Speciaal voor jou!

Iedere dag als ik langs je foto loop, kijk ik even naar je. Ik geef je even een stiekeme knipoog of laat je mijn glimlach zien. Gewoon om te laten weten, dat ik je nog lang niet ben vergeten en dat dat ook nooit zal gebeuren. Er gaat namelijk geen werkdag voorbij, zonder dat ik iets aan je zou willen vragen of gewoon even met je zou willen praten. Vooral nu het zo’n puinhoop is hier op het werk. Ik was nog jong toen je me aannam als receptioniste. In de jaren die volgden, hebben we een hechte band opgebouwd. Je hebt me vanaf de eerste dag vertrouwen gegeven en daarom vertrouwde ik jou. Je was als een vader voor me, met alles kon ik bij je terecht. Je had altijd goede adviezen of een duidelijke boodschap. Je kon smakelijk vertellen over ervaringen met relaties en leerde me veel over mensen in het algemeen. Je was een baas die er stond voor zijn personeel. Altijd in voor een praatje en altijd een oplossing voor problemen. Als ik om tien over vijf nog achter mijn bureau zat, kwam je me wegjagen. “Wat doe je hier nog. Ga naar huis, geniet van je avond!”

Op een zondagmorgen werd ik opgebeld door een collega. “We hebben slecht nieuws”. Ik probeerde me het ergste scenario in mijn hoofd te halen wat ik maar kon bedenken en dacht dat de fabriek in vlammen was opgegaan. Helaas kon het nog erger. Toen hij me vertelde dat je plotseling was overleden, brak mijn hart. Dagenlang heb ik huilend op mijn bed gelegen. Beelden van de laatste keren dat ik je heb gezien vulden mijn uren. Beelden van hoe we lachend naast elkaar stonden op een receptie van een collega en van de dag dat je een cadeautje kwam brengen voor mijn dochter die enkele weken eerder was geboren.

Drie jaar heeft een andere man dapper en met succes jouw bedrijf gerund, maar uiteindelijk is het op andere punten toch fout gelopen en is hij vertrokken. Helaas nam hij twee belangrijke mensen voor het bedrijf met hem mee. Wij blijven achter om puin te ruimen en te overleven.

Gelukkig gebeurde er vannacht iets, wat me hoop heeft gegeven. Ik heb je gezien! Ik stond boven uit het raam naar je te kijken, ik denk niet dat je mij hebt gezien. Je kwam aanrijden in je groene Volvo, net als vroeger. Je keek even rond, gooide iets in de brievenbus van het bedrijf en reed weer weg. Het was fijn je weer even te zien.

Ik weet nu dat je er bent, dat je stiekem een oogje in het zeil houdt. Dit geeft mij hoop en kracht om met opgeheven hoofd naar mijn werk te gaan en er samen met mijn collega’s iets van te maken. Speciaal voor jou!