Verslaafd -2-

Op mijn 16e mijn eerste pil gehad. Want ook dat wilde ik natuurlijk een keer proberen. Ik zat in het examenjaar van de MAVO en het leek ons wel leuk om een pil te proberen op het schoolfeest. Juist ja. In het park voordrinken, blowen en net voordat we gingen een halve pil naar binnen. Het was de eerste keer dus namen we het risico niet om een hele te nemen. Met elkaar afgesproken dat het eenmalig was en daarna nooit meer, ondanks of we er wat van zouden voelen of niet. Uiteindelijk hebben we er niks van gevoeld en we hielden ons aan de afspraak. Nooit meer. Juist ja. Door omstandigheden op me 17e op kamers, 100 kilometer verwijderd van mijn ouder en vrienden. Je snap natuurlijk wel hoe laat het dan is. Beetje school, beetje werken, veel stappen en veel blowen. Ik zag me vrienden alleen nog maar op feestjes zoals techno- en houseparty’s, waar een pilletje natuurlijk een normaal gebruik was. Ik deed het wel alleen op die feestjes want ik had geen drang om in de kroeg strak te staan. Maar het werd steeds vaker gebruikt, zoals bijvoorbeeld met carnaval en uiteindelijk toch in het weekend, in de kroeg.

Ik was 18 en bleef een weekend bij mijn ouders slapen en dat betekende stappen met mijn maten. Biertje erbij, jointje roken en ja hoor, een pilletje, of twee. Die zaterdag eerst de verjaardag gevierd van een vriend, het was 30 april. Na twaalven was het en de meeste gingen naar buiten om een luchtje te scheppen bij de kerk. Een jointje roken dus. De kerk keek over de markt uit waar de kroegen zaten. Ik en twee anderen bleven achter. Een groepje jongens, van minstens drie jaar jonger, straalde naar mening agressie uit waarop ik tegen mijn maten zei dat ik geen zin had in ruzie en dat we beter konden gaan voordat het te laat was. Ze waren het met mij eens en ik ging voorop… Ik voelde een klap in me gezicht en vloog tegen de muur. Mijn rechterhand ging naar mijn gezicht en zonder erbij na te denken beukte ik iedereen opzij en liep naar buiten.

Ik zag een paar menen en een dame kwam naar me toe en die zei dat ik bloedde. Blijkbaar was het ernstig want men deed paniekerig en de mensen stroomden toe. Het luchtje scheppen werd dus aardig verstoord. Ik werd op een stoel gezet en mijn maten waren inmiddels aangekomen. De anderen twee hebben ook klappen gehad en eentje was is paniek en belde 112. Ze hielden mijn hand vast en een meneer uit een andere kroeg, die EHBO heeft, vouwde mijn jas op en drukte deze tegen mijn gezicht. Het bloed stroomde vloeiend maar ik had geen pijn en ook geen erg in de situatie. Degene die belde zag ik voor me staan, hij keek me aan met huilende ogen en schreeuwde dat ze moesten opschieten. Want zijn maat bloedde dood.

De politie was snel ter plaatse en toen de ambulance arriveerde drong het iets meer tot me door. Paniek, chaos en snel handelen was aan de orde. Aangekomen in het ziekenhuis ondervond ik een spoedoperatie, spuiten in mijn hoofd en in mijn gezicht. Ik voelde me gewoon dichtgenaaid worden en een moment later lag ik daar. Mijn hoofd in het verband, mijn ouders inmiddels gearriveerd, mijn broer en vrienden kijken naar mij. Met tranen in hun ogen, maar ook met blijdschap omdat we elkaar nog konden aankijken. Stoned van de wiet en strak van de pillen. Ik moet zeggen dat ik tijdens de rit en operatie in een klap nuchter was geworden.

Naar mijn kamer gebracht met een bloedzak aan het infuus. Het was een kapot bierglas wat me raakte. Mijn oor lag er haast af en mijn wang lag goed open. Bij mijn oor was er dus een slagader geraakt, tien minuten later en ik was er niet meer geweest. De volgende dag kwam de zuster naar me toe om maar weer eens een bloedzak te vervangen en te vragen hoe het ging. Ze keek me aan en stelde mij de vraag:
“Wat heb jij gisteren allemaal gebruikt?”
“Ik heb gedronken en geblowd.”
“En wat nog meer ?!”, vroeg ze me streng.
“Eh, ik heb ook nog een pilletje gehad.”
“Wat voor pilletje?”
“XTC”
“Dat hebben we gezien ja. Wil je mij beloven om dat nooit meer te doen? Je hebt erg veel geluk gehad weet je dat? Die XTC heeft stom gezegd deze keer je leven gered maar beloof me dat je het nooit meer zal doen, oké?”
Slik…”Ja zuster, beloofd…”

Ze ging weer weg en liet mij achter met een flinke dosis denkvoer. De XTC heeft ervoor gezorgd dat ik geen pijn voelde en niet in paniek raakte, welke mijn bloedverlies zou hebben versneld. Om dat zo te horen, dan zou je denken dat ik daar mijn les wel uit zou trekken. Niet echt. Het werd erger.

[i]Bovenstaande is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en derhalve kunnen de feiten afwijken van de werkelijkheid[/i]