Verslaafd -1-

Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren. Het is zomervakantie en ik ben 12 jaar, bijna 13. Ik was met twee vrienden naar het trimbosje gegaan. Een klein bosje met een soort van hindernisbaan erin. We zijn halverwege en een evenwichtsbalk voldoet prima als zitplaats. “Wij gaan een jointje roken, doe je mee?”
“Nou, ik heb het nog nooit gedaan maar ik wil het wel eens proberen”.

Hun draaien een joint en de aroma van de wiet dringt tot me door. Ik voelde angst over wat komen gaat. Maar het viel eigenlijk wel reuze mee. Lekker is anders maar de plantensmaak in mijn mond, welke hem ook uitdroogde, vond ik wel wat hebben. En dan het gevoel; we moesten lachen waarvan ik kaakpijn kreeg en zelfs dat was dan weer grappig. Ook voelde ik me erg licht in mijn hoofd. Voordat ik er erg in had ging het 2e jointje alweer rond. Ik was verkocht. Rond mijn 14e draaide ik jointjes als geen ander, maar een shagje draaien, ho maar.

Elke zomervakantie werken in de kassen en paprika’s plukken met mijn maten. Een stickie voor het werk, een stickie in de kas tijdens het werk en natuurlijk een dikke joint na het werk. Elke week weer loon waar dan blowen van gehaald werd. En natuurlijk veel snoepgoed tegen de vreetkick. Elke avond in het park, blowen met zijn allen. Een man of acht, beren gezellig. Altijd thuis komend met rode ogen. Mijn ouders op het verkeerde been brengend dat ik weer gedronken had. Twee keer ging het toch fout.

Een keer had mijn vriendin in een brief geschreven dat ze het niet leuk vond dat ik blowde maar dat ze me ook niet tegen hield. Die brief, rondslingerend op mijn kamer, werd gelezen door mijn moeder tijdens het opruimen. Drie weken huisarrest, geen zakgeld en een flinke preek. Heeft het geholpen? Natuurlijk niet, een keer sorry zeggen en beloven dat ik het niet meer zou doen.

De tweede keer was net zo lullig verlopen. Mijn broer, mijn ouders en ik hadden allemaal een leren jas. Op een dag deed mijn vader zijn jas aan en zoekend naar zijn sleutels vond hij mijn hasj. Verkeerde jas en ik mocht weer op het matje komen. Ik ben 15 jaar en blowen is een dagelijkse bezigheid geworden, wat het overigens vrijwel al was.

“Waar ben je nou mee bezig?! Ben je wel goed bij je hoofd?! Moet je eindigen net als je neven, de één een verslaafde junk die opgenomen is in Vrederust (een psychiatrische inrichting) en de andere die zijn eigen kapot heeft gespoten?!”
“Nee, natuurlijk niet!”
En toen maakte ik de fout om te zeggen dat alcohol harddrugs was en dat blowen zo slecht niet is. Foute woordkeuzes.
“Als we je nog een keer pakken met dat spul dan pak ik je spullen en dan schop ik je het huis uit!! Dan zoek je het maar uit!”
Slik…Dat was nu ook weer niet de bedoeling.

Sorry zeggen wat ditmaal niet voldoende, mijn pa sleurde me naar de wc om mij het spul door te laten spoelen. Flink lang thuis moeten blijven en je zou denken dat het mijn gedachtes erover zou veranderen….Maar nee, ik moet gewoon ervoor zorgen dat ik geen derde keer gepakt word!

[i]Bovenstaande is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en derhalve kunnen de feiten afwijken van de werkelijkheid[/i]