[i]’Daar komt de bruid'[/i]

Langzaam schrijdt de vrouw over de rode loper aan de arm van haar trotse vader. Hier en daar wordt een traantje weggepinkt. Ze ziet er prachtig uit in haar crèmekleurige zijden jurk. De lange sleep wordt omhoog gehouden door schattige bruidsmeisjes. Aan het eind van het gangpad wacht haar aanstaande. Vol liefde kijkt hij naar zijn bruid. [i]Achterin de kerk gaat zachtjes de zware houten deur open. De late gast neemt eenzaam plaats op de achterste bank. Ook hij kan zijn ogen niet van de vrouw afhouden.[/i]

De priester heet het bruidspaar welkom en laat ze plaatsnemen op het roodfluwelen bankje. Met een paar anekdotes krijgt hij de lachers op zijn hand. Vooral de bruid neemt hij onderhanden. Haar leven is alles behalve vlekkeloos verlopen. Tot haar grote opluchting zet het orgel een psalm in. Het koor leidt de gasten van haar levensverhaal af.

[i]De man op de achterste rij beweegt zich langzaam naar voren. Elke keer wanneer de gasten even afgeleid zijn, schuift hij ongemerkt een paar banken dichter naar het altaar.[/i]

De tijd voor het grote moment is aangebroken. De priester laat een van de bruidsmeisjes met de ringen komen. Tot grote hilariteit laat ze het kussentje vallen. Ze huilt hard, wanneer ze er één niet kan vinden. Hij is meters ver de kerk ingerold. Op haar knieën kruipt ze er achter aan. Na enkele minuten tevergeefs zoeken, besluit het bruidspaar te trouwen met de ringen die ze al dragen. Het sieraad zal ongetwijfeld later gevonden worden.

[i]Zijn handen sluiten zich om het koude metaal. Liefkozend strelen zijn vingers het. Dankzij de consternatie heeft hij de derde rij kunnen bereiken.[/i]

“Neemt u, Roos Emeralda, deze man, Johannus Adrianus Gregorius tot uw wettige echtgenoot?” Met heldere stem antwoordt zij: “Ja, ik wil!” “En u Johannus Adrianus Gregorius, neemt u Roos Emeralda tot uw wettige echtgenoot?” Hij haalt diep adem.

[i]Met twee stappen is hij op het altaar.[/i]

De bruid ziet hem als eerste. Met grote ogen kijkt ze hem aan. Verbazing maakt plaats voor angst wanneer hij zijn jas opent. Ze ziet ijzeren flesjes aan zijn riem. Haar mond opent zich om te gillen, terwijl de man één voor één de flesjes opentrekt. Vrolijke serpentines vliegen met een aantal knallen de lucht in. Alle gasten lachen opgetogen. Ook op de gezichten van het bruidspaar breekt een stralende glimlach door.

[i]De man tast opnieuw naar zijn broeksriem.[/i]

Nóg een knal. De gasten lachen steeds uitbundiger. Wat een verrassing. De bruid zakt ineen. Een roosvormige vlek kleurt haar bruidsjurk karmijnrood. Stilte vult de kerk. Alle ogen zijn gericht op de rechterhand van de schutter.

[i]Uit zijn rechterzak haalt de man een ring. Dé ring. Hij schuift hem om zijn vinger. De loop van het pistool vindt zijn mond.
“Ja, ik wil!” [/i]


Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

20 reacties

lagarto · 18 oktober 2007 op 07:56

Vanaf de eerste regel bleef ik benieuwd naar de afloop. De 2 verhaallijntjes naast elkaar vind ik ook leuk.
Is dit je bizarre schrijfperiode?
Groeten Lagarto.

SIMBA · 18 oktober 2007 op 08:25

Dit is geen antiliefde, dit is echte liefde!
De titel is super,de rest van de column ook maar ik heb één puntje…*karmijnrood* vind ik té.

WritersBlocq · 18 oktober 2007 op 08:42

Tsjeeeezzz…. jíj weer! Knapperd!

Ik ben wel blij met dit dood-en-verderf thema 😀

Siebe · 18 oktober 2007 op 09:24

Ha! Prachtig! Bij mijn laatste heb ik één zinnetje min of meer geleend uit Kill Bill, jij pakt potdorie een hele scene zo lijkt het wel om die naar jouw hand te zetten. Erg mooi. Drama! Serpent, seprentina, black mamba… Ah, lekker!

