Vader van het Oud Rotterdam

Mijn vader is nog van het oude Rotterdam. In 1931 geboren aan de Goudscherijweg kwam hij met een tussenstop van 10 maanden in november 1932 in de Hoogstraat terecht. Die straat uit zijn jeugd is heel belangrijk voor hem geweest. Daar wijst hij me regelmatig op. Het lijkt wel of naarmate de tijd vordert hij meer en meer de behoefte voelt om me deelgenoot te maken van die oude straten en stegen waar hij zich zo mee verbonden voelt. Hij heeft een grote behoefte om die verbondenheid tastbaar te hebben. Het heeft hem tot een groot verzamelaar gemaakt van alles wat met het Rotterdam uit zijn herinnering te maken heeft. In zijn hoofd staat elke steen van die oude binnenstad nog overeind, verstild gevat in een moment van 14 mei 1940 13:25. Hij kan niet meer fysiek in die straten lopen, dus verzamelt hij elk boek, kaartje en dvd die hij vinden kan. Regelmatig tref ik mijn vader thuis aan met de Oud Rotterdammer onder zijn neus waarna ik een uitgebreid verhaal te horen krijg over mensen die hij gekend heeft en gebeurtenissen van lang geleden.

Ik werk daar graag aan mee – elk jaar krijgt hij van mij voor zijn verjaardag een nieuwe kalender met afbeeldingen van oud Rotterdam. Ook kijk ik actief rond of ik nog boeken zie die hij nog niet in zijn kast heeft staan. Die neem ik dan voor hem mee. Hij heeft zo’n leeftijd dat bewaren voor zijn volgende verjaardag niet echt een nuttige overweging is. Mensen van 81 zijn mensen van de dag.

Een van die boeken gaat over de brandgrens. Sinds hij dat boek heeft gekregen, loop ik elk jaar in mei een deel van de brandgrens. Hij wil dat graag, al kan hij die lange stukken niet meer lopen en moet ik de route altijd zo plannen dat hij met regelmaat kan zitten. Op die rondgang langs wat er tussenuit gebombardeerd is, mag de de Hoogstraat niet ontbreken. Volgens mijn vader ligt die niet meer waar die voor de oorlog lag. Hij kan het weten, hij heeft er gewoond. Hij keek vanuit de achterkamer op de marinierskazerne en was gelukkig niet thuis toen het bombardement plaatsvond.

Mijn vader vind het fijn dat hij mij mee kan voeren door de stad met zijn herinneringen als gids. De duitsers mogen Rotterdam dan hebben verwoest, dat ik met mijn vader op deze manier kan wandelen is een klein geschenk dat zij mij onbedoeld geschonken hebben. Als ze de bommen niet hadden laten vallen, zou mijn vader dan ook met mij door die stad hebben willen dwalen?

Al is het historische Rotterdam verwoest, het kan binnenkort misschien toch mogelijk zijn met mijn vader door de straten van het Rotterdam van voor de oorlog te toeren. Als projectmedewerker ben ik een paar maanden gestationeerd geweest bij het gemeentearchief Rotterdam. Daar werd een demonstratie gegeven van een virtuele stadswandeling die in ontwikkeling is. Aan de hand van beeldmateriaal (foto’s en films) waren ze bezig om de stad van 1934 via een virtuele tour in 3D vorm te geven. Ik hoop dat ze het snel afmaken. Het lijkt me leuk om met die ouwe nog langs de hem bekende straten te gaan die voor mij nieuw en voor altijd onbereikbaar zijn. Ik kan alleen genieten van die oude stad via zijn oude herinneringen.
[img]http://schrijfsels.wikoforever.com/vader-van-oud-rotterdam/[/img]