Maatschappij
Gewoon zoals het is
Een moeder likt het bloed van haar dochter. Ze kan het zelf immers nog niet. Met onnozele doch lieve ogen kijkt ze om zich heen. Zich niet bewust van de hel waarin ze is beland. Ze groeit op zoals elk ander levend wezen en leert dat je lot al vaststaat nog voordat je geboren bent. Wat maanden later ligt ze tussen twee stukken brood, mayonaise, komkommer, tomaat en sla. Heerlijk, zo’n mals stukje vlees.