‘Houd je stomme rotkop, trut’, dan richt zij haar hoofd op naar mij. Verveelt hangt ze met haar ellebogen op de balie.
‘Ook een goedemorgen’, fluister ik. Ik kijk haar vragend aan, ‘had je het net tegen mij?’
‘Nee, sorry, o, nee, niet tegen u mevrouw’, zegt ze met een rood hoofd van schaamte.
‘Zou je die taal voortaan binnenshuis willen houden en niet hier tentoon spreiden?’ ‘Maar ik had het niet tegen u, echt niet. Ik had het tegen haar.’ Ze wijst naar een schoolgenoot, die een eindje verderop staat te hangen.
‘Dat weet ik ook wel, maar toch die taal uit jouw mond kan toch niet? Je bent een leuke en lieve meid, dacht ik.’
‘We beginnen even opnieuw’, zeg ik dan.
‘Goedemorgen jongedame. Kan ik je helpen?’
Zij lachend: ‘Goedemorgen mevrouw, u hebt humor. Mag ik een broodje kaas en blikje cola?’
Ik draai mij om, pak een nog warme pistolet, doe er een plak kaas tussen, servetje erom en doe een graai in de koelkast voor een blikje cola.
‘Alsjeblieft, dat is dan een euro en vijfenzestig cent.’
Zij telt haar muntjes tot het juiste bedrag, pakt haar pistolet en blikje aan en zegt: ‘Dank u wel, hmmm hij is nog lekker warm.’
‘Eet smakelijk en nog een fijne dag.’

Pubers zijn soms leuk, als je weet hoe je met hen door die ene deur kan. Over het algemeen kan ik zeggen dat ik gek ben op hen. Gemiddeld zo’n vier a vijfhonderd jongeren per dag help ik aan een broodje, snoep of drankje. Met enkele van hen maak ik dagelijks grappen. En ook zijn er die met hun problemen even bij ons komen uitrazen.
Vanmiddag kwam er een jochie, legt met een verdrietig gezicht een uitstuurbrief voor hem neer.
‘Wat heb jij uitgevreten?’
‘Ik was boos en schold de leraar uit’, zucht hij met een fronsend voorhoofd, zijn hand zet hij bedenkelijk tegen zijn kin, zijn elleboog op de balie.
‘Boos mag je zijn, maar schelden is natuurlijk niet zo slim.’
‘Weet ik ook wel, maar ik was gewoon zo heel erg boos, het floepte er zo uit.’
‘En hoe denk je er nu over?’
‘Het was niet zo slim, om hem uit te schelden.’
‘Tel volgende keer tot vijftig met je lippen op elkaar, dat helpt.’
Hij lacht alweer en na dit rustige gesprek met hem, besluit hij toch maar zijn excuus aan te gaan bieden bij die leraar.

En dan die jongen met spierwitte lach en één blinkende gouden tand. Als ik hem zie moet ik al lachen, zijn ondeugende ogen hebben iets. Als hij mij ziet geeft hij mij een boks en slaat daarna zijn hand op de borst. Niet alleen binnen school, maar ook middenin de supermarkt.
In de klas schijnt hij niet de makkelijkste te zijn en dat begrijp ik, stilzitten is voor hem erg moeilijk. Ik herken in zijn gedrag de trekjes van een ADHD-ertje, niks mis mee als je weet hoe je er mee om kan gaan. Gelukkig ben ik aardig getraind doordat wij thuis ook zo’n beweeglijk kind hebben. En kalmte alleen kan helpen, boos worden werkt averechts.
Deze keer vaart hij uit tegen mijn collega: ‘Ik moet MAYO d’rop en niet die vieze troep die jij er nu op hebt gedaan. Daar ga ik echt niet voor betalen, jij moet maar een nieuwe maken.’
Hij schuift boos zijn broodje terug en trekt zijn hand met geld terug.
Omdat mijn collega ook niet een kalme man is, spring ik even tussenbeide.
‘Zeg dat kan je natuurlijk ook wel even anders zeggen toch?’
Hij kijkt nors en zegt niets.
‘Oke, jij bent boos’, zeg ik. ‘Vanmiddag om vier uur op stoeptegel 78, dan zullen wij eens een potje knokken.’
Dan verschijnt er een glimlach op zijn snoet en wij lachen.
’Kan je nu gewoon vertellen wat er mis is met je broodje, dan kunnen we dat oplossen.’
Op een veel rustigere manier vertelt hij nu dat hij mayo op zijn broodje hamburger wil.
‘Eet smakelijk, tot vier uur, niet vergeten stoeptegel 78.’ Tevreden lachend vertrekt hij met zijn broodje.


pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

17 reacties

lagarto · 10 december 2007 op 07:38

Een echte super [size=xx-large]P[/size]

arta · 10 december 2007 op 08:05

Dan kun je zeggen dat je afwisselend werk hebt! 🙂
Hij is weer mooi, Peep!
🙂

SIMBA · 10 december 2007 op 08:26

Volgens mij heb jij hartstikke leuk werk, leuke bijkomstigheid dat die pubers een hartstikke leuke kantinejuf hebben 😀 die ook nog eens leuke columns schrijft!

lisa-marie · 10 december 2007 op 08:58

Hij is weer goed 😀
En vooral die stoeptegel-afspraak vind ik goed gevonden. Ze boffen maar met jou op die school.

pally · 10 december 2007 op 10:07

Geestig en wijs! Je hebt feeling om met pubers om te gaan, Peep.
Ik zou zeggen : ga zo snel mogelijk het onderwijs in!

groet van Pally

Grumpy-old · 10 december 2007 op 13:43

Wat een rotstreek je hebt dat jong niet eens verteld of ie van links of rechts moest beginnen met tellen 😆

Geestige column:wave:

Greetz
Grumpy

DreamOn · 10 december 2007 op 15:38

Mooie column pepe. En het is ook dé manier; niet bóven ze staan, maar náást ze staan. Dan voelen ze zich ook serieus genomen.

Goed gedaan,
Liefs DO.

Mup · 10 december 2007 op 15:41

En,je hebt hem zeker laten winnen, he? Zo ben je dan ook weer, :kus:

Groet Mup.

Dees · 10 december 2007 op 15:49

Ik zie het je allemaal voor elkaar krijgen door te zijn wie je bent en je manier van op een leuke manier je grenzen aan te geven. Het maffe is dat de meeste mensen er namelijk niet mee weg zouden komen, zoals jij het aanpakt. Dat zegt dus een hoop over jou.

—-
Wel een paar foutjes, ‘verveelt’, ‘gek op hen’, jammer…

KingArthur · 10 december 2007 op 17:05

Moet ik links of rechts beginnen met tellen om bij die tegel uit te komen?

Rust bewaren, dat heeft dit driftkikkertje met moeite onder de knie gekregen maar het werkt zoveeeel beter. En soms, soms ben ik nog steeds niet te houden.

WritersBlocq · 10 december 2007 op 18:09

Heeee lekkere Peepsel-schrijvelarij weer! Jij bent ook overal inzetbaar, vooral als het ‘niet norm-aal’ is, hè.

Kus! Pauline.

pepe · 10 december 2007 op 18:12

* Lagarto, bedankt voor die grote P;-)
* Arta, ik ben blij met dit vrijwillige baantje, waar ik elke dag met heel veel plezier heen wil.
* Sim, dat ik schrijf weet bijna niemand daar, is ook niet van belang. De meeste vinden het maar wat vreemd als ze mij tegenkomen met een van onze zoons. Heeft u kinderen is dan een veel gestelde vraag. Alsof ik naast dit werk niets anders kan
* Lisa, je weet niet hoe ik ook bof met hen, met de meeste kinderen daar heb ik vreselijke lol en ook diepgaande gesprekken.
* Pally, ik ga het met de dag leuker vinden en zal zeker mijn best doen een studie op te pakken.
* Grumpy, dat is nu juist de truck, ik hoop niet de leerlingen deze reactie lezen. En denk jij echt dat ze met mij durven te knokken? Welnee echt niet ik win het van ze:-P
* Do, ik neem ze serieus en heb respect, zeker als ze mij met respect behandelen. Er boven staan zal ik zeker nooit, ik spring en huppel ertussenin.
* Mup, ik heb uren staan wachten, maar ben bang hij niet tot 78 kan tellen en dus is hij naar huis gegaan vermoed ik. En wanner knokken wij nu weer eens, op 19 of 9?
* Dees, het is bijna dagelijkse kost geworden, ik heb er lol in en kom er goed mee weg ja. Chips jammer van die foutjes, dat geeft ook gelijk weer aan dat ook ik niet perfect ben.
* King, begin jij maar in het midden;-) Ik zou je wel eens aan mijn balie willen zien, broodje gezond of broodje kipsatekroket? Cola of cassis? Je bent welkom.
* WB, waar een wil is is een weg zei oma altijd en ik wil. En normaal, kan je dat eten? Ik ken het niet 😆

Anne · 10 december 2007 op 21:12

Leuk, jouw blik op de dingen vanachter de balie.

Li · 10 december 2007 op 22:21

Om in stoeptegeltermen te blijven: ‘wat ben je toch een heerlijk lieveheersbeestje’. :kus:

Li

KawaSutra · 11 december 2007 op 00:47

Ik ben jaloers op jou, geef je ook cursussen?

champagne · 11 december 2007 op 10:09

Leest lekker weg. Leuk dat je zo goed met pubers om kunt gaan. Geduld is niet altijd mijn sterkste kant. Hmmm.

Trukie · 11 december 2007 op 11:33

Peep wat moet ik hier nou nog aan toevoegen?
Zelfs de titel is geweldig mooi.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder