Teststress & ongesteldheidmachines

Wat is dat toch met vrouwen en zwangerschapstesten? Mijn man kreeg er vorige week bijna uitslag van. Uitslag. Grappige woordspeling eigenlijk. Samen rijden we naar de drogist, een beetje zenuwachtig kijken we elkaar lacherig aan. Eenmaal thuis beginnen de hormonen op te spelen. Ik kan niet meer wachten en loop direct door naar het toilet.
Zie ik nu een streepje, of niet? Om teleurstelling te voorkomen besluiten we dat dit geen positieve test is. Over twee dagen nog maar een keer. De volgende dag sta ik echter al ongeduldig in de badkamer met test nummer twee in mijn handen.
Nog steeds een héél licht streepje, maar toch écht een streepje. Nog steeds twijfelachtig. De dag daarna nog maar een keer. Weer een iets duidelijker streepje. Inmiddels heb ik al iedere website bezocht waar ook maar iets over lichte streepjes te lezen valt.
Mijn zoon ziet me van raam naar raam lopen om in het daglicht nog eens goed te kijken.

Mama, wat is dat?, vraagt hij. Ow, zeg ik, dat is een testje om te zien of je ongesteld wordt (niet helemaal gelogen dus). Nieuwsgierig komt hij dichterbij. Een ongesteldheidmachine dus, zegt hij? Onwillekeurig schiet ik in de lach. Ja, zeg ik en aai hem over zijn blonde haar.

Na test nummer vier en een man die al onderhand gek van me wordt besluit ik een digitale test te doen.
Die geeft uitsluitsel, na een paar seconden verschijnt er dan toch echt het woordje ‘zwanger’ in het display…

Ik laat mijn zoon en dochter de opa’s en oma’s inlichten. Na een tijdje kletsen hoor ik mijn zoon ineens tegen zijn opa zeggen, Ja, op mama’s ongesteldheidmachine stond geschreven dat we een baby krijgen! 😀