Slaapkamerogen

Slaapkamerogen. Dat is het woord waar ze naar zoekt vanaf het moment dat hij de ruimte komt binnengelopen. Ogen die meer beloven dan je aanvankelijk zou denken. Zijn blik is zwoel en sexy en heel even is er een wee gevoel in haar onderlichaam. Terugkijken, gewoon zijn blik vangen en weer wegkijken. Het spel is begonnen. Sinds de liefde het heeft af laten weten maakt het haar niet langer uit of ze zich op het scherp van de snede begeeft. Het is puur lust wat zich van haar meester maakt en hij gaat er vanavond voor zorgen dat ze er weer een paar weken tegen kan. Zo simpel kan het gaan, zo simpel zal het zijn. Zijn ogen zoeken de hare en opnieuw kijkt ze even terloops terug, om daarna haar blik weer af te wenden. Nog niet. Eerst de verleiding hoogtij laten vieren. Mannen willen tenslotte jagen en zij zal zich als een prooi opstellen. Met een Apfelkorn in de hand kijkt ze ongeïnteresseerd naar een partijtje darts van de plaatselijke vereniging. Ze voelt niet de behoefte om mee te spelen, ondanks de vele verzoeken om het wel te doen. Ze is hier niet voor sociale doeleinden. Ze is hier slechts om bevrediging te vinden voor haar gekwetste ziel.

“Je bent mooi” klinkt de zwoele stem van haar slachtoffer. Ja, ze is mooi. Ze is altijd op haar mooist als het leven zich tegen haar heeft gekeerd. De melancholie sijpelt uit al haar poriën en zelden was ze zo mysterieus als nu. Ze kijkt hem aan en zorgt ervoor dat haar ogen glimmen. Dat kan ze, zonder dat iemand ziet dat ze eigenlijk elke kleur ontkennen. Ze ziet het effect ook bij hem. Ze heeft hem al daar waar ze hem hebben wil.

Hand in hand lopen ze door de duisternis, op weg naar zijn appartement. Zijn verhalen zijn grappig en ze glimlacht bij sommige anekdotes. Zijn onderkomen is schoon en gezellig. Totaal geen vrijgezellenwoning. Met zijn blik op haar gericht steekt hij kaarsen aan en de gloed ervan veroorzaakt spanning. Als hij de conversatie op gang wil houden legt ze zachtjes haar vingers op zijn mond. Ze wil niet praten, ze wil haar lichaam datgene geven waar het naar snakt. Als hij haar kust proeft ze vanille. Zijn kus is teder en ze mist het dwingende waarvan ze buiten zinnen kan raken. Zijn verdere orale acties zijn van goede kwaliteit en ze voelt zich wegzakken in herinneringen. Als ze haar nagels in zijn rug zet, hoopt ze dat een ander de pijn zal kunnen voelen.

De injectienaald hangt in zijn gebruinde arm. Zijn bewegingsloze lichaam ruikt naar transpiratie en urine. Zijn slaapkamerogen zijn gebroken en staren doods naar het plafond.
Ze heeft opnieuw haar grote liefde om het leven gebracht en ze vraagt zich af hoe vaak dit nog moet gebeuren voor hij echt dood zal zijn, zodat zij verder kan met leven.