Ik heb vanavond gegeten, in de Gouden Leeuw. In Goedereede. In fijn, vertrouwd gezelschap en Toef, mijn hond mocht mee. Geen bezwaar volgens de barman. Nu heeft Toef naast hele leuke eigenschappen een paar eigenaardigheidjes. Kleintjes in mijn ogen. Hij snurkt als een grote vent. Een grote vent die een biertje teveel opheeft. En hij is bezeten van water, ik heb hem ooit uit een half bevroren sloot moeten redden omdat meneer niet zelfstandig op de ijsschotsen kon klimmen. Hij slipte. En ik die ijskoude bagger in, hartje winter, om Van Ep te redden. En Toef rolt door alles wat met uitwerpselen te maken heeft. Zie ik vier pootjes wellustig in de lucht trappelen dan is het weer zover. Een koeienvlaai, paardendrol, you name it! Ergste wat ik ooit heb meegemaakt was een hoopje waar een wc papiertje bijlag. En er is volgens mij maar een diersoort dat wc papier gebruikt. Juist! En dan benoem ik maar niet de rotte vis waarin hij ooit vol overgave rolllebolde. Laten we die maar buiten beschouwing laten. Dus Toef ruikt wel eens een ietsjepietsje. Naar het een of ander. En wij zitten in dat restaurant het voorgerecht te verorberen. Heerlijke Stellendamse garnaaltjes. Barman dient zich aan. Er doet zich een kleinigheidje voor. Probleempje. Die Barman heeft een sterk Duits accent. “Die Mevrouw aan die andere taafel agter ihnen, die muss bijna kotschen van die luft van uwen hond. Sie verwagt kein hap naar binnen zu zullen krijgen”. De tafel achter ons telt acht mensen. Vertrouwd Gezelschap en ik kijken elkaar smalend aan maar geven aan Toef wel even weg te brengen. Willen geen stankoverlast veroorzaken. Maar later gaan we fantaseren wat we ook hadden kunnen doen. Beiden tegelijkertijd omdraaien, elleboog nonchalant op tafel en de beide benen demonstratief op de vloer stampen. Net als in een goeie Western. Ennio Morricone eronder….En die acht mensen met een opgetrokken wenkbrauw een voor een langdurig venijnig aankijken. Wie van jullie gekken beweert dat Toef stinkt. En is het Toef wel? Gaan jullie daar niet heel makkelijk vanuit? Want wat nu als Toef weg is en de stank blijft? Wat dan? Of tweede optie, ook leuk……..proefje van parfum, dat ik altijd wel in de tas bij me draag, demonstratief op Toef leegspuiten. Kijken wie er hier stinkt! Zal hem eens goed laten meuren Toverkol! Naar Jill Sander nummer nogwat! Hugo Boss Big Shit! Axe for Dogs! Of vragen of zij dan dat jengelende kind willen meegeven aan de eerste de beste slavenopkoper! En of ze wat minder uitbundig willen lachen. En niet zo smekken, dat doet Toef ook niet! En of ze alstublieft mes en vork willen gebruiken in plaats van die friet uit dat zilveren bakje te klauwen! Later op de avond komt een dame binnen met hond. En Vertrouwd Gezelschap en ik snuffelen net iets te demonstratief aan de hond. En doen heel vals kotsbewegingen na. En lachen ons als vanouds slap…….!


5 reacties

bert · 22 november 2005 op 17:36

Walgelijk smerig, een hond in een restaurant.
Walgelijk puberaal verhaal ook trouwens.

Trukie · 22 november 2005 op 18:41

Jammer dat je in een fictief verhaal de naam van een bestaande nette zaak ge(mis)bruikt hebt.
Ook niet zo netjes

Troy · 22 november 2005 op 21:09

Een op hol geslagen fantasie. Niet slecht geschreven maar een beeje tè wellicht. Volgende keer een alinea’tje of wat meer doet ook wonderen voor de leesbaarheid.

Welkom trouwens op deze site van soms zeer kritische mensen. Ben benieuwd naar je volgende schrijfsel.

truus · 23 november 2005 op 05:34

Troy, Dank voor je tip! Kun je me uitleggen wat je bedoelt met “te”. Het verhaaltje is namelijk niet fictief, eerder een beschrijving wan een gebeurtenis.

Dees · 23 november 2005 op 12:31

Ik vind het een leuk, beeldend verhaaltje, gun de lezer alleen af en toe een witregel, om ff adem te halen 😉

edit: ik herhaal iemand anders zie ik. Nou, in dat geval: leuk, beeldend verhaaltje. 😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder