Tweestrijd

Als kind van de jaren zestig moet mij iets van ’t hart. Ik heb altijd enorm respect gehad voor de progessieve jongeren die in opstand kwamen tegen de destijds heersende macht van de Regenten en de Kerk. Vooral de elkaar overlappende belangen van beide machten waren een doorn in het oog van het progessieve volksdeel. Er is ferm geprostesteerd en er werden harde ondergrondse acties gevoerd. Vooral de Kerk moest het ontgelden. De Paus was niets minder dan een massamoordenaar en er verschenen zelfs posters waarop een prijs, ik meen 15.000 gulden, op het hoofd van de Paus werd gezet. Vele Christenen voelden zich gekrenkt en verhieven hiertegen hun stem. Dit werd met gehoon ontvangen. Men vond Christenen niets anders dan kleinzielige zeurneuzen die geen kritiek dulden. Ook werden heersende ethische waarden en normen door de vele ferme protesten uit het Burgerlijk Wetboek geschrapt en vervangen door het o.a. recht op abortus en de acceptatie van homofilie.
Dankzij onze progessieve burgers werd Nederland bevrijd van het verstikkende juk welke Kerk, Regenten en bekrompen burgerij over ons heen hadden gelegd. Uit de grond van mijn hart zeg ik dan ook: “dank jullie wel, progessieve medeburgers.”
Echter, wat schertst mijn verbazing heden ten dage. Nu wij te maken krijgen met de opkomst van een andere Godsdienst, die qua moraal en ethiek nog conservatiever is dan de Christelijke, wordt deze Godsdienst met open armen ontvangen door onze progessieve medeburgers. Sterker nog, men biedt deze godsdienst alle ruimte definitief te wortelen en vooral te groeien binnen onze samenleving d.m.v. subsidiëring en een ongebreidelde toename van gebedshuizen. Tevens worden kritikasters van deze nieuwe Godsdienst weggezet als zijnde bruinhemden en facisten en zijn verdoemd tot eeuwig durende waakzaamheid. Dit alles onder luide instemming van onze progessieve vrienden. Eigen schuld, dikke bult, nietwaar?
Wat is er aan de hand met onze progessieve medeburger. Mijn helden van weleer zijn zelf regenten geworden en zwaaien met hun bijbel vol zgn. politiek correcte dogma’s. Door overlappende belangen zien zij in die andere Godsdienst hun bondgenoot.
In mij woedt een tweestrijd: Is Wilders niets anders dan een bruinhemd, of is hij zoals mijn helden van weleer: een strijder tegen de heersende macht van politiek correcte Regenten en hun aan invloed winnende Godsdienstige vrienden. Zal Wilders ons uiteindelijk verlossen van dit nieuw verstikkende juk?

Stel: In Nederland vestigt zich een conservatief Christelijke stroming afkomstig van de Bible Belt uit het zuiden van de USA waarvan een niet te verwaarlozen deel een stempel (d.m.v. intimidatie) op onze samenleving drukt waardoor kunstenaars in hun vrijheid van expressie worden belemmerd, waardoor opiniemakers in hun vrijheid van opinie worden beperkt, waardoor homofiele medemensen in hun sexuele vrijheid worden beperkt en waardoor hun conservatieve dogma’s een steeds belangrijkere rol in de samenleving gaan spelen. Kortom, waardoor tegenstanders de mond wordt gesnoerd en regelrecht naar het reservaat der facisten en bruinhemden worden verbannen.
Tevens werpt het progessieve deel van het politieke spectrum zich op als beschermheilige van deze Bible Belt Christenen, waardoor wij worden overspoeld met de meest vreemde dogmatische opvattingen:
Anti-semitisme, het beschimpen van homofielen en vrouwen, of het bedreigen en demoniseren van kritikasters van dit nieuwe geloof; alles wordt gebagatelliseerd tot een gevalletje “overdosis tesosteron” en “eigen schuld, dikke bult”(Abel Herzberglezing Pechtold). Een tegenwoord wordt uitvergroot tot polarisatie en opruiïng.(diezelfde Pechtold c.s.)
Dan lijkt het toch evident dat de bruinhemden niet op rechts zitten, maar op links.