Twee kaarsjes

Langzaam kleuren de straten oranje. Net als twee jaar geleden, toen Nederland zich opmaakte voor de overwinning die niet kwam. Ondanks dat een volksfeest uitbleef, beleefde ik die dag een persoonlijk hoogtepunt. Met het gejuich en getoeter van straat op de achtergrond, werd ik aangemoedigd door mijn man en scoorde ik een gouden doelpunt met de geboorte van mijn zoon.

Twee jaar lang heb ik genoten van zijn ontwikkeling en heb ik alle fases, die bij zijn groei van baby tot dreumes horen, van dichtbij bewonderd. Van zijn eerste lachje tot aan de wankele stapjes die hij zette om de grote wereld om hem heen te ontdekken. Zijn worsteling van rug- naar buikligging en de eerste klanken die hij maakte; de razendsnelle groei van zijn lijfje en woordenschat.

Nu de vlaggetjes weer wapperen, beleef ik een periode van herkenning en herinnering. De herinnering aan de dag dat ik mijn ijsje moest weggooien omdat de geboorteweeën mij naar het ziekenhuis dreven en de dag dat mijn dochter haar broertje voor het eerst in haar armen sloot.

Twee jaar geleden was de dag dat ik huilde omdat ik dit geluk niet met mijn moeder kon delen en de dag dat ik ontzag kreeg voor de kracht van mijn lichaam en geest. Waar mijn lichaam een wonder verrichtte, sloot ik het wonder in mijn armen in mijn hart en vergat de pijn die hij had veroorzaakt.

Terwijl het oranje langzaam uit de straten verdween, groeide en ontwikkelde dit wonder. Hij kreeg zijn eerste prikjes en ontving zijn eerste kusjes op de builen die hij opliep, tijdens het nemen van zijn eerste stapjes.

Nu de vlaggetjes opnieuw het straatbeeld beheersen, besef ik hoe snel de tijd is gegaan. Waar de trouwe supporters van onze jongens hebben uitgekeken naar deze periode, kijk ik even terug om vervolgens snel weer vooruit te kijken. De ontwikkeling staat niet stil en ik heb daarom nauwelijks tijd om stil te staan bij de groei die mijn gezin heeft doorgemaakt. Toch sta ik heel even stil bij de enorme rijkdom die mijn persoonlijke wedstrijd heeft opgeleverd.

Een prachtige zoon en een geweldige dochter. Een fantastische man en een gelukkig samenspel. Bij ons staat niemand buitenspel en is de uitkomst van voetbal onbelangrijk. Natuurlijk willen we ook dat onze jongens winnen, maar vandaag vieren we eerst ons eigen feestje. Met vlaggetjes in alle kleuren en een taart met twee kaarsjes.