Als ik op een saaie middag eens wat zit te zappen valt me een ding op: op bijna elke zender is wel wat te winnen. De flappen vliegen je om de oren. Geldkoffers, waaiers met geld, het komt allemaal voorbij.
Op de eerste zender een woordzoeker. Ik moet in een vierkantje met letters een gezegde gaan zoeken. Ik lees recht onderin ‘appel’ en links bovenin ‘boom’. Tja.. dan valt bij mij het kwartje al vrij snel.. Maar volgens de blonde dame op de tv is er niemand die het weet. Ik maak kans op vijfhonderd euro en een boek ter promotie van het een of ander. Ik druk op de afstandsbediening en hop naar de volgende zender. Ik zie wederom een dame met een waaiertje flappen wapperen.. Die is wat lastiger. Rekensommetjes, daar zijn de mensen niet zo goed in. Er staat een lijstje in beeld met drankjes en daarachter de aantallen. Als je haar kan vertellen hoeveel drankjes er gevraagd worden win je de geldwaaier. Als je belt kun je zo doorgeschakeld worden met de studio. De gekste aantallen worden er genoemd. Ik kan er geen logica in vinden. Volgens mij roepen de mensen maar zo wat. Als de zoemer gaat, blijkt dat de turbolijn is geopend. Jaja, de Turbolijn. Wat is in godsnaam een Turbolijn?? Ze weten het ook zo gek niet te bedenken. Al bijna een uur zit deze mevrouw te kletsen over de opgave. Er zit ook hier bijna niemand te kijken dat weet ze zeker. Ik moet nu echt gaan bellen want ik heb dan ‘grote kans op dat
gi-gan-tische bedrag van maar liefst twaalfduizend euro! Ik ben gek als ik niet een gokje waag’. Wat lijkt me dat vermoeiend zeg, uren over een opgave kletsen. Je mag niet te lang stil zijn en mensen moeten ook nog blijven kijken dankzij je geklets. Daarnaast moet je ze ook nog motiveren om te bellen.. Mijn carrière zal het zeker niet zijn…
Ik probeer de volgende zender. U raad het al… Er staat een kledingrek met hangers. Aan de hangers zit een envelop met geld erop geplakt. ‘Maak een woord met ZON erin’. Zes woorden zijn uitgezocht en die hangen aan de hangers.
Ik geloof dat alle foute antwoorden die er maar bestaan, minstens drie keer zijn genoemd. De toppers waren zonnebrand, zonnescherm en zonnebril. Maar de mensen bleven bellen. Dit keer zat er daadwerkelijk een select gezelschap te kijken, want ik begon te mensen al te leren kennen. Jacqueline had al vaker meegedaan en Kim zei na de derde keer al dat ze het nog één keer zou proberen. Peter had zelfs al twee woorden geraden. Dat zorgt er dan wel voor dat je blijft kijken, want ik wilde nu ook weten of ze wat zouden winnen. Net toen ik dacht dat zo’n beetje alle mogelijkheden wel waren genoemd ging de timer in. Nog vier minuten. Ze gaf een hint, we moesten denken aan een zone. De prijs was drieduizend euro. ‘Drieduizend euro, stel je eens voor wat je daar allemaal mee kunt doen! Lekker de zon opzoeken op de Malediven, of een nieuwe keuken. Dat zou toch fan-tas-tisch zijn?’. Dan komt het verlossende moment, Riet komt in de studio en geeft het juiste antwoord (parkeerzone). Riet dacht alleen dat ze de drieduizend euro had gewonnen en dat was even een miscommunicatie. Het was namelijk een JP. Natuurlijk.. een jackpot. We weten allemaal hoe dat gaat met een jackpot: die valt zelden of nooit. Riet moet vier getallen noemen en als die juist zijn, dan pas wint ze de drieduizend euro.
‘Helaas Riet, de code is niet goed. Maar je wint toch honderd euro. Wat ga je ermee doen?’. Riet was er stil van. Die zag zichzelf al wel een lekker stoofpotje maken in haar nieuwe keuken…

Categorieën: Media

3 reacties

dj_Eddy · 18 augustus 2007 op 13:39

Altijd een dankbaar onderwerp, die belspelletjes. Het zou erg jammer zijn als ze verboden zouden worden! 😉

lisa-marie · 18 augustus 2007 op 14:53

heerlijk en goed treffend neergezet. 😀

Troy · 18 augustus 2007 op 18:51

Leuke column, heerlijke uitsmijter. Volgende keer wat alinea’s toepassen voor de leesbaarheid en dan is het helemaal goed.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder