Ik denk dat Agnes een aardige vrouw is. Dat denk ik vooral omdat iedereen wel een aardige kant heeft. We zijn alleen niet altijd in de gelegenheid om daar bij iedereen kennis van te nemen. Een aardige vrouw dus. Verder denk ik dat Agnes iemand is die de weg weet in Den Haag. Dat denk ik omdat ze daar al tien jaar rond loopt. Die tien jaar zou voor mij genoeg zijn om de weg te weten. Maar ja Agnes… Agnes is anders.
Al drie weken rook ik niet meer en pas nu durf ik uit te rekenen wat mij dat per jaar scheelt in mijn portemonnee.
Carla, mijn vrouw, of nee, liever gezegd, Carla de vrouw die mij gedoogt zit in hetzelfde schuitje. Zij rookte een pakje per dag, terwijl ik er twee weg stoomde.
Dat kost dus twaalf euro per dag. Dat is per jaar……..? en bedraagt in guldens….?????????????
Hè, zoveel? Besparen we een kleine TIENDUIZEND gulden per jaar met deze move?
O, wat word ik daar blij van.
Voetbal 2008, Europees kampioenschap. Op een bomvol terras bij “het Nieuws van Apeldoorn”, op maandagavond 9 juni, beleefde ik met vrouw en vrienden een wel heel bijzonder moment. We wonnen met 3-0 van de wereldkampioen, Italië. In de daaropvolgende euforie trokken we, de feestende menigte volgend, de stad in. Van café naar café gingen we, drinkend, juichend, brallend. In een van de cafés braken we de glazen, een ander café verlieten we zonder nog te denken aan betalen. Aangekomen bij het eind van onze energie, sleepten we onszelf door de straten op zoek naar voedsel.
Rusteloos zit ik op het kleine witgepleisterde balkon. Boek op schoot, een glas water naast me op tafel. Elke tien regels kijk ik verstoord weer op. Waar zijn de ogen die ik al tien minuten op mij gericht voel?
Even met de Nederlandsche Winkeliers Vereeniging gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. De heer Van den Doel aanwezig?” De telefoniste antwoordde: “Spaart u zegeltjes?” “Nee,” blafte ik, in de hoorn, “ik doe niet aan die onzin. Rot op met die pokkezegeltjestroep van je. Ik word genaaid. De heer van den Doel, en snel een beetje!” Snel daarna kreeg ik Klaas aan de telefoon. Of ik zegeltjes spaarde, wilde ook hij weten. Want gedoe met zegeltjes, plakpunten, spaardriehoekjes en andere lulligheid zit nog steeds diep in het hart van de Nederlandse middenstander.
