Torentjes en Tom-Tom

Ik zie een heuvelachtig landschap, één grote berg vertoont wat kleine oppervlakkige scheurtjes maar verhult een mooi geheim wat zichzelf binnen enkele weken zal prijsgeven. Vóór die berg twee kleinere heuvels, niet geheel symmetrisch en voorzien van de nodige wandelpaadjes. Deze paadjes, aangelegd tijdens de zeven operaties die ik de afgelopen twee jaar ben ondergaan, lijken willekeurig te lopen maar dienen allemaal hun doel en hebben uiteindelijk een eindbestemming. Nu ben ik een stukje dichter richting bestemming genavigeerd en staan er twee torentjes bovenop de heuvels. Maar heel even heb ik van het uitzicht mogen genieten. Alsof er twee emmertjes aangestampt zand zijn omgekeerd op de heuveltoppen. Twee torentjes die deze zomer mijn bikini mogen vullen en de inhoud verfraaien.
Om ze te beschermen tegen de buitenwereld staan ze nu nog in de steigers. Twee sponsjes op hun plaats gehouden door steigerfolie om een mogelijke bacterie aanval van buitenaf af te wenden. Penstrepen op mijn buik en borstkas zijn stille getuigen. Zij vormen geen pad maar zijn door de constructeur aangebracht als proefstrepen om de verdere bouw van mijn lichaam zo goed mogelijk in kaart te brengen.

Deze maand verschijnen een aantal bekende Nederlandse vrouwen met hun borsten in een tijdschrift om aandacht te vragen voor borstkanker en ik vraag mij af of zij ooit het grillige landschap hebben gezien waar ik dagelijks mee geconfronteerd word. Zullen zij beseffen hoe het is om door de medische molen te gaan voor een paar tepels als ze die van hun vooruit steken voor de camera?

Mijn lichaam heeft zichzelf bewezen; de littekens aan de buitenkant zijn slechts een fractie van de landkaart aan wegen die ik heb bewandeld om mijn zelfvertrouwen terug te winnen. Mijn lichaam verteld het verhaal van veel vrouwen die dezelfde weg hebben afgelegd en hun eigen landkaart aan littekens onuitwisbaar op hun lijf hebben staan. Om die vrouwen te inspireren en om afscheid te nemen van mijn eigen onzekerheid, deel ik de resultaten straks. Niet vol glamour, zoals de bekende Nederlandse vrouwen dat doen, maar puur natuur met al mijn wandelpaadjes in beeld, de torentjes uit de steigers en de mysterie van mijn Mount Everest ver vooruit.

Ik ben trots op de kracht van mijn lichaam en iedere vrouw heeft het recht om van haar landschap te houden zoals het is, zelfs als ze er- net als ik- soms een navigatie-systeem voor nodig lijken te hebben om zichzelf terug te vinden in de wir-war van paadjes.