Susan Boyle crisis

Hadden we al de klimaatcrisis, kredietcrisis, varkenspestcrisis en knopencrisis, dan kunnen we daar nu de de Susan Boylecrisis aan toevoegen.
Susan Boylecrisis? Ja, Susan Boylecrisis! Hoe moet je het anders noemen als plotseling, vanuit stand, twintig miljoen mensen achter een zingende huisvrouw aan gaan rennen omdat die wel aardig kan zingen in een mislukte talentenjacht.
Dan is er toch iets mis gegaan in de samenleving. Dan mag je toch echt van een crisis spreken. Twintig miljoen mensen, het zullen er vast meer zijn, die als een kudde op hol geslagen koeien, in paniek in U-tube filmpjes klimmen alsof De Here Jezus zojuist in een UFO op het knollenveldje voor het Witte Huis is geland.

Logisch dat daar een varkenscrisis uit voortkomt. Het is dan niet te vermijden dat die virussen spontaan gaan muteren en de wereldbevolking bespringt.
Niet dan? Die virussen willen ook wel eens wat. Die kunnen niet zelfstandig achter een computer gaan zitten om naar U-tube te surfen en deelgenoot te worden van het optreden van de nieuwe verlosser, Susan Boyle. Daar hebben ze vervoer voor nodig.

Even serieus. In het rijtje staat ook de knopencrisis. Eigenlijk is dat de meest agressieve crisis en bijna niet te bestrijden: knopen in de gulp van je broek!
Dan sta je dus met een biertje of tien in je mik, in de plee om al dat vocht weer te lozen.
Lukt niet, de knopen gaan niet los. Wat je ook probeert, het lukt niet. Blijft over, met geweld je gulp lostrekken om vervolgens opgelucht je zeik te laten lopen.
Wie verzint zoiets. Wat mankeert er aan de rits! Welke gestoorde mongool heeft die knopen verzonnen?

Neem nou het kopen van een nieuwe broek:
‘Dag verkoper, ik wil een nieuwe spijkerbroek.’
‘Fijn meneer, in dit rek hangen ze.’
‘Ja, maar verkoper, ik zie hier alleen broeken met knopen in de gulp.’
‘Dat is normaal meneer. Is al een tijdje de trend. Niemand klaagt daar over. Alleen u.’
‘Ik wil alleen een broek met een rits, verkoper’
‘Ogenblikkie, meneer. O, hier heb ik er nog één. De laatste. Hangt hier al negen jaar, maar u kunt niet te kieskeurig zijn hè?’

En nu sta ik volkomen tevreden te wateren. Plee in, rits los, en zeiken maar.
Ik hoor alleen het geluid van het relaxte gekletter van mijn zeik. Ook op straat geen kik te horen.
Dan, ineens, het bronstige stemgeluid van wereldster Susan Boyle vanuit de tv in de kamer.
In blinde paniek, want ik wil deelgenoot van Susan’s optreden zijn, stop ik met pissen en trek als een dolle de rits omhoog .
Voordeel is; met knopen had ik nog een uur staan worstelen..
Nadeel; mijn ding hing nog buiten…..