Zijn lichaam voelt koud, het gevoel warm. El Prop El Lor, werd hij genoemd. Altijd in de weer met zelf geknutselde vleugels. Vleugels van plastic zakken, vleugels van bladeren en alles waar hij maar vleugels van maar kon maken.
Vliegen is zijn droom. Vliegen als een vogel. Vogelvrij!
Op 5 jarige leeftijd bond hij 2 vleugels van crêpe papier op zijn rug. Hij klom over de reling en sprong. De wind kreeg greep op hem. Hij El Prop El Lor de bekendste inwoner van de flat, stortte van 8 hoog de diepte in. Amsterdam -zuidoost.
Niemand zag hem neerstorten. Hij flapperde met zijn armen en benen. Hij schreeuwde niet, een glimlach om zijn mond en de ogen gesloten. Ik vlieg!
Thuis werd op hem gewacht, 5 hoog in Amsterdam – zuidoost. Beneden lag hij in een plas bloed.
Een droom voorbij en nu de eeuwigheid van de dood.
In de lucht een Boeing 777 dat begon te landen, het landingsgestel uitgeklapt.
7 reacties
van Gellekom · 5 juni 2017 op 17:54
Top column waarde nr 22.
Nummer 22 · 5 juni 2017 op 22:15
Waarde van Gellekom, dank! We hebben allemaal dromen e soms spatten deze wreed uiteen.
NicoleS · 5 juni 2017 op 20:18
Tragisch mooi.
Nummer 22 · 5 juni 2017 op 22:17
Dank je NicoleS.
Zelfs in tragiek schuilen de verdwenen verlangens.
Bruun · 6 juni 2017 op 20:45
Wonderschoon stukje, nr 22!
Nummer 22 · 7 juni 2017 op 08:44
Dank je Bruun?
Karen.2.0 · 9 juni 2017 op 00:29
Dramatisch! Ik vind m mooi 22! Lees ik ook iets van een metafoor?