Mijn pa hangt zo goed en zo kwaad als het gaat in een rolstoel. Dik ingepakt in zijn winterjas, sjaal en pet. Mijn dochter duwt de rolstoel en ik loop ernaast met zijn rollator, die mee naar huis moet. Pa mag het ziekenhuis verlaten. Kan nog niet op zijn benen staan, zo beroerd is hij nog, maar te goed om opgenomen te blijven volgens de artsen. Geen plaats meer in de herberg voor een oude gekneusde man. Zijn ogen waren bont en blauw. Die aandoening is intussen tot donker pimpelpaars verworden en afgezakt tot halverwege zijn wangen.
We stappen de lege lift in om ons naar de uitgang te begeven. Er zitten spiegels in de lift. Mijn pa knikt vriendelijk naar de spiegelbeeldmensen en zegt: “Goedemorgen.” Een paar seconden later roept hij: “Ben IK dat?” Het begint tot hem door te dringen wie die medelifters zijn.
Mijn dochter en ik kijken elkaar aan en we schieten in de lach. Heerlijke ontlading na alle spanningen van de laatste week. Beneden sjorren we onszelf met onze voertuigen de lift uit. We lopen naar de uitgang. Dochterlief heeft zichzelf alweer in de hand, maar ik loop intussen te gieren van de slappe lach achter de rollator. Mensen kijken me meewarig aan.

Bij de uitgang blijft dochterlief met opa wachten op de rolstoeltaxi en ik wil snel met mijn bagage naar zijn huis om hem daar weer op te vangen. Met de rollator wil ik door de draaideur. Iedereen laat me voorgaan en een vriendelijke meneer vraagt of hij misschien even moet helpen. In het glas van de deur zie ik mijn spiegelbeeld en ik begrijp waarom die man zo behulpzaam is. Achter een rollator ziet een mens er jaren ouder en hulpeloos uit. Vooral als er ook nog eens geen zinnig woord uitkomt en die persoon dubbelgeklapt van de slappe lach over dat ding hangt.
Ik ben met rollator en al naar de auto gerend, want mijn sluitspieren hielden het bijna niet meer. Als de dood dat er een zuster achter me aan zou komen met incontinentiemateriaal als ik een spoor achter zou laten.

Nu begrijp ik, waarom oude mensen vaak te trots zijn om achter zo’n ding te lopen. Niet de rolator zelf is het euvel, maar de reacties van andere mensen. Je wordt onmiddellijk behandeld als een oude kneus, hoe lief ook bedoeld.

Nee, dan zie ik mezelf eerst toch liever nog een tijdje achter een buggy met een kleinkind lopen. En dat spiegelbeeld van de toekomst probeer ik maar zo snel mogelijk weer te vergeten.


11 reacties

ReadMe · 10 januari 2005 op 19:37

Haha, leuke column!
Tot in de toekomst! 😆

Mosje · 10 januari 2005 op 19:47

jij hebt dus twee dingen gedaan met de kerst: rollatortje spelen en columns schrijven.
😛

Li · 10 januari 2005 op 20:54

Wat een inspiratie heb jij opgedaan zeg!

[quote]Achter een rollator ziet een mens er jaren ouder en hulpeloos uit. [/quote]

Daarom lease ik zo graag babybuurkinderen 😛

Li

tontheunis · 10 januari 2005 op 22:17

In mijn wijk is een park met een hangplek waar de hele dag zo’n rollator-gang rondhangt. Met van die agressieve blikken kijken ze naar je. Elk moment verwacht je dat ze zo’n hardgeworden zak boterhammen naar jouw kop smijten in plaats van naar de eendjes.
Ik loop er tegenwoordig met een grote boog omheen…

Heerlijke column!

TT

pepe · 11 januari 2005 op 12:10

[quote]Als de dood dat er een zuster achter me aan zou komen met incontinentiemateriaal als ik een spoor achter zou laten.[/quote]

Pampertje nodig ma3?? Ik heb hier vreselijk om moeten lachen, leuke column weer.

En volgende keer ik je zie doen we een rollator-race 😉

Mup · 11 januari 2005 op 13:53

(H)Eerlijke column, Ma3. Had meteen de beelden van toen ik eens iemand in een rolstoel duwde. Mensen hebben dan de neiging om over de persoon heen te gaan praten, alsof de persoon niet bij zijn verstand is. Of van die verkleinwoorden gaan gebruiken, gruwelijk. Wel lekker om op af te reageren 😉

Groet Mup.

Kees Schilder · 11 januari 2005 op 14:13

heel erg leuk. Maar toch liever een rollator dan een brancard

Dees · 11 januari 2005 op 14:59

😀

Bij het lezen van de column zie ik je zo rennen met die rollator. Grappig!

sally · 11 januari 2005 op 22:31

Slappe lach in gespannen situaties. Praat me er niet over.Kan me er alles bij voorstellen.
leuk beschreven ma3anne.

liefs
Sally

melady · 11 januari 2005 op 23:39

[quote]Ik ben met rollator en al naar de auto gerend, want mijn sluitspieren hielden het bijna niet meer.[/quote]

Dat heeft ook met leeftijd te maken zegt Tena Lady..je weet wel, die luierfabrikant voor ‘ongelukjes’ op oudere ladyleeftijd.

Mooi beschreven Ma3anne.

Melady 🙂

doos2 · 12 januari 2005 op 00:29

Erg leuk geschreven weer, Ma3! Zag het helemaal voor me. Hi.

😀
Doos2

Geef een reactie

Avatar plaatshouder