In mijn lange, zwarte glimmende laklederen jas, met daaronder slechts een eveneens zwarte string en erboven een bijpassend minuscuul zwart bh-tje, loop ik achter mijn lease-karretje de supermarkt in, een stevige boodschappentas in de hand. Mijn eerste stop altijd is de groentenafdeling. ‘Woesjjj’, gooi ik mijn jas open. De groentemeneer wordt zeer toepasselijk lichtgroen en de spruiten en aardappels vliegen in het rond. Ha, dit begint al goed! Dan klap ik de jas snel dicht, knipoog mijn vertrouwde groenteboer schuins toe en begin nonchalant, met één been hups uit de jas gestoken, wat paprika’s af te wegen. Hooggehakt trippel ik heupwiegend het volgende pad in naar de zuivel. ‘Goedemorgen’, kir ik daar jolig, want zo heet het spul toch immers, wat mijn karretje inmoet? Twee jonge knaapjes, bezig met het vullen van de zuivelvakken, schrikken. ‘Goedemorgen’ herhaal ik en jawel, ‘woesjjj’, daar gooi ik mijn jas nog een keer wijd open. ‘Ik ben een Huisvrouw’, zeg ik met hese stem. ‘Een echte!’
Hierna is de schrik nog groter en direct wordt de bedrijfsleider erbij gehaald. Inmiddels heb ik mij al in het pad ernaast op een krat bier neergevlijd en zit daar sexy met mijn benen te wiebelen. Met getuite lippen en halfdichtgeknepen ogen prevel ik hardop: ‘Paprika’s, heb-ik, Goedemorgen 2 x, heb-ik, halfvolle melk, heb-ik, wasmiddel is-in-de-aanbieding, wc-reiniger, is-in-de-aanbieding, halfje volkoren, iets voor op brood…’
Ik krijg het ineens ontzettend warm. Komt natuurlijk van dat verdomde huishoudschort, uit dat ding. Nijdig smijt ik de zwarte lakjas van me af.

‘Mevrouw, gaat het wel?’
Mevrouw? Ik ben geen mevrouw, ik ben een Huisvrouw! Wat een onbegrip. Halve zool. Iedere dag sjok ik daar achter dat karretje, en er kan nooit een groet af. Zit ik nu op een kratje bier, half aangekleed, ben ik ineens een mevrouw. Hoe kan dit? Ik ben geen mevrouw? Ik ben een Huisvrouw!

Ik word nu toch wel een beetje raar in mijn hoofd en erg duizelig. In de verte hoor ik zelfs een sirene loeien, lijkt het. Dan wordt er voorzichtig een deken om me heen geslagen. Vriendelijke handen en armen helpen mij naar buiten. Daar is het koud, zo alleen met een stringetje en een bh-tje aan en een dekentje erom. Gelukkig zorgt een dwangbuis voor wat warmte, want daarin zit ik goed vast. Dat zeggen ze tenminste. ‘Ze zit nu lekker in de dwangbuis.’ Waar zijn nou de groenten voor vanavond gebleven en de Goedemorgens voor het ontbijt en de zegels zijn natuurlijk ook niet meegerekend, en waar is de kassabon… en de aanbiedingen die ik ook niet heb bekeken en die… au, dat doet zeer die prik… ‘alweer huisvrouw doorgedraaid’, hoor ik, hoor ik dat echt?, want ik ben toch een Huisvrouw … een echte, een hele goeie…

Hier is het trouwens best leuk hoor, in het huis waar ik nu ben. We doen veel therapie. We spelen vaak winkeltje, want dat is goed voor de genezing, zeggen ze. Ze hebben beloofd, dat als ik voortaan mijn jas aanhoud, dat ik dan ook weer mee mag doen met de therapie …

Categorieën: Gein & Ongein

10 reacties

WritersBlocq · 18 maart 2005 op 17:09

Jij maakt van een supermarkt een super-markt, tis nooit saai, sjoppen met jou. Wel een enorme wending die je gaf aan dat verhaal, pfoeh! Deze vrouw gaat nu naar huis. Toei!

Mosje · 18 maart 2005 op 20:02

Sm, exhibitionisme. We leren je echt van een andere kant kennen Winny. Je schreef tot voor kort van die “keurige” verhaaltjes.
Wat is er gebeurd meid? Gedumpt door Raindog? Vertel het maar. We zijn hier een en al luisterend oor.
😛

Bakema_NL · 18 maart 2005 op 20:46

Moeten we daar nog van opkijken in de supermarkt? Ik heb al vaak genoeg dames gezien zonder slip die iets te ver bukten terwijl ze naast je staan, of als ze wegrijden op de fiets, been over het zadel en pruimpje kijken, niks opzienbarends meer eigenlijk. Collega’s die de liefde bedrijven in de koelcel. Een dievegge die je liever even klaarpijpt om zo te voorkomen dat je de politie belt………..dus een vrouw in een zwarte lak-jas zonder slip val ik al niet meer van achterover…………………misschien dat de plaats waar ik werk net even anders is, dat zou kunnen, ik weet niet in welke woonplaats jij je boodschappen doet. Maar een leuk stukje is het wel. 🙂

pepe · 18 maart 2005 op 22:51

[quote]of als ze wegrijden op de fiets, been over het zadel en pruimpje kijken[/quote]

Oeps, ik vond het zadel al zo glad, was ik mijn stringetje vergeten die dag? 😉

Hele grappige column en volgende keer bij bakema vragen om bijscholing 😀

Ab · 18 maart 2005 op 23:57

Leuke column, alleen het einde. Waarom therapie.Waar winkel jij? groetjes ab. 😀

Louise · 19 maart 2005 op 08:54

Met een laklederen jas in de supermarkt, jezus, mag dat ook al niet meer? 😉

KingArthur · 19 maart 2005 op 12:48

Leuk. Maar toch een klein puntje van kritiek (als ik zo vrij mag zijn). Je laatste alinea klinkt wat tegenstrijdig. We doen veel aan therapie en als je je jas aanhoudt mag je weer meedoen aan therapie!?

sally · 19 maart 2005 op 18:37

Leuke column, alleen het einde. Waarom therapie.Waar winkel jij? groetjes ab.

niet echt complimenteus ab dat je alleen het einde leuk vind. 😀

En bakema, volgens mij schep je nu wel een beetje op. Maak nooit zoiets mee in de supermarkt.
Kom op met de column over dit soort zaken.
of vind je dat te saaie dagelijkse kost?

Ab · 19 maart 2005 op 20:58

Sorry Winni en Sally, ik bedoelde niet dat enkel het einde leuk was, de hele column was leuk.Alleen bedoelde ik te vragen waarom zij in therapie moest wat zij in het einde beschreef.Ik vind therapie niet nodig voor zoiets. Dat is een bedenksel van het klootjes volk, dat je dan in therapie moet. ab

Bakema_NL · 19 maart 2005 op 23:46

Opscheppen? Nee hoor, dat is aan mij niet besteed, ik meen het en er gebeurt nog wel meer ook. 🙂

En ik loop natuurlijk ook wel wat langer in de supermarkt dan de klant, omdat ik er de hele dag werk. Ook veel klanten ken je en daar zit van alles tussen, de alcoholist, de geile huisvrouw, de escort-dame, de raam-hoer, de tante sjaan, het omaatje………noem het maar op, het is een kleurrijke verzameling bij elkaar en er gebeurt zat.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder