Als kind was ik al niet zo gek op de camera en ook nu nog sta ik gegarandeerd met onderkin, dichte ogen of een andere ondefinieerbare gezichtsuitdrukking op elke foto. Veel jeugdfoto’s van mezelf heb ik niet, maar als ik de enkele exemplaren waar ik op schitter bekijk, overvalt mij de vraag hoe ik mezelf ooit met zo’n kapsel en die outfit op straat heb durven vertonen. Mijn moeder was creatief en maakte zelf kleding. Haar creativiteit ging ver en ooit heeft ze mij naar school gestuurd in een jurkje gemaakt van theedoeken. Dat dit jurkje me schattig stond zal ik niet weerleggen maar als meisje van acht wens je toch niet gezien te worden in kleding waar je klasgenootjes ’s avonds de afwas mee drogen. Een andere uitspatting van haar geest, was het tuinpak, gemaakt van een restant van de stof die mijn ramen in de vorm van een gordijn sierde. Na een dag in dit pak durfde ik niemand thuis uit te nodigen uit angst dat, als ze mijn kamer zouden betreden, de gelijkenis met mijn raamdecoratie zouden ontdekken.
Gelukkig is smaak aan verandering onderhevig en hoe verder ik blader in het album, hoe beter ik me ga kleden. Dat de kleding die ik later draag nog steeds niet om aan te zien is, wijt ik aan de grillen van mezelf en de invloed van Madonna en Bananarama. Kapotte broeken en gescheurde netkousen aan mijn benen en mijn nek volgehangen met foute sierraden. Onze ouders zullen zich wel hebben afgevraagd waarom we hiervoor kozen en nu ik zelf wat ouder ben betrap ik mezelf er op dezelfde vraag te stellen als ik de meisjes die mijn leeftijd van toen nu hebben, voorbij zie fietsen.
Met mobiele telefoon aan hun oor, zoeven ze luidkeels pratend voorbij, met een laag uitgesneden boot-cut broek waarboven een glimp van een stringetje zichtbaar is. Dat dit mode is begrijp ik wel maar wat het nut is van de centimeters bilnaad die soms te zien is. Is de bilnaad het nieuwe decolleté?
Jongens dragen geen riem meer in hun broek maar laten hem laag hangen zodat hun dure boxer zichtbaar is en ik vraag me af wat dit doet met de slijtage van de onderkant van hun broekspijpen.
Later zullen ze hun album bekijken en zichzelf dezelfde vragen stellen. Voorlopig volgen zij gewoon de mode en blijft hun een theedoekenjurk bespaard.
9 reacties
Neuskleuter · 29 augustus 2008 op 19:24
Hihi, Fem het theedoekenmeisje. Gelukkig bleef mijn moeder ver uit de buurt van naald en draad, als het iets anders dan mijn sokken betrof. Daar stond dan tegenover dat ik een legging- en joggingbroekentijdperk heb gekend. Denk daarbij het korte pluizige haar zonder gel, een grote bril en het plaatje is compleet.
Dat van de strings en boxers snap ik ook niet, terwijl ik echt niet ver van die leeftijdsgroep af zit. Bij een jongen met een broek op z’n kruis en een duidelijk zichtbare boxer gaan er geen alarmsignalen af dat ik met hem van bil wil. Integendeel, ik zou die broeken dan graag even tot de oksels op willen trekken. Zou dat lukken? 😀 (Al doen ze het geloof ik omdat een Bjorn Borg onderbroek 25 euro kost. Voor dat geld is het jammer dat alleen hun vriendin het ziet!)
Grappig stuk, Fem.
pally · 29 augustus 2008 op 23:19
Vooral het eerste deel vind ik leuk, Fem, omdat je daar een soort formeel taalgebruik hanteert dat het grappig maakt. Verderop laat je dat los, beetje zonde, mijns inziens.
Het geheel is zeker geslaagd.
groet van Pally
pepe · 30 augustus 2008 op 08:25
Heel hrknbr deze column 😆
In mijn jeugd waren het jurkjes, witte kniekousen en lakschoenen. Oeps als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel.
Toen onze dochter dus de leeftijd had, kocht ik spijkerbroeken en leuk shirts en schoenen. En wat wilde zij? Lakschoenen en jurken met roesjes brrrrr.
Hier in huis loopt op dit moment een lange lijs met afzakbroek en pet, dat vindt hij nu helemaal cool.
Niet te veel aandacht aan schenken is mijn idee, het gaat wel over.
SIMBA · 30 augustus 2008 op 09:01
Jeugdtrauma’s…breek me de bek niet open. 😀
Leuk stukje Fem!
arta · 30 augustus 2008 op 14:24
Ik had een rode zakdoekenjurk! Mijn zussen ook. Vaak hadden we die tegelijk aan, zag er niet uit. Bij mijn kinderen heb ik besloten dat ze het maar gewoon lekker uitzoeken met hun kleding. Ik heb liever dat zij zich er lekker in voelen, dan dat ik er over moet gaan lopen zeuren. Hiphop, Gothic, Modern, Skate-style, kom maar op!
Ook hier herkenbaar, dus… Vooral dat verleden.
🙂
champagne · 30 augustus 2008 op 17:08
Ach ja, die jeugdfoto’s… In tegenstelling tot nu,liep ik vroeger nog weleens als eerste met iets nieuws, dat in de mode kwam. Daar kreeg ik dan natuurlijk de nodige opmerkingen over, maar een maand later liep de halve school er mee.
Mijn moeder was (gelukkig) niet zo creatief met naald en draad, maar een topje gemaakt van een rode zakdoek, heb ik als kind wel gedragen.
Je column leest trouwens lekker tijdloos weg.;-)
Mup · 31 augustus 2008 op 19:01
Leuk fem, onder het lezen was mijn eerste reactie al; wacht maar tot de jaren verstreken zijn en de mensen van nu hun foto’s later terug zien, maar ook dat bracht je leuk naar voren,
Groet Mup.
lisa-marie · 1 september 2008 op 09:04
ook ik herinner mij nog wel topjes van rode zakdoeken en alle andere outfits waar je nu van denkt o jee 😀
Het is een lekker vrolijk stuk met de juiste humor geworden.
Fem · 1 september 2008 op 11:50
Bedankt voor alle leuke reacties!
Vanmorgen is bij ons het nieuwe schooljaar begonnen en tot mijn schrik besefte ik dat ik mijn meisje naar school heb gestuurd met een bloesje aan met daarop een delfs-blauw-tegel-printje… 😕
waarschijnlijk vraagt ze zich later af hoe ik dat heb kunnen doen 😀