Perikelen bij het schrijven; de deadline

Rond die dagen kreeg het gestalte. Met ‘die dagen’ wordt Kerstdag en Nieuwjaar bedoeld. Met ‘het’ denk ik aan een soort akelig beestje, een wormpje dat zich in mijn hoofd genesteld heeft, een immer aanwezig fluisterstemmetje dat nu al dagen aan een stuk op mijn denken drukt.
Toen had ik nog alle tijd, een zee van tijd. Daar al wist ik ook, mezelf een beetje kennende, Meralixe, let op voor die deadline, laat u niet in de zak zetten!

Potten & pannen

“Ze trouwt alleen omdat ze kinderen wil”. De knisperende verpakking van de uitlating verrast me. Een vriendin van een vriendin maakt van haar hart geen moordkuil. Erg amusant komt de mededeling niet uit haar strot. Een ondertoon van jaloezie klinkt er zelfs in door. Ook het overige aan haar is weinig zinnenprikkelend. Althans, voor een vent.

Heer Ane en de ethiek 1

Heer Ane is van slag en ijsbeert door zijn woonkamer. Zojuist heeft hij in de krant gelezen dat scharrelkippen met hun negenen een oppervlakte van één vierkante meter moeten delen en nooit naar buiten mogen. Hij is ontdaan want hij koopt al jaren scharreleieren met het idee kipvriendelijk bezig te zijn en nu blijken die dieren een beroerder leven te hebben dan een wegens pedofilie veroordeelde neger in een Texaanse gevangenis.

Geen verband (Uit de dossiers van Onderzoeksbureau Paco B.V.)

De vrijeradcaal Ab en ik zijn onderweg naar een hotel ergens in Nederland. De eigenaar nodigde ons uit vanwege een reeks aan inbraken daar. Of wij dat willen onderzoeken.
Ab rijdt, terwijl ik de krant lees. Pagina twee: een grote foto van een vent wiens kop volledig schuil gaat achter een berg verband. Onderschrift: “Man afgetuigd terwijl tegelijkertijd, vijftig meter verderop, een sportvliegtuigje neerstortte. Er is geen verband.”
Ik lees het Ab voor. Hij kijkt zijdelings naar de foto : ‘Aan die kop te zien is er verband genoeg.’