Voetbal is populair, voetbalplaatjes ook. Je kunt AH niet meer in of uit zonder belaagd te worden door hordes jongetjes belust op voetbalplaatjes. Jammer voor ze maar ik heb twee kleinzoons die ook aan die gekte meedoen. De tijden van de kauwgumplaatjes liggen ver achter ons, je kon er niet tegen kauwen. Nu zitten er 5 voetballers in een pakje, dat schiet lekker op. Hoewel ook nu weer die ene fel begeerde wel sporadisch verstopt zal zijn. Messi, Messi, Messi, waar zit je non de ju. Ik sluit maar weer achteraan de rij. Koop een pakje stimorol en kijk de kassière doordringend aan. Ik bid dat ik dit keer het goede pakje krijg. Helaas, weer geen Messi. Moedeloos word ik er van. Maar ik zal hem hebben. Ik sluit voor de tiende keer achteraan de rij. Dit keer valt mijn oog op trekdrop. Dat is lang geleden. Vooruit dan maar. De kassière kijkt me dit keer met een andere look aan. Ik zie iets van weemoed in haar ogen. Ze is dan ook de vijftig allang gepasseerd.

Weer geen Messi. Maar dat geeft dit keer niet. Ik ben gefascineerd door de trekdrop. Brings back sweet memories. Het diende ooit als supplement. Nou weet ik het weer. Nee, niet als supplement, maar als substituut. De herinnering valt op zijn plek. Ooit was er toch een jonge dichter op ColumnX. Die schreef bij trekdrop en kaarslicht. Ja, ja. Een mafketel was het. Toen al. Hij wilde stoppen met roken door het eten van trekdrop. Ja, ja. Dat was het.

Ik trek het pakje trekdrop open en grijp één van de zwarte stengels. Altijd weer lekker, die eerste …! Nu smaakte die eerste … plots naar trekdrop. Ik moet toegeven, het geeft minder troep en minder rook. Hoewel dit ook betrekkelijk is, want als de trekdrop door mijn lichaam verwerkt is zal daar uiteindelijk ook troep (niet zoveel welliswaar) van overblijven en waarschijnlijk ook wel rook. Ik schrijf ‘rook’, want ik zit in een fase waarin ik niet kan bepalen of de sigarettenlucht voor mij lekker ruikt of stinkt. Het kritische punt is daarin ook nog niet bereikt.

De kassière, dit keer zonder wachtrij, slaat mij al een poosje gade. Ze grinnikt en roept keihard door de AH. “Lekker hè die trekdrop, die ouwerwetse troep!” Ik omhels haar en beaam het van ganse harte. Ik geef haar een dikke pakkerd op haar wang. Haar grijzend haar in een knotje ruikt weeïg en duf. Het ruikt naar een laatste sigaret. En nu, nu weet ik het zeker. Sigarettenlucht ruikt niet lekker. Zo ook de kassière. Ik loop snel de AH uit en word opgevangen door een bende kleine jongetjes. Ze hangen aan mijn benen en vragen of ik Messi heb. Ik blijf het antwoord schuldig.

Idool, Rookverhaal 01: Ach, ach, ach wat een nach!

Categorieën: Thema column

Harrie

Tijdreiziger

3 reacties

Nachtzuster · 22 december 2012 op 22:49

Harrie, je bent een topper! Ook deze is weer geweldig en naadloos aangesloten aan elkaar. Ik bewonder je om je creativiteit! :wave:

arta · 23 december 2012 op 16:50

Ook deze vol bewondering gelezen!
Knap hoe je drie schrijvers, waaronder jouzelf, zó aan elkaar gebreid krijgt.

Harrie · 28 december 2012 op 08:32

Dank, dank, dank.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder