Toen het nieuws kwam dat de dader, ongeveer een maand later, eindelijk opgepakt was, was dat zeker een reden tot een afsluitend feestje. Een disco in België was de plek waar we heen gingen. Om zeven uur in de ochtend kwam ik thuis en had ik uiteindelijk vier pillen op en voor het eerst een paar lijntjes gesnoven. Was geen goed plan want slapen was er niet meer bij. Ik voelde me voor een paar dagen beroerd maar ongeveer een jaar later slikte ik nog steeds op feestjes en incidenteel een lijntje was ook geen uitzondering. School niet afgemaakt en veel pijn en verdriet gehad. Een jaar bij de psychiater deed me uiteindelijk goed. Het geslik en gesnuif was verleden tijd en eindelijk na 2 jaar sloot ik het boek. Ik ben niet gelovig maar ik zag het gebeurde toch ook als waarschuwing van boven af, Hij heeft me een lesje geleerd. En daaruit heb ik toch kracht geput.

Nu ben ik 23 en ben ik pas gestopt met blowen (echt nog maar pas..(nu 5 dagen)). Vluchten heeft geen zin meer en een vast inkomen en een diploma zijn toch gewenst. Een fulltime baan en een nieuwe studie houden me gemotiveerd om de belofte naar de zuster toe eindelijk na te komen.

Ben ik verslaafd aan blowen? Absoluut. Zal ik nooit meer een jointje roken? Absoluut niet. Op een feestje of in het weekend zal het misschien nog wel eens voor kunnen komen (zegt mijn restje verslaving wat ik nog heb). Maar de tijd ervoor heb ik niet en wil ik er ook niet meer voor hebben en ook op feestjes moet ik het laten. De “vrienden” die ik had zijn uitgedund tot een select groepje echte vrienden die het ook achter zich hebben kunnen laten en waarin we bij elkaar veel steun hebben gevonden.

Blijkbaar heeft het me 11 jaar en een bijna doodervaring gekost om tot het besef te komen dat ik verslaafd ben aan blowen. Een verslaving die alleen ik kan stoppen. Door ervoor te kiezen, door ervoor te gaan. Afkickverschijnselen krijgen en zeggen dat ik het niet alleen kan, ik kan ook niet stoppen met roken, ik ben ook een alcoholist en zwaar depressief. Ben ik verslaafd voor het leven of leef ik voor de verslaving? Ik weet dat ik wel verslaafd wil zijn aan het leven.

Nee, ik heb mezelf de verslaving gegeven en ik ben de enige die me de verslaving weer kan ontnemen.

Want iedere ochtend als ik douche of mijn haar doe zie ik mijn gezicht en denk ik aan toen.

Als het je allemaal niet waard is, dan zou ik het gewoon niet (meer) doen.

[i]Bovenstaande is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en derhalve kunnen de feiten afwijken van de werkelijkheid[/i]

Categorieën: Vervolg verhalen

BuddhaWriter

Geen vogel vliegt te hoog die met zijn eigen vleugels vliegt

9 reacties

axelle · 23 februari 2009 op 11:49

Van sommige zinsconstructies kreeg mijn taalgevoelige ik de kriebels. De laatste zin had je wat mij betreft best weg kunnen laten, ik hou niet zo heel erg van overbodig gemoraliseer.
Maar… Je hebt echt wel iets te vertellen, het is niet ‘prop-prop en nu heb ik eindelijk een blaadje gevuld’.
Kijk uit naar je volgende;
Axelle

Mosje · 23 februari 2009 op 14:57

Toch een klein beetje Jezus gezien dus 😉
Joh, nu nog een beetje een Amerikaans accent aanleren en je kunt tv-programma’s gaan maken.

arta · 23 februari 2009 op 17:00

Na het lezen van deel 3 begrijp ik jouw intentie pas. Je hebt jouw verslavingsverleden van je afgeschreven. Dees’ advies op deel 2 vond ik een hele goede.

Enne…nieuwsgierige ik komt op de proppen…Het is nu elf dagen later, hou je het nog steeds vol? Ik hoop het van harte voor je. Genotsmiddelen zijn veel meer genieten bij (zeer) beperkt gebruik. De ‘hard-stuff’ schakelt beetje bij beetje het geniet-gen uit, en het zal ongeveer 9 maanden duren voor zich dat weer herstelt. Nog ff doorbijten, dus!

Dees · 24 februari 2009 op 09:07

En ineens stopt het verhaal en komt de voorbarige conclusie. Een soort genezingsopsomming.

Vijf dagen is al heel ok. Op naar de 5 weken, maanden jaren en decennia 😉

Mien · 24 februari 2009 op 09:46

Gary, dankjewel voor de openbaring.
Ik hoop dat het voor je werkt.
Wie schrijft die blijft.
Zo ook het besef van je daden.
Daarom zeg ik: optekenen die handel!
In geuren en kleuren.
Van lachkick tot hallucinatie tot afterkots.
And again, and again.
Pas dan ontvang je louterende werking.
In detail kom je tot inzicht.
Beloon jezelf met een creatief schrijfsel mocht je weer ‘zuchtig’ raken.
Het is alleen maar een kwestie van patronen doorbreken met inktpatronen.
Zwart en donkerblauw wordt wit.

Mien

Garuda · 24 februari 2009 op 20:02

Vele woorden zijn al gezegd en ter aanvulling kan ik alleen maar, nogmaals, zeggen:

Ik dank u allen!

Garuda · 24 februari 2009 op 20:05

Sorry, heb je toch nog je Jezus gekregen…. :duivel:

Garuda · 24 februari 2009 op 20:20

Dat was voor mij ook moeilijk, om zo de trilogy te bepalen, het heeft echt een inleiding, kern, slot en het is niet bepaald een kijk op de lol die ik ermee heb gehad. Ik wist dus niet wat het los zou maken bij de lezers.

Het advies van Dees heb ik ter harte genomen, het is de overweging zeker wel waard om het verhaal te herschrijven, al is het alleen maar voor me zelf. En wie weet wat er allemaal nog uit kan komen.

Ik hou het nog steeds vol ja, bedankt. Ik heb meer dan voldoende geestverruimende middelen die al mijn aandacht vragen, dus dat gaat aardig. Mijn lichaam moet alleen wel wennen aan het nuchter slapen gaan…kwestie van tijd. Kan ik ook lekker veel bedenken voor mijn volgende column 😉

KawaSutra · 24 februari 2009 op 23:07

Ik hoop dat mijn zoon ook ooit nog eens het licht gaat zien. Bedankt voor je relaas. Ik wens je veel standvastigheid. Geen enkele verslaving is de kick waard.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder