Vergeef me Alex

Ik, die bekend staat in mijn omgeving als het ongevoelige zwijn die eigenlijk niets liever doet dan treiteren jennen en sarren. Die door dat gedrag ook nog eens menig mens diep heeft beledigd en onverzettelijk weigert zijn excuses daarvoor aan te bieden, die heeft dat dus net wel gedaan. Ik heb mijn welgemeende excuses aangeboden aan iemand die al een jaar dood is. Waarom? Omdat ik vooral net voor en ook na zijn dood gigantisch hypocriet ben geweest en hem in de steek heb gelaten. Aan wie ik die excuses heb aangeboden? Aan Alex. Alex was 39 en al 12 jaar een vriend van me en is 26 april vorig jaar overleden aan gevolgen van een loodvergiftiging waar hij zelf voor aansprakelijk was. Kortom Alex heeft zich zelf voor zijn kop geschoten.
Zijn dood kwam als donderslag bij heldere hemel voor vele mensen. Niemand, maar dan ook echt niemand heeft dit aan zien komen. Alex had het financieel voor elkaar, had een grote vriendenkring, eigenlijk alles wat zijn hartje begeerde. Behalve een vrouw. Alex kon maar geen vrouw krijgen. Nee, krijgen kon hij er zat maar elke keer mankeerde er wel iets aan hen. Zijn behoefte deed hij al jaren bij dezelfde hoer. Daar ging hij al een jaar of tien steevast na het stappen met een van ons heen. Dus behoefte aan het neuken had Alex genoeg. We hebben wel eens gegrapt dat hij dan maar met Nel de temeier moet gaan samenwonen gezien zij de enige vrouw in al die jaren is, die hem schijnt te bekoren. Kortom Alex was een echte “kerel” hij zoop en hoerde en snoerde lustig mee met de “boys”. Duidelijk een man naar ons hart.

Toen verloor Alex in eén nachtje zijn aanzien en respect bij ons. We gingen stappen zonder Alex in Rotterdam, want Alex moest werken omdat een van zijn chauffeurs ziek was geworden (hij had een eigen taxibedrijf). Onderweg naar Rotterdam roept een van mijn vrienden; kom man laten we naar Amsterdam gaan dat Rotterdam ken ik nou wel. Met instemming van de rest rijden we naar Amsterdam en gaan kroegje in kroegje uit. Dan lopen we langs een kroeg en mijn kameraad blijft ineens staan.
“Die vuile vieze graflul” roept hij. We blijven staan, “wat is er?”
“Kijk nou, die Alex zit hier gewoon aan de bar”.
“Kan niet, die is aan het werk”.
“R@@F, ik ben toch niet blind, kijk daar zit hij”.
We kijken door het vieze raam naar binnen en zien net dat Alex heftig gaat staan zoenen met een KEREL. Van schrik lopen we snel door.
“Dit kan hij nooit geweest zijn” roep ik.
“R@@F, doe gewoon je bent niet blind, hij is gewoon een vieze gore bruinwerker!!”
“Luister goed,” roep ik. “”Hij is of zwaar uit zijn ketel en weet niet meer wat hij doet, of het is hem gewoon echt niet”.
“Er is maar een manier om daar achter te komen. We bellen de taxicentrale en horen dat Alex er niet is en dat hij op stap is in Amsterdam”.

De dag daarop zijn we in onze stamkroeg en het verhaal is al stevig de ronde aan het gaan. Het geroezemoes stopt volledig als Alex binnenkomt.
“Zo drollenduiker, lekker van bil geweest met die homo maatjes van je in Amsterdam” roept iemand vanuit de groep.
Alex verschiet van kleur en draait zich om zonder iets te zeggen en loopt de kroeg uit.
“Het klopt niet” roep ik nog. “Hij neukt die Nel toch al tien jaar, waarschijnlijk is hij gewoon Bi!”
“Ook iemand die Bi is, is een drollendeuker, klaar of ben jij het daar soms niet mee eens R@@Fie”.
Natuurlijk verdedig ik me, ook een Bi is gewoon een darmtoerist en sluit me met die opmerking aan bij de kortzichtige onder ons.
Niemand nam daarna meer contact op met Alex, als hij ons belde gooiden we steevast de haak erop.

Alex schiet zich een klein twee maanden later door zijn hoofd en niemand van zijn “vriendengroep” is naar de uitvaart geweest. Waarom? Ik weet waarom IK toen niet geweest ben. Uit lafheid, bang voor de praatjes die zouden kunnen volgen. Want hoe vaak heeft hij wel niet bij mij thuis gelogeerd en wat zouden ze wel niet alsnog kunnen denken etc, etc.

Maar vanwaar deze actie vraag je misschien af? Door Nel de temeier die kwam ik tegen.
“He Nel hoe is het”?
“Met mij gaat het goed R@@F en jij, kan jij al inmiddels weer met jezelf leven?”
“Hoe bedoel je?”
“Omdat jij en je kornuitjes zelfs niet de moeite hebben genomen om naar die jongen zijn begrafenis te gaan.”
“Waar maak jij je druk om, als jij maar gegaan bent, jij neukte tenslotte met hem.”
“Ach wat een naïef kortzichtig ventje ben je toch, hij kwam bij me binnen, ik zette een bakkie thee en we lulden wat ik wist vanaf dag eén dat hij een homo was, hij deed dat alleen om jullie te plezieren omdat jullie nooit zijn geaardheid zouden accepteren.”

Acuut word ik wakker en voel me diep ongelukkig van binnen door mijn gedrag van toen. Ik ben naar zijn graf gegaan en heb anderhalf uur een eenzijdig gesprek gehad met Alex. Waarin ik hem heb proberen duidelijk te maken waarom ik zo een laffe hond was. Ik kan het helaas nooit meer terugdraaien en voor wat het waard is; Alex IK HOU VAN JE of je nou ruig was of niet.
En met deze column krijg ik waarschijnlijk een heleboel geouwehoer over me heen van mijn macho omgeving. Maar dat wist ik al voor ik dit stuk ging schrijven. Misschien probeer ik hierdoor een heel klein beetje boete te doen, al kan dat niet echt.
En ook maak ik hier Alex publiekelijk een belofte, ik zal nooit meer oordelen over iemands geaardheid, alleen om mijn “omgeving” daarmee te plezieren.
Alex vergeef me!

En Nel jij bedankt voor het verwijderen van die waas voor mijn ogen.
R@@F ©

Volgende column wordt weer een echte R@@F!