Het is vrijdag, de Goede Vrijdag voor het Paasweekend om precies te zijn. Ik laat de radio zijn werk als achtergrondzender uitvoeren, maar schrik op als blijkt dat ik elk uur word vergezeld door een religieuze overpeinzing van priester John O’Riley. Dat klinkt niet Chileens – en dat is het ook niet. Dit is zo’n typische Amerikaan die goed Spaans spreekt, maar aan wie je alsnog het vette accent op een kilometer afstand kunt horen. De priester beschrijft de gang van Jezus naar het kruis. Elk hele uur één stap. Ik kreun. Dat dit religieuze gedoe op de radio moet, vooruit, maar waarom is er geen inspirerende Chileense priester in de buurt die dat kan doen? Ik erger me vanaf zes uur aan de preken-met-accent, maar de zender draait wel lekkere rustige muziek met veel akoestische versies. Er is ook opvallend weinig reclame. En dus neem ik de vijf minuten ergernis per uur voor lief in ruil voor een prettig avondje muziek. Ach, wie weet steek ik er nog iets van op ook.

Ergens tijdens [i]Losing My Religion[/i] van R.E.M. verzink ik in gedachten. Zouden priester John en zijn achterban de commerciële tijd van de avond hebben opgekocht? Alle ruimte die normaliter in beslag wordt genomen door universiteiten, discotheken en [i]energy drinks[/i] wordt vanavond gevuld door de monotone stem van de man en zijn tenenkrommende uitspraak van “cruz” en “resurrección” (“kruis” en “wederopstanding”, voor de liefhebber). De televisiezenders hebben hier vaak een religieuze achtergrond, maar daar heb ik bij deze radiozender nog nooit iets van gemerkt.

Om tien uur wordt het interessant. De priester begint te stamelen en verhaalt de tiende stap, maar zegt dat het de elfde is. Hij klinkt nerveus, het is duidelijk live. Misschien had hij toch iets langer zijn tekst moeten oefenen. Ergens tussen tien en elf krijg ik medelijden met priester John. Ik zie voor me hoe hij in wanhoop zijn hoofd in zijn handen laat rusten en denkt: “Jezus, wat maak ik er een rotzooitje van. God, waarom kan ik nou juist vandaag niet uit mijn woorden komen? Ik doe dit werk verdomme elke dag!” Joan Osborne’s [i]One Of Us[/i] haalt me uit mijn overpeinzingen.

Het wordt elf uur en de priester struikelt en stamelt zich een weg door het evangelie. Vergenoegd wacht ik tot hij de boel door elkaar gaat gooien, maar helaas weet hij wel de juiste chronologische volgorde van de kruisiging aan te houden. Nou ben ik niet heel goed op de hoogte van de Christelijke traditie, maar wat de twaalfde stap inhoudt, daar kan zelfs ík me nog wel iets bij voorstellen. En misschien moet ik voor de andere etappes toch eens een bijbel aanschaffen, onder het motto “ken uw klassiekers”. De preek van twaalf uur wacht ik niet af. Eén lijdensweg per avond is wel genoeg.

Categorieën: Maatschappij

Quinn

Vertalen, muziek, concerten, vrienden, reizen, schrijven. En koffie.

8 reacties

arta · 20 april 2007 op 12:34

[quote] Nou ben ik niet heel goed op de hoogte van de Christelijke traditie,[/quote]
Van dit deel ben je in ieder geval al goed op de hoogte nu! 😀
(grappig om ‘loosing my religion’ er tussen te gebruiken, trouwens)

SIMBA · 20 april 2007 op 14:30

Leuk! En aangezien arta mijn quote én mijn liedje al genoemd heeft blijft er voor mij weinig meer te zeggen over.

Mup · 20 april 2007 op 14:36

[quote]Elk hele uur één stap[/quote]
Heel uur, staat netter.

Mooie uitsmijter,

groet Mup.

DriekOplopers · 20 april 2007 op 16:31

[quote]Eén lijdensweg per avond is wel genoeg.[/quote]
😀

Mag ik zo vrijpostig zijn, op te merken dat je beslist een aanwinst bent, hier? Echt een heel mooie observatie plus overdenking!

Hulde.

Driek

KawaSutra · 20 april 2007 op 22:34

Joan Osborne is naast R.E.M. ook niet te versmaden, dus die lijdensweg is vast nog wel meegevallen. Goed geschreven overigens.

Li · 20 april 2007 op 23:09

Zalige column!
Zou die priester teveel van de miswijn hebben genipt? 😀

Li

WritersBlocq · 21 april 2007 op 00:25

[quote]. En misschien moet ik voor de andere etappes toch eens een bijbel aanschaffen, onder het motto “ken uw klassiekers”.[/quote]
:lol::lol:

Mup, ik weet het niet, zou eigenlijk met Quinn meegaan maar weet niet of het goed is of niet met heel en half/hele en halve uur. Hmmm…

Goede column Quinn!
Groetje, Pauline.

delta75 · 22 april 2007 op 16:58

Ik vind dit echt, HEEL goed.

Goed uitgekozen nummers!
Erg knap om een column te schrijven, over goede vrijdag. het was mij niet gelukt!

Prachtige einde [quote]Eén lijdensweg per avond is wel genoeg.[/quote]
:wave:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder