Tranen met pijlen

Wat een ontzettende emotionele muts ben ik toch. Ik weet van mezelf, dat ik niet naar een film kan kijken, zonder dat de waterlanders rijkelijk vloeien. Ik heb het zelfs met tekenfilms. Als mijn dochter naar de Lion King kijkt, kan ik niet meekijken. Verschrikkelijk vind ik het als die kleine zijn vader sterft. Maar gisteren heb ik toch wel het toppunt bereikt hoor. Ik heb een potje zitten janken na een partijtje darten. Hoe slecht kan het met me gaan? Nog nooit had ik van de jongen gehoord, maar hij is de oorzaak dat ik in al die jaren, nog nooit zo heb genoten van het Lakeside Dartstoernooi dan deze keer. Tussen al die, meestal oudere, gezette, zwetende, rokende en bierdrinkende mannen, stond hij. Jelle Klaasen, nog maar 21 jaar, debutant, drinkt niet, rookt niet en heeft al die doorgewinterde zuiplappen met pijlen en al naar huis gegooid.

Jelle had niks te verliezen en ging als een speer. Uiteindelijk kwam hij in de finale tegen Raymond van Barneveld, die zijn grote voorbeeld is. “Barney” is de reden dat veel jonge jongens de pijltjes hebben opgepakt. Hij is dan ook een belangrijke man voor het nationale darten. Het is alleen erg jammer dat in de loop der jaren, niet alleen zijn gewicht is toegenomen, maar ook zijn arrogantie. In een interview deze week liet hij weten, dat Jelle van iedereen zou kunnen winnen, behalve van hem. Kijk en daarom vind ik het nu zo geweldig, dat die jongen ook “Barney” zijn bullseye heeft geopend en vooral de mond heeft gesnoerd.

Voor de winst in de finale kreeg Jelle één kans op dubbel 8 en hij raakte hem ook. Zijn reactie bezorgde me kippenvel en de vlucht naar zijn vriendin bracht de eerste prikkels in mijn ogen. Het teleurgestelde gezicht van Van Barneveld en de koppies vol ongeloof van Jelle en zijn meisje, deden de sluizen van mijn ogen openen. Een jongensdroom is uitgekomen, want wie verwacht dat, als je op je 17e serieus begint met darten, 4 jaar later het meest prestigieuze dartstoernooi ter wereld op je naam schrijft. Prachtig gewoon voor die knul.

Mijn vreugdetranen zijn inmiddels in de zakdoek verdwenen en het normale leven is weer begonnen. Voor Jelle zal dit echter een begin zijn van iets wat hij van tevoren niet in heeft kunnen schatten. Winnen is namelijk één ding, maar de gevolgen ondergaan is net even iets anders. Hij zal de komende tijd niet met rust gelaten worden. Overal zal hij zijn hoofd moeten laten zien. Er zullen weer besluiten over sponsoring genomen moeten worden en er zullen dingen van hem verwacht gaan worden. Een enorme druk zal er op zijn schouders komen te liggen en hij zal misschien zelfs wel eens spijt krijgen dat hij de titel ooit heeft gewonnen.