Ongeveer rond deze tijd begint de zomer en de bijbehorende zomervakantie..
Voor sommigen betekent dat zon zee strand en alles wat verboden is en stiekem gebeurt, want “We zitten nu toch even niet in Nederland, niemand die het hoeft te weten.”
Voor anderen wordt het zwoegen. Vakantie betekent vaak voor ons, studenten, werken werken en nog eens werken.
“Bent u de moeder van Bram?”
De vrouw die aan mijn voordeur staat kijkt mij raar smekend aan. Wroetend in mijn brein kan ik haar nergens plaatsen. Aarzelend vertel ik haar inderdaad de Bram’s moeder te zijn.
“Wilt u alstublieft vragen of hij niet meer bij mij aan de deur komt?”
Voordat ik kan vragen waarom hij haar steeds bezoekt begint de vrouw al te vertellen.
Uiteindelijk viel het doek. Ook voor mij was het tijdstip aangebroken waarop het onvermijdelijke moment toch echt niet meer te vermijden is. Nu was ik één de velen. Mijn moeder kon zowaar een semi-geschokt gezicht laten ontplooien en zelfs de snik die erna volgde klonk ook nog een beetje overtuigend. Ik zweeg.
[u]Vrijdag:[/u]
De tassen zijn gepakt en Jacintha en ik maken ons op voor een weekje Brabant waar we een bungalow hebben gehuurd. “Heb je alles?” vraag ik. Eigenlijk weet ik het antwoord al, want al is het maar een week, Jacintha neemt zoveel mee dat we er zelfs zouden kunnen overwinteren. “Ja, ik heb alles” antwoordt zij dan ook. Met frisse tegenzin rij ik de straat uit. Gelukkig komt Michel vanavond en blijft samen met z’n vrouw Yvette tot na het weekend.
Wie heeft het niet meegemaakt…
Mannen die overlopen van de testosteron.
Of vrouwen… met teveel testosteron.
In ieder geval mensen die gewoon hup hun gevoel achterna gaan, in de vorm van geiligheid of agressie.
