“Aaaaahhhh”!!! Hehe, dat lucht op, moest gewoon even. Heeft iedereen wel eens, dat alles gewoon verkeerd gaat of dat je vreselijke ruzie hebt en alles opkropt en je nergens je woede op kunt uiten, net alsof je een bom bent, die elk moment kan ontploffen. Nou, dat gevoel heb ik dus nu, een tijdbom en me tijd is nu om en ik ontplof, maar niet iets dat ik kan stuksmijten, neer kan slaan, uit elkaar kan rukken, schreeuwen, iemand vermoorden, helemaal niks. Dus vandaar dat ik hier maar me hart uitstort… Ga ik met een vriendin sporten heel gezellig, lol om de meest domste dingen en niet denken aan de kut wereld om ons heen. Zelfs nog aan een lesje yoga meegedaan. Was weer bewegingen van je uitrekken tot aan je arm door je neusgat werken, je voeten in je nek leggen en met je hoofd onderdoor je benen duwen en vervolgens achter via je rug omhoog je nek aanraken, snap jij het nog? Gekkenwerk dus :s
Maar ja, na dat overleefd te hebben, gaan we de kleedkamer binnen ( nee, hoe graag sommige van jullie het ook willen, ik ga niet in details uitleggen hoe we ons uit en aankleden, omdat dat bij sommige kan leiden tot “sentimentele frustratie’s” , dus ik zal jullie sparen…) en gaan er vervolgens weer uit.
Voordat ik verder ga, moet ik eerst nog wat anders uitleggen. M’n zeer geliefde school, heeft het gestoorde idee bedacht om ons in groepjes een korte soap te laten maken. De eerste reactie was al “ren voor je leven!”, maar ja, dat ging helaas niet zo makkelijk. Dus met tegenzin sleurde ik mezelf in een groepje, de meest normaalste mensen uit m’n klas… dacht ik. Radio geval had ik al gehad, dus nu moest ik video doen. Camera, beeld, ik voor camera, ik voor camera voor hele klas als presentatie, ik voor camera voor hele klas voor lul. Helaas, wegrennen was weer geen optie, dus ik liet me aan m’n lot over en wachtte angstig af wat er ging gebeuren. Ik had al enge vermoedens, want soaps, tja, die gaan meestal over relatie’s. En voor nog geen miljoen, ga ik met de gebochelde van de notre dame ( oftewel een creep uit m’n klas) iets doen in de richting van “romantisch”. Ik spring nog liever in een bassin vol haaien met een extra emmer bloed bij me.
Wonderen boven wonder, uiteindelijk na een bloederig gevecht op leven en dood, werd het een grappig verhaal. Maar zoals het spreekwoord luid: “er zit altijd een adder onder het gras” of hoe het ook heet. Terwijl ik me weer eens in dromenland bevond, omdat de les zo ontzettend “leerzaam” was zoals gewoonlijk, werd ik plotseling opgeschrikt, en hoorde het woord “sexy” en “rokje” voorbij komen. Eerlijk gezegd hoopte ik dat ik die woorden droomde, maar doordat ik anders een mep in me gezicht kreeg, besloot ik maar om nu eens op te letten en toen kwam ik er tot mijn verschrikking achter dat iemand, nou ja, meerdere ( jongens, maar dat is toeval…) op het vreselijke idee kwamen mij en 2 andere meiden in sexy kleren te proppen, daarmee bedoelden ze kort rokje en hoge hakken en dat soort dingen. Toen het uiteindelijk tot me doordrong dat ze het echt meende en die meiden me tegenhielden om te voorkomen dat ik die andere 2 apen zou wurgen, probeerden ze me te over te halen met allerlei ongelovige opmerkingen als: “ahh je ziet er vast heel knap uit in zo’n kort rokje” of “je bent nu al knap, maar met zulke sexy kleding ben je helemaal het einde”. Waarna ik hen vriendelijk antwoordde “als je nog even zo doorgaat, is voor jou het “einde” in zicht” en “als je zoveel houdt van korte rokjes, dan ga jij er maar in lopen, en maken we wel een soap over een travestiet met z’n homo vriendje”.
Tja, ik vind echt alle kleren best, behalve korte rokjes, jurkjes en hoge hakken en van die naaldschoenen met die pipo de clown puntdingen eraan. Ik zit liever in een normale spijkerbroek en een trui en gympen of gewone laarzen. Maar nee hoor, ze letten niet om m’n tere gevoelens en me emotie’s en brakke zieltje. Ze walsen er gewoon doorheen en eisen dat ik me vertoon in hoeren kleren. (naja, dat zeiden ze niet zo letterlijk, maar dat maak ik d’r van) Geen enkel smoesje hielp: “ik ben allergisch voor rokken, hoe korter hoe meer last ik krijg van allergische reactie’s, dan moet ik straks nog in het ziekenhuis worden opgenomen en klaag ik jullie aan” of “ Ik ben geadopteerd door Moslims en mag niks bloot hebben aan m’n lichaam, ik mag alleen in een burka lopen en hoofddoek, als ik erbij ga lopen als een “hoer” dan zal Allah me straffen”.
Na een hele discussie, ging ik toch ten onder en verloor ik de strijd. Ik had natuurlijk wel enkele voorwaardes, want ik ben niet een hond die zit en ligt wanneer iemand het wil :/ Dit waren m’n voorwaardes/eisen:
– Als je met die camera op me kont inzoomt gaat je kop eraf.
– Als je met die camera op me benen inzoomt breek ik je arm.
– Als je met die camera op me borsten inzoomt, zou ik alvast maar gaan bedenken wat je laatste wens is voordat je gaat sterven.

