Het stond er allemaal mooi bij. Genietend van zijn moestuintje, ging de man even uitrusten op het bankje met zicht op de nieuwe aanplant. Zijn vrouw verzorgde de tuin altijd, maar na haar overlijden had hij de taak liefdevol op zich genomen. Na een paar minuten stond hij weer op, Lees meer…
“Het spijt me, meneer Jansen, maar er is niets meer aan te doen.” Meneer Jansen keek beteuterd. “Weet u het zeker? Het kan toch niet zomaar van de een op de andere dag over zijn?” De man met de witte jas probeerde het zakelijk te houden. “Meneer Jansen, ik begrijp Lees meer…
Maagdelijk wit, sprookjesachtig mooi schijnt het te zijn. Het maagdelijk wit kent hier slechts een dun laagje. Druk met verkeer is het vooral. Wolkeloos en windstil. De zon verwarmt mijn rug en maakt de letters op het beeldscherm moeilijk leesbaar. Ik wacht nog even met de zonwering. Ik lees je bericht en voeg me gemakkelijk, vrijwel naadloos in je woorden. Wat kan ik je zeggen?
Uit nauwelijks opgetrokken vuurwerkdampen komen ze weer tevoorschijn, de dikkerds. Na zich een maand lang verschanst te hebben achter grote schalen oliebollen en gourmetschotels gaan ze ineens weer sporten.
Vele jaren geleden stierf mijn vader na een langdurig ziekbed aan longkanker. De gruwelijke details zal ik u maar besparen, goede kans trouwens dat u daarmee al bekend bent, en zo niet, dan komt dat waarschijnlijk vanzelf nog wel. Er werd gehuild, maar er was ook opluchting: hij was eindelijk uit zijn lijden verlost, het was volbracht.. Tijd dus om de begrafenisondernemer te bellen. En hier, reeds zo vroeg in deze anekdote, doet zich een verteltechnisch probleem voor.
