Geen verband (Uit de dossiers van Onderzoeksbureau Paco B.V.)

De vrijeradcaal Ab en ik zijn onderweg naar een hotel ergens in Nederland. De eigenaar nodigde ons uit vanwege een reeks aan inbraken daar. Of wij dat willen onderzoeken.
Ab rijdt, terwijl ik de krant lees. Pagina twee: een grote foto van een vent wiens kop volledig schuil gaat achter een berg verband. Onderschrift: “Man afgetuigd terwijl tegelijkertijd, vijftig meter verderop, een sportvliegtuigje neerstortte. Er is geen verband.”
Ik lees het Ab voor. Hij kijkt zijdelings naar de foto : ‘Aan die kop te zien is er verband genoeg.’ Hij geeft wat extra gas en rijdt nu honderdzestig. Ik vraag vriendelijk of het wat minder kan.
‘Geen zorgen, Kees, de auto heeft aan jouw kant ook een airbag.’
Dat stelt mij gerust.

Intussen naderen wij het hotel. Voor de ingang een groot bord:
Kamers te huur:
12 euro per uur. 100 euro per week;
Spiegel aan het plafond;
Nu ook met matrassen.

Binnen ziet het er uit alsof er een roedel stinkdieren de vierdaagse heeft gehouden.
‘Tja,’ zegt Ab, ‘dat ze dit een hotel durven te noemen. Stinkhol is nog een te goede benaming voor dit krot.’
‘Ach Ab, politici worden ook ‘eerlijk’, ‘fatsoenlijk’ en ‘heren’ genoemd.’
Wij worden welkom geheten door de eigenaar die zich voorstelt als van der Kattendonker: vet donker haar, spijkerbroek, mouwloos shirtje en de lelijkste geel-paars-bruine- laarzen die ik ooit gezien heb.
Hij biedt ons een uitsmijter aan en wij zien intussen twee klanten met lange tanden iets vaags naar binnen werken. Ze zweten allebei. ’ Aan uw klanten te zien,’ zegt Ab, ‘heeft u het gastronomische niveau van een cafetaria bijna bereikt.’
Ab kan heel subtiel zijn als hij wil.
De man bedankt hem er ook nog voor.

Twee uur later zitten wij knikkebollend naar zijn monoloog te luisteren over kudt allochtonen, tuig van de buitenlandse richel, kudt Polen, kudt Roemenen en alle inbrekers tegen de muur zetten.
Zijn stem lijkt op het geluid van een Roemeense slagviolist die Korinthisch leer staat aan te prijzen op de vogeltjesmarkt.
Nog een uur later krijg ik er genoeg van: ’Misschien moet jij eens ter zake komen.’
‘Ik neem de tijd voor mijn uitleg, ja! Ik doe dingen niet graag overhaast.’
‘Dat laatste moet je onthouden,’ zegt Ab, ‘als je nieuwe schoenen gaat kopen.’
Hoe dan ook, we besluiten de klus niet aan te nemen. Het ruikt teveel naar verzekeringsfraude.’

Op weg naar huis kijk ik eens naar Ab die maar blijft klagen over oplichters , teveel regen, teveel hitte, kudt tv en kwaliteitsarme nijlpaarden in het zuiden van Siberie .
Het zal niet lang meer duren of hij zal mopperend opstuiven wanneer iemand de thermostaat lager zet. Of als er te weinig melk in zijn koffie zit.

Ik zet een cd aan:
Amos Lee.
Mission Bell.
Een aanrader!