Cool!

S

lisa-marie · 18 oktober 2007 op 09:25

Kippenvel…
De twee verhaallijnen geven de extra spanning eraan.
Een verrassende wending eerst de serpetines en daarna het echte schot. En die tegenstelling maakt het tegelijkertijd ook zo mooi.
Een pareltje,ik heb genoten 😀

Ineke · 18 oktober 2007 op 10:10

De rillingen lopen over mijn rug. Wat ontzettend goed en spannend geschreven!

Groeten,
Ineke

Mosje · 18 oktober 2007 op 10:34

Een moord plegen uit liefde is anti-antiliefde.
😀
Leuk geschreven, zo twee lijntjes door elkaar

Beryl · 18 oktober 2007 op 16:08

“Tot de dood hen scheidt…”

Prachtig verhaal! :wave:

dj_Eddy · 18 oktober 2007 op 16:39

Erg originele variatie op de openingsscène van Kill Bill 1!

pally · 18 oktober 2007 op 17:35

Goed dat contrast van de langs elkaar lopende lijnen getroffen in je verhaal. Heel spannend. Ook de tegenstelling tussen de serpentines en het moordwapen is mooi bizar. Op de een of andere manier was het voor mij meteen een filmscene.
Knap gedaan, Arta!

Prlwytskovsky · 18 oktober 2007 op 18:21

Ik ben er eens even voor gaan zitten Arta. Een beauty van een verhaal.

FatTree · 18 oktober 2007 op 19:53

Ik kan mij alleen maar aansluiten bij de bovenstaande lofuitingen. Ik heb genoten!

KawaSutra · 19 oktober 2007 op 00:58

Knap uitgewerkt. Anti-liefde op zijn best!

DreamOn · 19 oktober 2007 op 07:11

Geweldig, Arta! Adembenemend mooi… 😉

Liefs DO.

arta · 19 oktober 2007 op 13:48

Deze oktobermaand wil ik een beetje in de anti-liefde houden, vandaar alleen maar anti-liefde van mijn kant deze maand! Leuke uitdaging om te kijken of ik het red om vier columns/verhaaltjes te schrijven over één thema binnen een maand, zonder in cliché’s of herhaling te vallen.
@ Lagarto: Het bizarre en/of ‘anderszijn’ van mensen en situaties heeft eigenlijk heel vaak mijn voorkeur! 🙂
@ Sim: In mijn visie horen bij drama ook wat extra bijvoeglijke naamwoorden, daarbij is karmijnrood gewoon mooi, zelfs op een bruidsjurk! 😀 [img]http://examedia.nl/columnx/uploads/img471896e694ca3.jpg[/img]
@ WB: Tnx! :kus:
@ Siebe en Eddy: Ik vind de Kill Bill-films geweldig, (vooral het overdadige gebruik van karmijnrood) maar heb er helemaal niet bij nagedacht tijdens het schrijven. Grappig dat zulke scènes dus onbewust toch terugkomen in je schrijven! Dank jullie wel voor de reacties! Leuk!
@ Lisa Marie en Ineke: Dank je!
@ Mosje: Anti-antiliefde met dramatische afloop, zo is het maar net!
@ Beryl: Thanks!
@ Pally: Die 2 lijnen, dat was een experiment, wat in dit geval redelijk gelukt lijkt te zijn! Dank je!
@ Prlwyt: Leuk om te lezen, dank je wel!
@ FatTree, Kawa en Do: Bedankt voor jullie positieve reacties!

DriekOplopers · 19 oktober 2007 op 18:34

Echt heel erg goed gedaan, Arta. Zoals altijd, trouwens.

Een groot compliment van je grootste fan!

Li · 19 oktober 2007 op 22:24

Mooi gedaan Arta!
Jij weet telkens weer te verrassen.

Li

pepe · 21 oktober 2007 op 20:50

Weer een geweldige anti-liefde column, bizar einde.
Iedere keer weer anders, ap-arta-er. Jij kan werkelijk alles;-)

BerntHulst · 24 oktober 2007 op 10:49

Ademloos zitten lezen, geweldig boeiend! 😀

LouisP · 25 maart 2009 op 08:42

A.

tsja….
dit is gewoon kunst, Art A. Mijn bewondering stijgt.

L.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder