Terrorisme

Soms heb ik het idee dat we nog in de middeleeuwen leven. Een tijd waarin oorlogen de normaalste zaak van de wereld zijn, mensen elkaar om het minste of geringste van het leven beroven en waar negentig procent van de wereldbevolking onder de minimale condities leeft. Iedereen zegt dat de beschaving de laatste vijfhonderd jaar zoveel vooruit is gegaan. Dat we elkaar respecteren, dan we rechten hebben en dat oorlog en geweld ‘not done’ is. Maar je hoeft maar even naar het journaal te kijken om te beseffen dat dat een utopie is. Op moment van schrijven zijn er tientallen brandhaarden in de wereld. In Afrika vecht de ene stam tegen de ander, terwijl er in een buurtland een gewelddadige coup wordt gepleegd. In Zuid-Amerika wankelt de macht eveneens en worden er vrijwel dagelijks politici afgemaakt of ontvoert. Aan de andere kant van de aardbol, het middenoosten, bevindt zich het grootste wespennest. In de jaren tachtig strijde Irak tegen Iran, Libanon met zichzelf en Afghanistan tegen de Sovjet-Unie. Op dit moment hebben we net de tweede golfoorlog achter de rug, stikt het in kapot gebombardeerde Afghanistan nog steeds van de (vluchtende) terroristen en bevindt Israel zich op de rand van een burgeroorlog. Duizenden kilometers verderop werkt het nog steeds communistische Noord-Korea driftig aan een atoombom om die vervolgens door te kunnen verkopen aan terroristen of eventueel de hele wereldeconomisch om zeep te helpen door alsnog af te rekenen met het kapitalistische zuiden.

Ik krijg steeds meer het gevoel dat er zich in de komende vijfentwintig jaar iets vreselijks zal gaan afspelen. En dan geen tweede 11 september, maar iets dan vele malen groter is en duizend keer meer doden zal kosten. Terwijl ik vroeger op de basisschool met stomme verbazing leerde dat de Japanners in de tweede wereldoorlog nog middeleeuwse zelfmoordacties uitvoerden moet ik in de huidige tijd constateren dat het op dit moment nog erger is. De Japanners offerden zichzelf nog voor een militair doel, maar in het Midden-Oosten is elk ‘heilig’ doel legitiem, zelfs als dat onschuldige mannen, vrouwen en kinderen het leven kost. Als een mens in staat is zichzelf bewust op te blazen in een winkelcentrum vol met willekeurig winkelend publiek dan zie ik geen enkele reden waarom deze een moment zal twijfelen om dat ook met behulp van een nucleaire bom te doen. Hij gaat immers toch dood en merkt niets meer van het dood en verderf dat zal volgen. En het is voor het goede doel, zijn ziel is gezuiverd, Allah kijkt trots naar de plassen bloed en losse lichaamsdelen en schenkt de martelaar een aantal schone maagden als onkostenvergoeding. Iemand die dat denkt zal ook zonder enige twijfel met een massavernietigingswapen op een zonnige dag de Albert Heijn kunnen binnenstappen en een complete stad van de aardbodem laten verdwijnen. Onschuldige mensen bestaan niet in die optiek, Allah heeft het zo gewild. De vijand moet vernietigd worden, zelfs als dat de levens van volstrekt willekeurige mensen kost, van elke nationaliteit, van elk ras en met welke religie dan ook. Dat weten we nu, na 11 september dat 3000 volstrekt willekeurige wereldburgers het leven kostte.

Terrorisme is zonder twijfel de grootste bedreiging van de mensheid. Vroeger was de technologie nog een stuk simpeler, waardoor het aantal slachtoffers ‘beperkt’ bleef. Maar wie zichzelf van het leven wil beroven zal waarschijnlijk niet erg bij de gevolgen stilstaan. De aanslag van 11 september in New York was eigenlijk vrij simpel. Zo simpel, dat dit met de techniek van vijftig jaar terug ook had kunnen plaatsvinden. Er zijn geen chemische wapens gebruikt, evenals geen vergif, radioactief materiaal, conventionele bommen of zelfs nucleair wapentuig. De kans is groot dat dat de volgende keer wel het geval is. Angstig wacht ik op de tweede ’11 september’ die komen gaat.