Volgens mij was ik een jaar of 14 toen het begon. Mensen die met me praatten leken alleen maar te zeggen: ‘Rot op, je kan niets, je hoort hier niet! Rot op, wat doe je hier, we willen je niet! Rot op, wie denk je dat je bent!’ Zelfs toen ik ze de rug toekeerde en me steeds meer terugtrok ging dat door. Daar voelde ik trouwens niets bij, bij dat terugtrekken. Het voelen kwam pas toen ik niet meer wilde dat de wereld mij zat was.
Nederland kent een eigenwijze filmcultuur. In 1895 begon het met “de Nationale Brandweer Film”, in 1896 gevolgd door “de Koninklijke familie”. Ondertussen zijn er vele films gevolgd. Bij de meeste Nederlanders zal de kennis niet veel verder terug gaan dan 1973, Turks Fruit. Plots waren al die films die daarvoor zijn geproduceerd saai. Turks Fruit was een revolutionaire film waarin Nederland voor het eerst kennis maakte met veel naakt. Iedereen kende daarna Jan de Bont. Na Turks Fruit zijn er nog wel heel veel Nederlandse productie gemaakt, maar geen enkele was zo spraakmakend.
Ik snap nog steeds niet waarom mensen, tegen beter weten in, toch proberen te bellen in een kroeg als de Blauwe Engel. Het volume van de muziek verschilt niet veel van dat van een houseparty in de RAI of Ahoy, behalve dat het harder staat. Ik kruip in oorschelpen van meisjes om mede te delen dat ik niet zo vaak in de Engel kom, maar nu een uitzondering maakte omdat ik hen naar binnen zag lopen – vrouwen lijken een zesde zintuig voor leugens te hebben.
Gisteravond had ik een kerstborrel van de zaak. Omdat ik forens ben, blijf ik na zo’n borrel meestal bij een vriendin slapen. Gisteren niet. De borrel was al om 23 uur afgelopen en de laatste trein haalde ik met gemak. Enigszins aangeschoten en suffig van mijn dutje in de trein, fietste ik van het station naar huis. Het was half twee toen ik thuis aankwam. De kachel stond hoog en alle lampen brandden. Ik hing mijn jas op en wilde net naar boven lopen toen mijn man me tegemoet liep, naakt. Hij had me niet thuis verwacht. ‘Hoezo? Heb je bezoek?’ Hij knikte. ‘Goed, ik slaap wel op de bank.’
Ze loopt de kamer in en hij neemt haar meteen in zijn armen. Ze zoenen…, zoekende handen die knopen c.q. ritsen zoeken. Alles moet uit. Ze voelt een enorme haast om hem naakt tegen zich aan te voelen.
Hij ontkleedt haar op een net zo’n gehaaste wijze als zij hem. Het voelt aan als eeuwen geleden. Als ze eenmaal geheel naakt zijn, worden de strelingen rustiger. Hij fluistert hoe hij haar gemist heeft, zij beantwoordt het met dezelfde intensiteit.
