Twee werelden

“Mam, wat is trans?” Hoor ik mijn jongste dagbederver vragen. Met een klap haalt het kind me terug naar de echte wereld. Ik draai me van mijn beeldscherm weg, en vraag voorzichtig; “Wat bedoel je schat?”
“Nou, wat betekend in trance zijn?” “Dat je zo in iets op kunt gaan, zoals bijvoorbeeld laatst je kippenvelboek, dat je dan niet meer hoort of ziet wat er in je omgeving gebeurd” leg ik nogal omslachtig en opgelucht uit. De uitleg wordt geslikt en terwijl de skeelers ondergebonden worden, hoor ik nog pruttelen vanuit de gang: “Net zoals wanneer jij op die verhalensite op internet zit”

Ik doe net of ik die laatste opmerking niet gehoord heb en draai mijn stoel weer richting scherm. Dan moet ik denken aan de woorden van een kennis die het allemaal maar onzin vindt dat geschrijf en gechat. Echte contacten vindt hij het niet. Allemaal flauwekul alsof je niets beters te doen hebt. Gelukkig weet ik wel beter. Toch ben ik even uit mijn digitale trance gehaald, en besluit mijn pc af te sluiten. Mijn hut is aan kant, extra aan kant gemaakt omdat mijn vechtgenoot morgen terug komt van zijn werk in het buitenland. Ik besluit het centrum in te gaan nadat ik de kinderen naar school gebracht heb. Een lingerieset ga ik aanschaffen heb ik besloten. Na twee winkels kom ik tot de conclusie dat je voor een beetje een knap setje een lening af moet sluiten. Als ik dat moet gaan doen kom ik in tijdnood. Dus wordt het uitkijken naar een gemiddeld net bij elkaar passend setje. Ook geen makkelijke opgave. Ik heb niet de maten voor zo’n kant en klaar set.

Omdat het alweer bijna tijd is om naar school te fietsen vertrek ik met twee jassen voor mijn kroost uit het centrum. De kroost staat opgelaten op me te wachten. Nog maar één nachtje en pa is er weer. We kunnen gaan versieren voor die ouwe.

Als de grote dag aangebroken is en we op de plek zijn waar pa aankomt, staan we achter wat hekken te wachten tot we de grote groep die huiswaarts keert aan zien komen. De jongste zit op het hek en ziet als eerste het muziekkorps aankomen. Daarachter de groep waartussen pa gezocht wordt. Ik tik op het kleine schoudertje en zeg: “Nu ben je in trance” Geen reactie.

Het welkomstwoord wordt kort gehouden, en de kinderen storten zich op pa die ze allang voordat ik hem in de gaten had gevonden heb. Het wordt een enthousiast en emotioneel weerzien. Ik weet een zoen te pikken en hou me even zoveel mogelijk op de achtergrond.

Inmiddels zijn we een anderhalve week verder. Ik voel me weer een ouderwetse sperma vergaarbak, en dat bevalt uitstekend. Net zoals de hele dag de zinnen die mijn kinderen spuien, en die steevast beginnen met ‘papa’

Mijn echte wereld bevalt prima, maar de digitale lonkt ook weer. Voor ons allemaal trouwens. De oudste heeft een scherm vol onliners en chat er op los, met als aanmeldingsnaam: ‘mijn pa is terug en hij scheet nog steeds erg’ De jongste heeft aangekondigd dat er tijd vrij gemaakt moet worden, want op een site stond een mooi crossmotortje ‘voor weinig’ en daar moet gisteren nog op geboden worden. Pa zit achter de laptop van de baas zijn verslagen te typen en ik wacht tevreden mijn beurt af. De puzzel is weer compleet en als de kroost slaapt kan ik onder het genot van een biertje op ‘mijn’jubilerende favoriete schrijfsite weer wat verhalen delen.