Onze matrassen liggen niet meer zo lekker. Er zijn kuilen die er bij de aanschaf zeker niet in zaten. De matrassen ‘keren en draaien’ baat niet meer want de kuilen ‘draaien en keren’ moeiteloos met ons mee.
Over de niet meer verwijderbare vlekken praat ik niet eens. Voor mijn gevoel hebben we de matrassen pas vijf jaar geleden gekocht maar voor mij gaat de tijd altijd sneller dan dat mijn hersens hem kunnen registreren. Een garantiebewijs dat de tand des tijds beter heeft doorstaan dan de matrassen, toont aan dat we er toch echt al tien jaar lang onze grootste hobby op uitoefenen (slapen). Met deze wetenschap vinden we dat het tijd is om op zoek te gaan naar vervangende exemplaren.
Tien jaar geleden was de matrassenwereld nog overzichtelijk.
Je had de keuze uit: ‘hard’, ‘zacht’ of ‘medium’, zo ongeveer als bij het laten bakken van je biefstukje in een restaurant. Het doornemen van een folder van een of ander slaapdroomparadijs leert ons dat de keuze anno 2006 echter enorm, en dus bijna ondoenlijk, is. Je hebt polyester, binnenvering, pocketvering, pocketvering met traagschuim, pocketvering met satijnlaag, pocketvering met geurlaag (ja echt!), latex, anti-stressmatrassen, boxsprings, oplegmatrassen en vele matrassen die ‘oorspronkelijk ontwikkeld zijn door de NASA’.
We besluiten ze in de praktijk uit te gaan proberen. We weten vooral wat we niet willen.
We willen ’s morgens niet met spierpijn wakker worden, ook geen ‘au’ hoeven te roepen bij het in bed stappen, en we willen er ook weer uit kunnen komen (we kennen inmiddels wat enge verhalen van waterbedbezitters).

Het is uitgestorven in de slaapzaak. Het kan natuurlijk ook zijn dat alle bezoekers slapen en dat we daarom niet merken dat er veel bezoekers zijn, maar dat denk ik toch niet. In ieder geval krijgen we meteen alle aandacht van een verkoopster. Ze vraagt ons of we hulp wensen of zelf even rond willen kijken. Ik geef aan dat we ongeveer weten wat we willen (heel erg ongeveer, maar dat hoeft zij niet te weten) en dat we graag even rondkijken. Ze voldoet verbaal wel aan mijn verzoek maar gaat ongeveer tegen het voeteneinde staan van het bed waarop we ons inmiddels uitgebreid aan het nestelen zijn. Waarschijnlijk is ze bang dat wij 22-centimeter dikke matrassen in onze achterzak gaan proberen te stoppen bij het verlaten van het pand. Vreemd eigenlijk, dat je bij de aankoop van een nieuwe auto de auto moeiteloos meekrijgt en dat je bij de aankoop van een matras in de regel nauwelijks vijf minuutjes uitprobeert, terwijl je toch veel meer tijd in je bed doorbrengt dan in een auto.
Ik probeer haar te negeren. Thuis heb ik ook altijd een pottenkijker bij mijn bed mijn hond, dus ik ben wel wat gewend.
De matrassen die we als startpunt uitgezocht hebben liggen enorm lekker. Bijna zoals je ziet in de reclame van die dure Zweedse haast-stro of zoiets matrassen, van die reclames waarin verkopers in slaap vallen tijdens het verkopen.

Onze eerste proefkonijnen blijken pocketverenmatrassen te zijn met een laagje traagschuim, en ze voelen aan als een kruising tussen een waterbed en een gewoon bed. ‘Zalig’, mompelen we al een beetje slaap-aangeschoten tegen elkaar.
Ik doezel een beetje weg. De verkoopster vraagt of ik lekker lig en ik zeg dat ik verwacht dat je er prima op kunt slapen. ‘Hoe houden deze matrassen zich bij andere bezigheden die volwassenen doorgaans in bed verrichten?’, vraag ik haar, bij gebrek aan lef om het in directere bewoordingen te formuleren. Ik krijg niet meteen een antwoord. Wel voel ik even later een lichaam dat zich tegen mijn lijf aanschurkt en handen die aarzelend strelen. Ik mis een dekbed om mijn opkomende kippenvel te bedekken. Iemand kruipt boven op me en al snel ontstaat er een deining in het bed. Het kraakt niet en ik bedenk dat het vreemd is dat me opvalt dat ik iets niet hoor, meestal ben ik heel gericht op allerlei storende geluiden en valt me niet op dat iets afwezig is. Ik probeer me weg te draaien van het inmiddels kronkelende lichaam. Ook zonder dekbed heb ik het warm nu.
Mijn man stoot me aan en zegt: ‘word eens wakker, volgens mij bevalt dit bed je wel hè?”.
Ik schiet beschaamd overeind. De verkoopster staat bij de kassa met een andere klant in gesprek.
Ik denk dat het bed in ieder geval lekker zal slapen en dat ik de rest nog even af moet wachten.

Categorieën: Diversen

6 reacties

Mosje · 7 september 2006 op 20:08

[quote]‘Hoe houden deze matrassen zich bij andere bezigheden die volwassenen doorgaans in bed verrichten?’, vraag ik haar, bij gebrek aan lef om het in directere bewoordingen te formuleren.[/quote]Ik zou dat lef wel hebben hoor, dat heet toch ontbijten?
😕

Anne · 7 september 2006 op 20:33

Fijn verhaal. Gek is dat inderdaad, dat op de lip blijven zitten van zo’n verkooptantetut. Uitstekende oplossing om eraan te ontkomen.

DreamOn · 7 september 2006 op 20:59

Een heerlijk verhaal om te lezen en absoluut niet slaapverwekkend!

Li · 7 september 2006 op 21:24

Leuk geschreven Ietje. Meneer Li en ik zijn eveneens aan een nieuw matras toe en dat belooft wat. Want weet je, ik krijg altijd neiging om te gaan springen. 😛

Li

Matzness · 7 september 2006 op 23:22

Hey Ietje!
Origineel onderwep heb je gekozen, ik kreeg er meteen ikea-beelden van in mijn hoofd, al lijkt bedden uitrpoberen me niet zo erg… verkopers zijn vaak wel erg bemoeierig – ik denk altijd meteen dat ze enkel willen dat ik het duurste bed neem, meer niet, dus ik ben heel wantrouwig.
Ik uh, wens je welterusten!!
– Mathilde.

WritersBlocq · 8 september 2006 op 20:24

Leuk verhaal 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder