Simpele kindertaal

Hun jongste zoontje is tien en erg nieuwsgierig naar alles wat er in de wereld leeft en gebeurd. Hij wil ook overal een verklaring voor!
Zomaar een gesprekje voor en tijdens het eten:
Moeder vraagt: “Hey, Art wil jij een gebakken eitje bij je nasi?”
Art antwoord: “Is dat wel een kippenei??”
Moeder: “Ja een ei van een kip of heb je liever een van de haan?” Art: “Ik wil wel een ei van de kip, hoor! Maar hoe is ie dan? Jij maakt verschillende”
Moeder: “Hoe bedoel je dat?”
Art: “Nou gewoon is ie wit met geel of als een pannenkoekenei”
Moeder: “Wit met een geel rondje in het midden als dat lukt”
Art: “hmmm lekker, maar wel het rondje in de midden doen, hoe maak jij dat eigenlijk zo mooi rond?”
Moeder: “Ik maak dat rondje niet, dat doet de kip”
Art: “Hoe maakt die kip het dan?”
Moeder: “Ik heb geen idee, ik ben er nooit bij geweest”
Moeder denkt nu is het klaar met al die vragen!
Maar nee de Art wil alles weten!! Hij verzint gewoon een ander onderwerp.
Art: “Wanneer gaan we op vakantie mam? Want daar hebben ze ook kippeneieren he?”
Moeder: “Dat duurt nog een hele poos hoor.”
Art: “Ik wil naar de camping met die glijbaan”
Dan zegt de grote broer: “We kunnen ook naar België of Spanje”
Art: “nee ik wil naar Tsjechië, ik kan niet anderlands praten”
Vader: “Kan je wel Tsjechisch praten dan?”
Art: “Ja, hoor ik kan hranolky zeggen en cola, en dobri den…. dekuji”
Moeder: “Dat is toch ook een buitenlandse taal?”
Art: “Ja maar Tsjechisch, is niet zo anderlands hoor, ik ken dat toch allang”
Moeder(mijmert) valt even stil, zou hij hetzelfde voelen als zij? Zij voelt zich in dat land zo thuis, de taal van de bergen en meren is toch overal verstaanbaar. De rijkdom van dat land zit ‘m niet in geld, maar in de natuur en de gewone kleine wondertjes. Het is daar zo anders mooi. De mensen daar kijken soms vrolijk, maar ook droevig. Met onze/hun ogen spreken wij/zij, en zonder woorden verstaan we elkaar. Dat vind ik toch wel de mooiste en liefste taal!!
Door zien en voelen elkaar begrijpen, de kinderen kennen die taal nog het beste, als je Tsjechische vriendje je niet verstaat pak je zijn hand en neemt hem mee. Als hij huilt doe je je arm om hem heen. Heel gewoon. Wij zijn er van vervreemd, het wordt raar gevonden als je een verdrietige vriend(in) zou omarmen. Of als je gewoon op straat gearmd loopt met de buurvrouw/man. Wat kan ze nu verlangen naar de vakantie even weg van alles en iedereen.

***
Dezelfde Art had laatst nog een pittig vraagje voor haar, terwijl zij het eten bereidde.
Art: “Mammmmm, waarom hou jij nog steeds van papa?”
Zij: “hmhm een hele goeie vraag, maar hoezo wil je dat weten dan?”
Antwoord op het waarom heeft ze eigenlijk ook niet zo voor de hand, gewoon
omdat het zo is.
Art: “Nou ik wil wel dat jij gaat scheiden.”
Geschrokken vraagt zij: “Waarom zou ik bij papa weg willen gaan?”
Art: “Nou dat gaan we naar een flat verhuizen en kan ik naar een andere school”
Zij opgelucht: “Maar een flat, en zonder papa is toch niet zo leuk?”
Art: “Nou dan ga je toch weer trouwen en komt hij weer bij jou wonen.”
Zij: “Is het niet gewoon simpeler om gewoon hier te blijven wonen met papa dan?”
Art even peinzend: “hmmmmm, ja misschien wel, maar niet zo leuk en spannend”
Zij lacht: “Zullen we het dan straks spannend maken en leuk??”
Art kijkt verrukt op: “jahhhh”
Die zelfde avond na het eten speelt zij een spelletje en doet eens gek, word boos met een knipoog naar papa. Hij wilde immers een gescheiden mama. Ze bekvechten even lekker(het lijkt wel echt in de kinderogen) en Art schrikt ervan, tot hij in de gaten krijgt het uitloopt in een gezellige stoeipartij, waaraan hij ook mee mag doen.
***