Traktatie

Na vier lange weken van broedzorg was het dan eindelijk zo ver: het spinnennest was uitgebroken en na een enerverende dag van honderden krioelende pootjes dekte de moederspin haar kroost toe met warm spinrag. Ze waren zo speels vandaag. Vol jeugdige energie hadden ze hun eerste levensdag doorgebracht tussen bomen en struiken. Moederspin had er geen omkijken naar. De hele dag was ze bezig geweest met het opruimen van de vele minieme coconnetjes die haar kroost haar had nagelaten. Godzijdank zouden ze de volgende dag al zelfstandig hun eigen webben weven en zich voorzien in hun eigen levensbehoefte. Voor nu mochten ze nog even onder haar lauweren rusten. Dat was al heel wat aangezien de meeste moederspinnen hun kroost direct na de geboorte al nooit meer terugzagen. Daar konden de mensen nog eens een voorbeeld aan nemen. Achttien jaar hadden ze nodig om zich volwassen te kunnen noemen en zelfs dan wisten ze zich nog vaak geen raad met zichzelf. Zelf smulde moederspin nog na van haar laatste hapje. Na al die tijd van doodstil de wacht te hebben gehouden voor haar spinsel vond ze dat ze zichzelf nu wel mocht trakteren op een extra’tje. Dat vaderspin het daarom moest ontgelden was niet meer dan jammer. Zijn harige poten smaakten er niet minder om. Die acht tentakels waren een heuse delicatesse en moederspin had ze dan ook binnen een mum van tijd verorberd. Gulzig zoog ze het zoete sap tot aan de laatste druppel uit vader’s ronde buik. Waarom raakte iets lekker toch altijd zo snel op? Aangezien ze nog zo’n negen spinnennesten te leggen had bespeurde ze bij zichzelf dat ze in haar hoofd al weer bezig was met het vinden van een nieuw mannetje. Het liefst eentje met net zo’n lekker dik lijf als wijlen vader. Dan had moederspin tenminste ook nog eens iets om naar uit te kijken.

Veel romantiek had moederspin in haar leven niet echt mogen ervaren. De mannetjespinnen hadden geen flauw benul van begrippen als hofmakerij. Een eindeloos rondzwaaien met hun poten was zo’n beetje het enige wat ze konden op het gebied van het maken van avances. Het uitscheiden van haar onweerstaanbare parfum was in de meeste gevallen dan ook niet noodzakelijk. Het was hoogst vermoeiend om die kerels zo onbeholpen en fantasieloos bezig te zien. Soms gaf moederspin dan uiteindelijk maar toe. Meestal volgde er direct na een eerste ontmoeting al een korte paring. Veel meer dan het woord “paring” viel er niet aan het samenzijn te voegen, want van erotica was er nimmer sprake. Zelfs van seks hadden die mannen geen mug gegeten. Ze moesten er dan ook niet raar van opkijken dat de vrouw des web’s de functie van de man eigenpotig naar een hogere verdieping tilde.

Als ze zelfs niet konden cohabiteren moesten ze maar verteren. In moeder’s maag welteverstaan.