Zijn ogen waren leeg, bijna net zo leeg als de hare. Even dacht ze haar tweelingziel te hebben gevonden. “Hou mij een spiegel voor en ik vertel je wie je bent”, hoorde ze hem zeggen. “Ik haat je, ik haat je maar ik hou van je”. Ze wilde het zeggen, maar in plaats daarvan bestelde ze een nieuw vol glas. Ze praatten over het weer.
“Het onweert buiten”, zei ze.
“Hoe kun je dat nu weten? Ik hoor enkel muziek”.

Mensen dansten als bezeten beesten. Plotseling stond hij op.
“Kom je mee?”, vroeg hij haar.
“Waarheen?”
“Mee dansen”, antwoordde hij.
“Ik maak je af”, fluisterde ze hem toe.
“Goed, jouw huis of het mijne?”

“Het is leeg hier”, zei ze.
Hun lichamen bewogen steeds dichter tegen elkaar.
“Hoe kom je erbij? Het is zelden zo druk geweest als vanavond”.
Ze sloeg haar armen om zijn middel. Even voelde het warm.
“Wat heb je gebruikt?”, vroeg ze hem.
“Ik ga jou straks gebruiken”, antwoordde hij.

“Ik zal nooit meer helder worden. Nog een glas en ik word nooit meer helder…”

“Die rook is slecht voor je ogen”
“Ik weet het”, zei ze, en opnieuw stak ze een sigaret op.

Hij wenkte haar: “Even naar de w.c.”.
Het duurde een eeuwigheid voor hij terugkwam.
“Hier ben ik weer”, lachte hij.
“Je ziet er niet uit”, zei ze schimpend.
“Jij ook niet”, grinnikte hij.
Ze veegde het wit weg onder zijn neus.
“Je bent waardeloos”, dacht ze.
“In een woord waardeloos”.

“Kom je mee?”, vroeg hij haar.
“Waarheen?”.
“Mee naar huis”.
“Het onweert buiten”, zei ze.
“Dan gaan wij ook donder maken”.
“Ik maak je af…”
“Laten we het dan goed afmaken”, antwoordde hij.

“Ik haat je, ik haat je maar ik hou van je”.
Ze wilde het zeggen maar in plaats daarvan kronkelde ze haar lichaam om het zijne. Hij was warm. Haar koude hart liet hij smelten.
“Ik voel mijn hart”, zei ze.
“Hij is keihard”, antwoordde hij. Even dacht ze haar tweelingziel te hebben gevonden. Maar zijn ogen waren leeg, bijna net zo leeg als de hare.

“Hou mij een spiegel voor, en ik vertel je wie je bent”.

“Ik haat je, ik haat je meer dan dat ik ooit van je zal houden”.

Categorieën: Verhalen

15 reacties

Mosje · 2 juni 2005 op 17:51

Het schrijven van een goede, meeslepende, spannende dialoog is wel het moeilijkste dat er is. Je bent er niet helemaal in geslaagd.
Als je de hoofdpersonen hele korte zinnetjes laat uitspreken, moet eigenlijk uit de woorden blijken wie er wat zegt. Dat gebeurt niet in je stukje, en daarom moet je je behelpen door het zeer veelvuldig gebruiken van “vroeg hij haar”, “zei ze”, “antwoordde hij”, etc.

En hoewel sex met een x wel erg lekker is, moet het geschreven met ks. (wat een afknapper he?)
😛

Troy · 2 juni 2005 op 18:22

Sex met een x vind ik persoonlijk mooier staan. Het schreeuwt meer dan het woord seks. Het schrijven van een dialoog valt inderdaad niet mee. Ik heb met opzet het verhaal volledig uitgekleed. Net zoals dat met sex gaat eigenlijk. Wat over blijft is de kale dialoog en dan val ik inderdaad soms in herhaling met zinnetjes als “zei ze” etc. Aan de andere kant: zo gaat dat bij sex toch ook soms? 😀

ietje · 2 juni 2005 op 18:56

Ik vond de stijl mooi passen bij hoe ik me meestal ook voelde na te veel gebruik van het een of ander. De wereld bestaat dan niet meer uit zinnen maar uit de hoogst noodzakelijke woorden, de rest is lichaamstaal en gevoel. Ik heb van je column genoten in ieder geval, vind het ook prachtig te zien dat we allemaal op een andere manier met ‘column schrijven’ bezig zijn. Ga vooral zo door (met schrijven…niet met gebruiken want dan rotten je hersencellen weg en schrijf je straks helemaal niets meer)! Ietje, na 2 glazen wijn…..

KingArthur · 2 juni 2005 op 22:38

Ietje, ik ben je dankbaar. Een mening die ik deel.

Toch op een goede manier geschreven maar aan de andere kant met een bepaalde ondertoon.

Wright · 3 juni 2005 op 08:00

[quote]Ze wilde het zeggen, maar in plaats daarvan bestelde ze een nieuw vol glas. [/quote]
Even uit nieuwsgierigheid: Is dat ‘vol’ een pleonasme of bewust gedaan?

[quote]Sex met een x vind ik persoonlijk mooier staan. Het schreeuwt meer dan het woord seks.[/quote]
Helemaal mee eens!

