Spiegelbeeld

[b][i]Spiegelbeeld vertel eens even
ben ik heus zo oud als jij ?
Is het waar, ben ik twintig ?
Is m’n tienertijd voorbij?
‘k Ben wel jong maar ik ben toch niet zo jong meer als ik was.
‘k Ging zo graag nog een keertje
Terug naar de klas[/b][/i]
U kent zeer waarschijnlijk wel dit refrein van één van de grootste successen van Willeke Alberti, uit de begintijd van haar carrière. Als u het heeft gelezen, begin dan nog eens opnieuw en zing het. Is uw zangtalent niet om aan te horen.? Zing het dan in gedachten of neurie heel zachtjes.

Gelukt ? Dan kent u het liedje dus. Ja, we worden maar ouder en ouder en dat is ons aan te zien. Er zijn er heel wat die het daar maar moeilijk mee hebben en het te camoufleren, weg te werken ook wel. Er jong uitzien is “in” en als dat niet meer lukt, ondanks alle make-up en medische hulp door schoonheidsspecialisten en dokters-mooimakers, dan er toch zeker jonger uitzien dan je bent.

Velen doen daar hun uiterste best voor. Er is op zichzelf niks op tegen. Binnen zekere grenzen tenminste.Probeer de grens niet te ver te verleggen. Het is slechts weinigen gegeven er uit te zien als hun dochter!!! Geslaagd mag je zoiets noemen als het iemand, die je niet kent, niet opvalt. Maar ja, je wilt toch zo graag horen dat iemand je prijst om je nog zo jeugdige uiterlijk ?

Op straat lopend zal het iedereen wel eens zijn overkomen. Je denkt dat er twee vriendinnen lopen. Laat ik zeggen: jonge vrouwen. Je loopt er een stukje achter en het lijken twee nagenoeg identieke figuren, daar voor je. Kleding in hetzelfde genre, een “jong “ kapsel, passend bij de gangbare trend. Een figuur waar niets op valt aan te merken. Een kwieke pas, aandachtig voor alles wat om hen heen gebeurt. “Een leuk stel” denk je. Tot ze, om welke reden dan ook, de pas inhouden en zich omdraaien. Voor de helft is de “voorstelling” welke je er van gemaakt had maar waar. Inderdaad, die éne is een jonge aantrekkelijke dame, maar de ander lijkt daar in de verste verte niet op. Ondanks de face-lift, de wallen onder de ogen die zijn behandeld, de lippen die weer van een negerin lijken, de lagen verf op huid en haar, is het duidelijk: die schelen op zijn minst een generatie! Wat aan de achterkant zo aardig geslaagd is, dat moet worden toegegeven, wordt door de voorkant geheel teniet gedaan. En dat terwijl er volop mogelijkheden zijn om er als andere generatie óók aantrekkelijk uit te zien. Goed verzorgd en passend bij de leeftijd.

Het spiegelbeeld dat deze mensen van zich voorstellen is niet zoals Willeke in haar refrein zich afvraagt: “ben ik heus zo oud als jij”. De tand des tijds eist zijn tol, hoe je dat ook probeert te verbloemen. Sommigen beweren dat elke levensfase zijn mooie kanten heeft. Als dat je standpunt is hoef je je niet druk te maken om het uiterlijk van een aantal jaren terug. Een spiegelbeeld willen zijn van jezelf in vroeger jaren is dan niet meer zo belangrijk en er willen uitzien als je dochter ook niet.

Waarom ik dit spiegelbeeld onderwerp maak van een column ? Omdat het me pas weer is overkomen: ik taxeerde een vrouwspersoon die voor me een winkel binnenging als een aantrekkelijke jonge vrouw. Even later stonden we tegelijk bij de kassa en kreeg ik de gelegenheid mijn voorstellingsvermogen aan de praktijk te testen.Wat een afgang zeg. Het aantrekkelijke maakte plaats voor een uiterlijk dat mogelijk nog ouder en aftandser leek dan het werkelijk was, hoe goed het achteraanzicht ook was.

Je doet zoiets niet, maar in mijn gedachten sprak ik de dame aan en zei haar: “Wijfie, wijfie, had je maar twee achterkanten !”