Zie, ik ben nog hartstikke vriendelijk en hou ook nog rekening met hun gevoelens J
Weer terug naar m’n verhaal: omdat ik zelf natuurlijk niet beschik over die net genoemde kledingstukken, werd ik genoodzaakt om m’n vriendin om hulp te vragen. Ik werd al meteen bang toen ik haar ogen zag glinsteren en haar geheimzinnig zag glimlachen, dat voorspelt niet veel goeds…
Dus na het sporten, ik mee naar d’r huis om d’r klerenkast in te duiken. Duikbril op, flippers aan en luchtfles om en daar ging ze. Ik wachtte in spanning af, durfde niet te kijken met wat voor verschrikking ze naar buiten kwam. Ik had nog advies gegeven: “niet te kort, niet sexy of iets dergelijks, gewoon simpel”. Of ze was plotseling doof of ze dacht dat ik een grapje maakte, want ze kwam eruit met een washandje. Nou ja, “washandje” is misschien niet het beste woord, maar het was even groot als een washandje. “Als je maar niet denkt dat ik me hierin ga proppen, dn ben ik net een hotdog, een worstje in een lang broodje” gilde ik uit. Noodkreten helpen tegenwoordig ook niets meer. Als je roept “ik wordt vermoord” dan neemt Clark Kent meteen koffie pauze en komt even later Superman je redden, maar als je gilt “ik wordt gewurgd door een mini rokje, dat zelfs nog te klein is voor een barbiepop” dan komt niemand je redden en sta je er alleen voor…

Categorieën: Gein & Ongein

9 reacties

Sarakim · 9 april 2004 op 18:03

Ik kan me vinden in je haat tegen die kledingstijl, zondermeer. Maar misschien een tip voor de volgende keer: schrijf je column, wacht tot de frustratie voorbij is en haal bijvoorbeeld de dubbele dingen er uit. Een column wordt dan waarschijnlijk een stuk makkelijker te lezen.
Ik vind je beelden bij bepaalde situaties wel leuk gevonden, doet me trouwens ook erg denken aan een van de eerste columns die ik ooit geschreven heb. ‘B-day’over de bruggerinvasie, zal hem hier voor de gein eens een keertje plaatsen.
Ik vind het een best wel leuke column, maar vind hem persoonlijk nog iets te uitgebreid. Té beschrijvend zeg maar.
Maar van wat ik eerder van je gelezen heb vind ik dat er al zéker een hoop vooruitgang inzit en ben dan ook benieuwd wat we verder kunnen verwachten.
Voorrrral doorgaan.

Ma3anne · 9 april 2004 op 18:27

Je hebt het. Je kunt schrijven!

Doe alsjeblieft wel wat aan je Nederlands (dan heb je tenminste ook nog iets zinnigs te doen op school), want het blijft nog steeds struikelen bij het lezen.

Wel doorgaan hoor! Het gaat helemaal goedkomen!

Farfalla · 9 april 2004 op 18:31

Ik kan me heel goed inleven in deze column. Ook ik loop liever niet in een kort rokje. Tot iets boven de knieën prima, maar wanneer je bijna t onderste randje van je bil ziet is het toch echt te kort.

Ik vind je columns steeds beter worden en leuker om te lezen. Je bent al wel wat meer op je Nederlands gaan letten, maar ik denk dat het nog een stuk beter kan. Het is een goed teken dat je het probeert. Wie niet waagt wie niet wint. Ook Bill Gates heeft hard moeten werken om een fortuin binnen te krijgen. Blijf schrijven, en je zult zien dat het steeds leuker wordt en steeds makkelijker gaat. Succes!

pepe · 9 april 2004 op 18:56

[quote]Als je roept “ik wordt vermoord” dan neemt Clark Kent meteen koffie pauze en komt even later Superman je redden[/quote]

Als die me zou komen redden trok ik direkt een heel kort rokje aan 😉

Leuk geschreven en wat voorgaande reacties betreft, sluit ik me daar bij aan.
Vooral doorgaan en verbeteren!!

Het gaat zeker goedkomen 😉

Shitonya · 9 april 2004 op 19:41

Heel erg bedankt allemaal 🙂
En mjah me nederlands blijft een probleem, maar ja, ik zit nu ook niet op school, dus daar zal het misschien wel aan liggen 😉
Volgende keer probeer ik wel Turks, misschien dat dat me wat beter ligt 😛

En ik zal natuurlijk wel blijven schrijven, anders was ik nooit lid geworden 😎

Li · 10 april 2004 op 00:10

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik van jouw columns moet denken. Ze komen soms zo agressief over. Het doet me denken aan mijn mannelijke schrijfmaatje Yannick die onder een vrouwelijk synoniem schrijft. Maar dat kan toeval zijn…
😮

Shitonya · 10 april 2004 op 00:38

Neuh, dat schepsel ben ik toch echt niet, moet je teleurstellen.
Tja en agressief… vind ik wel meevallen, iedereen heb er een andere mening over. Maar ik schrijf het nooit vanuit een duidelijk perspectief ofzo, meestal kun je de ik-persoon als een vrouw en/of man zien.

Kees Schilder · 10 april 2004 op 08:51

Ga er gewoon lekker mee door.

Eftee · 10 april 2004 op 13:28

Leuk geschreven!
Ik zat vroeger ook altijd te worstelen met de d en de t op het eind van een werkwoord. Mij heeft het enorm geholpen om het werkwoord lopen te gebruiken. Dan kan het bijna niet mis gaan. Trouwens, Marianne is de juf hier, die kan je vast nog meer tips geven.
Succes met je volgende column, je kan het!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder