Twijfel en Positiviteit

De moderne mens is een merkwaardig wezen. We lijken ons geen raad te weten met de overvloed aan dingen die voor ons beschikbaar zijn maar zijn ons wel bewust van een bepaalde innerlijke onrust. Een bepaald verlangen naar iets. We zoeken temidden van al deze materiële en immateriële zaken naar het beste maar weten niet welke criteria we daarvoor dienen te hanteren. Dus kopen, vergaren en verlangen we naar meer, in de hoop dat we dan het beste hebben en onderwijl vergeten we datgene wat we reeds hebben. Het heeft immers zijn waarde verloren want er zijn nieuwe dingen, nieuwe mensen en nieuwe ervaringen die op ons wachten. Het oude is passé. De vraag rijst: waarom doen we dit? Waarom willen we nieuwe dingen en ervaringen en beschouwen het oude als rommel? Een mensenleven is opgebouwd uit een serie aaneengeschakelde gebeurtenissen en om deze gebeurtenissen enige waarde mee te geven, is het leven in een samenleving geordend. We hebben andere mensen nodig om te weten dat we mens zijn en hanteren vaak het bezit en ervaringen van anderen als maatstaaf voor onze eigen levens. Om te beseffen dat je meer wilt moet er ergens in het verleden een punt zijn geweest waarin er een bepaald gebrek was. Misschien was het er wel, maar dan was het minder. Echter, minder hoeft niet slechter te betekenen. Toch heeft het woord ‘minder’ toch een wrange bijsmaak. Het doet ons herinneren aan het feit dat er iets ontbreekt, dat we iets missen wat we eigenlijk wel willen ook al weten we niet waarom. Het lijkt alsof we vast zitten in een neerwaartse spiraal van twijfel. Dit is eigenlijk onterecht. Ter illustratie het volgende voorbeeld: via het medium televisie krijgen we te zien hoe de rijken der aarde leven, wat voor auto’s ze rijden en hoeveel huizen ze waar ter wereld hebben. A lifestyle of the rich and famous, in het kort. Het ziet er allemaal mooi en verleidelijk uit en de mensen stralen van geluk. Kort door de bocht is dit een manier van leven die de gewone man ook wel zou willen, maar over het algemeen niet heeft. Het resultaat hiervan is dat we gaan klagen. We moeten onze onvrede uiten over al datgene wat we niet hebben of niet kunnen krijgen. We staan er niet bij stil dat achter het ogenschijnlijke geluk van deze mensen een heel leven van hard werken en/of een zorgvuldig geselecteerd team van managers en stylisten staan. Misschien zijn deze mensen echter helemaal niet gelukkig, ondanks alle auto’s en huizen en prachtig stralende huid. Hieruit blijkt dat dit fenomeen niet louter over materiele zaken gaat. Het strekt zich ook uit over het concept macht en controle. Als het regent, willen we zonneschijn en na een hittegolf snakken we naar een verkoelende onweersbui die vervolgens uitblijft. Wederom gaan we klagen. Over alles klagen we, ook al weten we ergens onbewust dat het klagen averechts werkt. Het benadrukt het gebrek des te meer en het beïnvloedt onze medemens. Ons klaaggedrag zou ook wel een punt in een vicieuze cirkel genoemd kunnen worden. Als wij klagen, dan leren we dat onze kinderen ook. Als de buurman in de lift klaagt over het nare weer, dan doen we ook daar in mee.
Als het echt een vicieuze cirkel is, hoe ontsnappen we hier aan? Het antwoord is complex in zijn eenvoud: Gewoon niet doen. Focus je op het goede in het leven en neem verantwoordelijkheid voor je eigen geluk. Wees positief over het leven en draag dit uit. Het simpele antwoord veronderstelt wel een proces van bewustwording; het kunnen herkennen van je eigen gedrag en er actief op reageren. Nadenken over je wensen en je eigen doelen in het leven. Wil je kortstondige bevrediging of liever een positieve wending aan je leven geven? Er zullen vast trainingen worden gegeven over levensgeluk en het goede des levens en hoe je dat kan bereiken. De enige oplossing die het minste kost en het meeste oplevert is het voor jezelf herhalen van de volgende woorden: be positive.

Reacties? bepositivemovement@gmail.com