Ben het wel een beetje eens met Mosje, maar weer met verwondering/bewondering gelezen!

Louise · 3 juni 2005 op 09:01

Ik zag deze al in de wachtrij staan en vond hem prachtig.
Knap hoe je de niet logische gedachteweggetjes hebt weten te vangen in tekst en dialoog zodat ze ook nog overkwamen.
Ben het wel met de vorige reacties eens dat de dialoog technisch gezien rammelt en niet “volgens de regels van het lekkere lezen” loopt, maar dat past hier uitstekend. Dat geeft juist helemaal de situatie weer.

Troy · 3 juni 2005 op 12:54

Ik heb inderdaad bewust gekozen voor “een nieuw vol glas”. Ik heb dit gedaan omdat ik “een nieuw drankje”, of een “nieuw biertje”, niet mooi vond klinken. Wat dat betreft ben ik af en toe echt vreselijk. Ik let altijd extreem op het ritme van zinnen en al moet er een pleonasme voor in de plaats komen, dan kies ik nog voor het ritme dan voor hoe het eigenlijk “hoort” te zijn. Deze column was ook echt een experimentje voor mij. Vaak weet ik voor mezelf wel of iets goed is of niet (voor zover je daar in die termen over kunt spreken), maar in dit geval had ik geen flauw benul. Dus met deze inzending heb ik niet voor de “veilige” weg gekozen. Ik ben blij dat sommige mensen de achterliggende gedachte van de kale dialoog wel hebben begrepen. De oorspronkelijke versie was rijkelijk versierd, maar ik wou verhalen over de kilte van sex zonder vorm van liefde, vandaar dat ik enkel het “skelet” heb overgehouden. Alvast bedankt voor jullie reacties i.i.g. 🙂

KawaSutra · 3 juni 2005 op 20:10

[quote]dan kies ik nog voor het ritme dan voor hoe het eigenlijk “hoort” te zijn[/quote]

Ben ik met je eens, ritme is heel belangrijk. Zeker in de teksten die jij schrijft. Ik zou wensen dat daar op CX ook meer op wordt gelet hoewel we niet allemaal poëtisch hoeven te schrijven natuurlijk.

Ik vind het weer mooi, Troy. Wat ik wel jammer vind, heeft misschien met frequentie te maken, is dat er al een soort gewenning ontstaat bij mij. Een soort voorspelbaarheid ondanks dat je teksten zeer onvoorspelbaar zijn. Ik zou graag wat meer afwisseling zien in je columns; dan maken verhalen als deze des te meer indruk. 🙂

Troy · 3 juni 2005 op 23:17

Ik ben inderdaad redelijk productief op het gebied van schrijven, en daarbij heb ik ook nog eens last van postdrang. Maar hoe moet ik in godsnaam onvoorspelbaar in mijn onvoorspelbaarheid worden?:-o.Vaak weet ik zelf niet eens waar ik over schrijf, laat staan dat ik weet hoe het eindigd. Maar jij legt nu wel een grote uitdaging bij mij neer..ik hoop je binnenkort te kunnen verassen 😉

Grt Troy

melady · 4 juni 2005 op 00:39

Een geweldige leuke column… heb hem/haar in één adem gelezen

(is een column m/v)

KawaSutra · 4 juni 2005 op 02:07

[quote]ik hoop je binnenkort te kunnen verassen [/quote]
Niet met een lijkverbranding, hoop ik, Troy?
(=verassen, geintje; dat kun jij wel hebben, denk ik) 😀

[quote]Maar hoe moet ik in godsnaam onvoorspelbaar in mijn onvoorspelbaarheid worden?[/quote]
Ik doel op de voorspelbaarheid in schrijfstijl, maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik ben er van overtuigd dat jij tot veel meer in staat bent naast surrealistische verhalen, kijk maar naar je eerste columns. Maar ik ben benieuwd. :hammer:

Louise · 4 juni 2005 op 11:51

[quote]Wat ik wel jammer vind, heeft misschien met frequentie te maken, is dat er al een soort gewenning ontstaat bij mij. Een soort voorspelbaarheid [/quote]
Van de andere kant kan dat ook juist een handelsmerk worden, toch? 😉

KawaSutra · 4 juni 2005 op 17:35

[quote]Van de andere kant kan dat ook juist een handelsmerk worden, toch?[/quote]

Absoluut, dat is het al als je het mij vraagt. Maar ik kan mij niet indenken dat Troy pakweg 50 van dit soort verhalen zal kunnen schrijven in een jaar tijd. Zo ja, dan is dat heel knap. Dat droogt dus een keer op. Dan heb ik ze liever verspreid over het jaar met andere stijl collumns er tussen door. 🙂

Shitonya · 5 juni 2005 op 12:28

De stukjes hier op Columnx beginnen eindelijk me aan te spreken 😮
Meestal kan ik me noit zo lang op een stukje concentreren, mijn aandacht erbij houden, maar met dit stukje vreemd genoeg wel.
dat betekent wat. Mijn complimenten, een mooi stuk 🙂

Nelleke · 29 juni 2005 op 10:38

Fantastisch, kan het niet anders zeggen. Heel herkenbaar geschreven.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder