Van O.K. naar K.O. (Over Smith & Nephew)

Vorige week verbleef ik voor een periodiek familiebezoek in Finland. Daar staat de televisie frequenter aan dan mij lief is. Als je voor betere programma’s ooit naar dit land zou willen verhuizen, dan adviseer ik je met klem daar vanaf te zien. Het is al even beroerd als in ons de Mollenland; miserabele soaps, onbenulspelletjes, reclame tijdens goede films en al wat er niet meer door Endemol op de markt wordt gebracht. Gelukkig was het weer erg goed en een vlucht naar de buitenlucht was niet alleen nuttig, maar ook erg plezierig. Zondag begon de TV-ellende al om 12 uur. Gewoontegetrouw gingen beeld en geluid op ‘domineren’ en de verbinding bracht ons naar een boksarena in Zwickau. Daar verdedigde de Finse bokser Amin Asikainen zijn Europese titel tegen de uitdager Sebastian Sylvester. Dit alles vanaf de eerste minuut voorzien van zeer luidruchtig Fins commentaar. Ik nam een spurt in de richting van de buitenlucht, maar net voordat ik mij door het deurgat naar aangenamer oorden had verplaatst, trok de rug van de Duitse uitdager mijn aandacht. Daar was als reclame met dikke letters ‘Smith & Nephew’ op getatoeëerd. Met snelle passen was ik terug in mijn stoel voor de TV en riep naar de vechtlustige FIN: ‘Sla die vent op zijn bek!’. Gezien mijn vreedzame aard, vraagt dit om nadere toelichting.

Smith & Nephew is een van de grootste spelers op de inkoopmarkt van de gezondheidszorg. Het is een leverancier van een breed assortiment uitstekende chirurgische kunst- en hulpmiddelen, prothesen, apparaten en instrumenten. De wijze waarop deze producten aan de man worden gebracht, is ijzersterk: betrek de gebruikers bij ontwikkeling en promotie, speel een onmisbare rol bij training van medici en wees vriendelijk voor de man, zijn vrouw en zijn kinderen. Heel knap. Ik kan daar boeken over schrijven. Aan het eind van de ‘partij’ – nu we het toch over boksen hebben is enige beeldspraak gepast – komen de ziekenhuisinkopers in de ring. Maar dan is de strijd al gestreden en zelfs een hulpeloze blik naar hun hoofdscheidsrechter helpt niet meer. De puntenvoorsprong is niet meer te overbruggen, een roep om ‘meer spelers’ is vergeefs. Aan het eind van de partij mag de inkoper nog een paar ‘rake klappen’ uitdelen om nog met enige eer zijn ‘kleedkamer’ te kunnen opzoeken. Ik heb klachten hierover altijd afgedaan met de opmerking ‘dan zullen jullie nog beter moeten leren boksen’.

Maar nu, in Finland, zat ik echt op de punt van mijn stoel. Daar stond een echt goede bokser. ‘Sla die vent op zijn bek!’. De Fin vloog op zijn tegenstander af en een aantal ronden lang zag het er naar uit dat zijn opponent zich kon gaan voorbereiden op de aanschaf van een tientallen prothesen en hulpmiddelen tegen personeelskorting. ‘Nog één, nog één’, riep zijn Nederlandse supporter. Ik zat al klaar om een kopieopname aan te vragen bij de Finse TV voor vertoning als ‘hoofdfilm’ op het eerstvolgend congres van de Nederlandse Vereniging voor Inkoop en Logistiek in de Gezondheidszorg, de NVILG.

Het mocht niet zo zijn. De partij kantelde en Asikainen kantelde mee. De man keek steeds waziger in de ogen van de boksende prothese-etalage uit Duitsland. Deze bereidde de plaatsing van bijna het gehele leveringsassortiment van Smith & Nephew voor. Amin Asikainen ging door de knieën en werd afgevoerd naar het plaatselijk hospitaal. Het vechtmonster van Smith & Nephew hief de armen in triomf omhoog, zijn getatoeëerde rug draaide naar de camera.

Mijn beeld van keurige mensen van Smith & Nephew, die vakbekwaam netwerken op golfbanen en congressen, verdween als sneeuw voor de Finse zon.

Ik zuchtte: ‘Ook gij Brutus?’