Van de regen in de drup

Sinds enige tijd ben ik een zelfbenoemde deejay zonder optredens. Ik knutsel thuis mixen in elkaar en drop ze op internationale forums. Dat levert tot nu toe leuke respons op en ik ben zelfs regelmatig met eigenhandig gebrouwde mixen te horen op de zender FM Brussel. Maar een mens wil altijd meer en bij toeval kwam ik een tijd terug op Hyves terecht. Volgens enthousiaste verhalen op de site had je zonder veel werk in no time honderden vrienden. Ideaal om mijn mixen te promoten, dacht ik. Helaas bleef ik maandenlang bij slechts een vriend steken. Niemand was blijkbaar op zoek naar mij of in mij geïnteresseerd. Ik voelde me een wit paard in de sneeuw en besloot de zaken anders aan te pakken. Ik moest actief op zoek naar vrienden. Maar naar wie? Na lang denken besloot ik (bijna) vergeten vriendinnetjes op te sporen. De eerste resultaten waren bemoedigend. Op mijn uitnodigingen om op Hyves ‘vriend’ te worden, kwamen spontane reacties. Vaak bleef het wel bij ‘hoe gaat het’, maar het is leuk om te lezen dat je niet vergeten bent door mensen die je in je hart gesloten hebt. Overmoedig geworden ging ik dieper in mijn geheugen graven en schreef ik nog een paar dames aan die me (ooit) zeer dierbaar waren.

Al snel kwamen er wolkjes aan de horizon. Na mijn uitnodigingen werd ik meestal nog wel als ‘vriend’ geaccepteerd (omdat het op Hyves stoer staat als je veel vrienden hebt), maar een spontane reactie (‘krabbel’) zat er niet meer in. Helemaal gênant werd het toen ik door een bijzonder leuk meisje niet als ‘vriend’ toegelaten werd, terwijl een blik op haar Hyves profiel me duidelijk maakte dat tweehonderd anderen blijkbaar wel ‘vriendwaardig’ waren. Blijkbaar had ze geen zin in een spook uit het verleden.

Teleurgesteld gooide ik het over een andere boeg. Mijn oorspronkelijk doel om mijn mixen te promoten was ik uit het oog verloren, dus besloot ik in plaats van exen, bevriende deejays aan te schrijven. Vol goede moed nodigde ik een goede bekende uit die me in de deejaywereld op weg kon helpen. In zijn profiel stonden honderden vrienden, maar ik kreeg geen reactie. Toen werd ik echt pissig. Hij was me nota bene nog geld schuldig en als tegenprestatie werd ik niet tot zijn vriendenkring gerekend! Zo langzamerhand begon ik een hekel aan Hyves te krijgen.

In een laatste poging om van mijn Hyves avontuur een succes te maken, besloot ik een blog te starten. Geen blog over mijn pijnlijke tennisarm, opgelopen soa’s of verdwenen kater, zoals andere Hyvers, maar een mixblog. Helaas leverde deze poging maar tien bezoekers en geen reacties op.

Vandaag heb ik dan ook de conclusie getrokken dat ik door mijn pogingen om met Hyves vooruit te komen slechts van de regen in de drup ben beland. De site heeft weinig geluk en een hoop ergernis gebracht. Ik vraag me daarom oprecht af waarom Hyves zo populair is. Is er dan niemand met dezelfde ervaringen als ik?