Varkens

Die oosterburen van ons leren het ook nooit. Krijgen ze toch waarachtig een prachtig full colour, wervend paginaatje in het clubblaadje van onze eigenste ANWB, weten ze er op één of andere manier weer een stigmatiserende klotenzooi van te maken. ‘©Deutsche Zentrale für Turismus e.V. Gefördert durch das Bundesministerium für Wirtschaft und Technologie aufgrund eines Beschlusses des Deutschen Bundestages’, valt met een stevige leesbril onderaan nog net in minuscule lettertjes te lezen. En we mogen dus aannemen dat Frau Bundeskanzler er zelf haar fiat aan gegeven heeft. Op zich iets wat vertrouwen zou moeten inboezemen. Het paraafje van Angela zal wel in haast tussen het inwrijven van de Schwarzkopf en een spoelbeurtje bij de nieuwe kapper gezet zijn want inhoudelijk geeft het allemaal weinig reden tot vrolijkheid. Duidelijk een weinig doordacht haastklusje van de reclamejongens van haar Duitse verkeersbureau. Een fraai staaltje van zelfverloochening trouwens. Want met het onbegrijpelijke stickertje ‘Affordable Hospitality’ in de linker bovenhoek, geven ze en passant hun prachtige taal definitief aan de vuilnisman mee. Zal wel onder Europees denken vallen.

Een prachtig maandelijks fenomeen. Die ‘Kampioen’. Ik ben om onbegrijpelijke redenen al een leven lang lid van de club. En dat schept buiten de jaarlijkse automatische giro-overschrijving, verplichtingen. Vind ik eigenlijk. Een advertentiepaginaatje of 90 (een schatting want de nummering ontbreekt) afgewisseld met hier en daar wat zaaddodend redactioneel geneuzel waar vermoedelijk zelfs een toppertje als de Libelle haar neus voor op haalt. Maar toch. Eens in het jaar onderbreek ik dus de gebruikelijke procedure, de volautomatische verplaatsing van de deurmat naar de oudpapierbak. Toch maar ’s even bladeren. Om dan, na een onmisbaar en wetenschappelijk volledig verantwoord onderzoek naar de kwaliteit van de Nederlandse pizza, toevallig weer te belanden in een ware krachtsinspanning uit de Heimat. Want begrijp vooral goed, dáár moeten onze vakantiecentjes echt naar toe.

‘Heerlijke reizen voor zomerse prijzen’ kopt de Werbung. De slogan is volgens goed gebruik op rijm gezet. Altijd leuk natuurlijk. Maar wat verdorie nou, om maar eens iets te noemen, precies ‘zomerse prijzen’ zijn, wil me eigenlijk nooit duidelijk worden.
Maar dan die foto. Een immens woestijnstrand met bijbehorende nostalgische rieten stoel. Hebben ze daar stranden? En die mensonterende veldslagen dan die we in de jaren ’50 van mijn jeugd op het Scheveningse strand moesten voeren met ‘de moffen’ ? Onze hele kustlijn hadden ze geannexeerd met hun zelf gegraven familiekuilen waar wij met onze inlandse poten van af dienden te blijven.

En wat te zeggen van de hoofdrolspelers? Vier varkens met zonnebril. Het attribuut van de moderne maffialeider. Want een beetje eigentijdse zonnebrildrager heeft dat ding toch in de gel bovenop z’n harses geplant?
Amper ligt de grote bulk van de generatie landgenoten die een leven lang met de herinneringen aan de Schweinehunden van 40-45 heeft moeten leven, onder de groene zoden, slaat zo’n Duits Verkeersbureau weer ongenadig toe en ritst de wonden van die paar overblijvers open.
Tenzij het natuurlijk spaarvarkens zijn.
Maar dat roept dan weer de nodige vragen op over de ware betekenis van hun ‘zomerse prijzen’.
Wie het weet, mag het zeggen.
[img align=left]http://images.volkskrant.com/weblog/www/pub/mm/tempest/4801/Image/juni2009/juli2009/duitsland.jpg[/img]