Laatst werd ik aangehouden op het voetbalveld. Ze wilden iets vragen aan mij als “voetbalvrouw”. Voetbalvrouw, ik moest er wel om lachen. Als ik namelijk aan dat woord denk, zie ik slanke blonde dames die téveel geld uitgeven in de PC Hooftstraat. In ieder geval geen spelersvrouwen die hun kinderen uit komen laten op het voetbalveld, omdat ze gewoonweg niks beters te doen hebben op zondagmiddag. Het is toch een vreemd iets, dat “voetbalvrouw” zijn. Misschien kijk ik teveel televisie en kan ik de werkelijkheid niet onderscheiden van fictie, maar ik snap niet dat als je man toevallig een aardig balletje kan trappen en er een leuke boterham mee verdient, je jezelf zonodig moet gaan transformeren tot een modepopje. Dat je al je talenten en carrièreplannen aan de kant schuift en je voor gaat doen als een domme gans die, na een bezoek aan Robert ‘de verbouwer’ Schoemacher, in designkleding en Pradaschoenen het visitekaartje van je man gaat spelen.

Of zou het andersom gaan? Dat ze bij het aanvangen van hun profcarrière bij een ‘voetbalvrouwbureau’ een dame uit kunnen kiezen. Dat ze in een boekje kunnen bladeren met verschillende opties. Een stille, onopvallende voetbalvrouw, die zich niet laat zien op de tribune, maar gewoon nooit zeurt en braaf het getier aanhoort na een verloren wedstrijd. Of een vrouw die het gewoon ‘goed doet’ op het grote scherm in een blessuremoment tijdens de wedstrijd. Of, voor de extreem mediageile voetballers, een vrouw die per ongeluk een tas van Gucci vergeet te betalen of met een collega-voetballer het nest in duikt onder het motto, negatieve aandacht is ook aandacht.

Nu wil ik me niet verlagen tot Privé- of SBS6-praktijken, dus zal ik geen namen noemen, maar we kennen ze allemaal, de zuurkijkende dames inclusief zonnebril. Ook zoiets, of de zon nu schijnt of als het pijpenstelen regent, de zonnebril is een must. Hoe groter de bril, hoe groter het ego. Moeten ze de kater verbergen van de zoveelste cocktailparty die week of denken ze gewoon onherkenbaar te zijn met bril op? Pssst, dames, mag ik u wakker schudden. Zonder bril, make-up en Chaneljasje kun je gewoon zélf boodschappen doen bij de Albert Heijn. Echt waar!

Het lijkt misschien een ver-van-ons-bed-show, heel dat profvoetbalgebeuren, maar in principe wijkt het helemaal niet zoveel af van dat van ons. Shoppen doen alle vrouwen nu eenmaal graag, zonnebrillen haal je tegenwoordig voor 5 euro bij de Bristol, vreemdgaan komt voor in alle lagen van de bevolking en in alle kleedkamers, of het nu bij Ajax 1 is of bij Vogelwaarde 3, gaat het over hetzelfde:
Seks, ballen en domme blondjes!


7 reacties

arta · 20 november 2007 op 20:18

Leuke column, Wendy!
Maarre…jouw laatste zin…Dit gebeurt toch nog niet echt bij het juniorenelftal van Vogelwaarde, hoop ik? 😀

pally · 20 november 2007 op 21:13

Geinige column, Wendy.
[quote]Hoe groter de bril hoe groter het ego[/quote]

Daar ben ik het niet mee eens.Ik denk zelfs hoe groter de bril des te kleiner het ego, want dan heb je grotere vlakken nodig om achter weg te kruipen 😀

groet van Pally

DriekOplopers · 20 november 2007 op 21:57

[quote]Zonder bril, make-up en Chaneljasje kun je gewoon zélf boodschappen doen bij de Albert Heijn. Echt waar![/quote]

O, ik doe altijd mijn boodschappen mét bril! 😀

SIMBA · 21 november 2007 op 08:22

Maar….wat wilden ze jou nou vragen??? 😀

geertsjohn · 21 november 2007 op 11:15

[quote]Het lijkt misschien een ver-van-ons-bed-show[/quote]

De kleedkamer van de voetbalvereniging is inderdaad meestal ver-van-ons-bed. 😀

[quote]vreemdgaan komt voor in alle lagen van de bevolking en in alle kleedkamers[/quote]

Leuke column maar ik ben ook erg benieuwd naar wat ze jou wilden vragen!

FatTree · 21 november 2007 op 12:35

Ik heb persoonlijk niets met het onderwerp, maar vond je column toch leuk geschreven.

Grumpy-old · 21 november 2007 op 21:21

Oeh, een rasechte “soccermom” 😀

Leuk verhaal.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder