Te laat

Je kunt er de klok op gelijk zetten. Als je hem over straat ziet lopen is het vier uur in de middag. Het tijdstip dat zijn tweede huis de deuren opent. Onder het genot van een biertje neemt hij plaats voor zijn beste vriend Jack en geeft hem een bemoedigende schouderklop. Vervolgens trekt hij zijn portemonnee want Jack zit altijd om geld verlegen. Ze hebben een speciale band; die twee. Hij kan al zijn problemen bij hem kwijt wanneer hij maar wil, want Jack is er altijd. Hij maakt als het ware deel uit van het meubilair. Gesprekken met zijn vriend liggen altijd prettig in het gehoor; die ratelt aan een stuk door. Een aangenaam tijdverdrijf, een geduldig oor; wat wil een mens nog meer?
Heel af en toe lost Jack een deel van zijn schuld af. Dan zie je het gezicht van de gulle gever opklaren. Een rondje voor de hele zaak moet verhullen dat hij de rest van zijn investering waarschijnlijk nooit terug zal zien. Maar dat is niet zo erg, hij is de tel toch allang kwijtgeraakt.
Soms hebben ze ruzie. Wanneer Jack een andere bezoeker heeft uitbetaald kijken ze elkaar de hele dag niet aan. Dat was tenslotte geen onderdeel van de onderliggende verstandhouding. Maar die ruzies duren nooit lang, tenslotte weet je bij Jack nooit wanneer hij weer over de brug komt.

Wat zijn vriend Jack niet weet is dat zijn leven inmiddels in een diep dal terecht is gekomen. Door zijn vrijgevigheid en hartelijke sociale contacten is hij in de loop der jaren diep in de schulden geraakt en kan hij nog maar nauwelijks zijn huur betalen. En als zijn dochtertje tijdens het weekeinde bij hem komt logeren moet hij alles bij elkaar garen om haar een aangenaam verblijf te kunnen bieden. Het is niet makkelijk om van een WAO-uitkering rond te komen en zeker niet als je in het traject van de schuldsanering bent beland.

Eigenlijk is zijn dochtertje zijn enige reden om Jack even opzij te schuiven. Alleen tijdens haar aanwezigheid kan hij de knagende verleiding weerstaan. Dan maakt hij nieuwe plannen voor de toekomst; zijn dromen om zijn baan als vrachtwagenchauffeur weer op te pikken. De kranten worden uitgepluisd op geschikte vacatures en vervolgens de mooiste sollicitatiebrieven geschreven. Hij neemt zich voor om Jack vaarwel te zeggen zodra hij de nog openstaande barrekening kan betalen. Want diep in zijn hart weet hij ook wel dat Jack een slechte invloed op hem heeft. Ook het drankgebruik zal hij minderen. Een biertje mag dan gelijk staan aan een sneetje brood maar dat zal hij vanaf nu niet meer gebruiken als excuus om weer de fout in te gaan.

Het is weer zondag. Tijd om afscheid te nemen van zijn dochter die net zijn koelkast heeft beplakt met een schema waar haar vader zich de komende week, als zij er niet is, aan dient te houden. Een schema van opstaan, ontbijten, huishoudelijke taken verrichten en op tijd warm eten. Volgende week zal ze controleren of hij zich aan haar schema heeft gehouden. Vrolijk zwaaiend en na een dikke kus neemt ze afscheid van haar vader. Met tranen in de ogen zwaait hij haar uit vanaf zijn balkon. In de verte is nog net het dak zichtbaar van zijn oude woning die hij jaren geleden heeft moeten verlaten na de echtscheiding. Gelukkig woont zijn dochtertje in de buurt zodat hij haar vaak kan zien.
Dit in tegenstelling tot zijn oudste dochter uit een eerder huwelijk. Dat contact heeft nooit een kans gehad door zijn drukke bestaan als internationaal chauffeur. Misschien kan hij die sollicitaties toch nog maar beter even uitstellen tot zijn dochtertje wat groter is. Hij is nu zo belangrijk voor haar en zij voor hem en de kans dat hij haar dan kwijtraakt is onverdraaglijk.

Terwijl hij de geschreven sollicitatiebrieven verscheurt loopt hij terug naar de keuken. Hij neemt zich voor het schema van zijn dochter te volgen maar tekent alvast wat kruisjes in voor het geval hij het zou vergeten.
Hoe laat is het eigenlijk….?