“Nee, nee, nee!”

Strijdlustig kijk ik Bram aan, ondertussen worstelend met mijn gevoelens. De zin en onzin van de keuze om zijn vogel Hitler te noemen wil er bij mij maar niet in. Elke beweegreden marcheert direct mijn oren weer uit. Zelfs die van het vogelleger, aangevoerd door zíjn Hitler, tegen alle katten van de wereld, tovert slechts een flauwe glimlach op mijn gezicht. Mijn heftige redevoeringen lijken een gevecht tegen de bierkaai, maar ik geef me niet zomaar gewonnen. “Kijk dan, Mam, hij heeft zelfs zo’n raar snorretje.”

In de kooi kijkend ontwaar ik inderdaad een raar blauw snorachtig iets op de bovensnavel. Eigenwijs kijkt het beestje me met zijn enge prikoogjes aan, terwijl hij krijgshaftig zijn rechtervleugel optilt. Dit kan niet waar zijn. Hij lijkt echt. Dacht ik een onschuldig dier in huis gehaald te hebben, blijkt het de reïncarnatie van een wreed monster te zijn. Met geheel andere ogen bekijk ik Hermann, zijn kooigenoot. Zijn ontwapende blik brengt mij weer aan het twijfelen. Hermann; Dát is pas een leuke naam voor een vogel. Vol overgave laat ik vogelnamen rondvliegen, om Bram op andere gedachten te brengen. Ondanks mijn moeite lukt het niet hem op vredelievendere gedachten te brengen.

“Oorlog is niet leuk.”

Ik open de aanval via een andere flank, wat gelijk gepareerd wordt met fel tegenvuur. Af en toe is oorlogvoeren nodig. Bovendien is het best stoer en cool en spannend. In een flits zie ik de openingsscène van Hitchcock’s ‘the Birds’. Mussen, duiven, gieren en valken vallen alles aan wat maar enigszins op een katachtige lijkt. Mijn glimlach verbreedt. Ik strijk de witte vlag en duik in mijn loopgraaf.

Met lood in mijn schoenen doorbreek ik de volgende dag onze wapenstilstand. Als een volleerde guerrilla probeer ik Bram in mijn woordenval te lokken, maar hij ontpopt zich als een ware boeienkoning. Elk argument wordt kogelhard weerlegd. Dagenlang duurt onze koude oorlog voort. De hagel verandert in kanonskogels en mijn nederlaag komt dichterbij. Terugtrekken is geen optie. Ik sta met mijn rug tegen de muur. Door de gaten die in mijn overtuiging zijn geslagen waait de wind van capitulatie

“Noem die rotparkiet maar zoals jij wil”, bijt ik mijn zoon wat later op de dag grimmig toe. Tandenknarsend wacht ik op de overwinningsroes die volgen gaat. Bram echter kijkt mij slechts met grote ogen aan.

“Oh, uhm, had ik het je nog niet verteld, mam? Ik heb Hitler Krunsj genoemd.”

Categorieën: Reactie columns

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

19 reacties

lisa-marie · 11 november 2008 op 13:11

Lees ik dit net op deze dag dat het 90 jaar geleden is dat de eerst wo is afgelopen en tevens ook een sluimerende voedingsbodem was voor de andere.
En dan denk ik hou vol vrede wint altijd want inderdaad een tijdje later heet de parkiet gewoon krunsj.
En het dilemma hebt je prachtig verwoord in de juiste sfeer.

SIMBA · 11 november 2008 op 14:23

[quote]Ik heb Hitler Krunsj genoemd.”[/quote]
Adolf Krunsj, neem ik aan 😀

pally · 11 november 2008 op 14:57

Ha, ha! Grote krachtmeting in huize Arta en wat lastig om je eigen standvastigheid terug te zien in de ogen van je zoon. Maar ook de zachtheid uiteindelijk. Mooi en hilarisch beschreven. Toevallig heb ik Hitler in vol uniform op zijn eerst dag mogen aanschouwen, weggevlucht achter een schilderij, de lafaard! 😀

Dit woord vond ik een tikkie eigenaardig:

[quote]vredelievendere[/quote]
Vlaams? 😉

groet van Pally

Mien · 11 november 2008 op 15:07

Nu Hermann (Goering?!) nog van een andere naam voorzien :hammer:
Of is ie al gevlogen?
Leuke column.

Mien

Mup · 11 november 2008 op 16:56

Heftig, heb het hier eens mee ‘mogen’ maken dat de kids een clubje hadden, met een eigen, o zo fout clubteken. Wist gelukkig samen met medemoeders wat uit te leggen en te veranderen.
Je hebt je strijd erg goed neergezet,

Groet Mup

Anne · 11 november 2008 op 19:43

Erg mooi stukje Arta. Hoe komt Bram nou aan Krunsj? Had hij hem nog beter Muesli kunnen noemen. Hoewel, dat lijkt weer op Musolini 😀

axelle · 11 november 2008 op 20:21

Wauw arta, al lang niks meer gelezen van je, dus
dit maakt meteen véél goed.
Kus, Axelle 🙂

Ma3anne · 12 november 2008 op 01:28

Lees ik hier Kingeriaanse woordspelingen?
Inhoudelijk een heerlijk verhaal. Wat mot je met zo’n dilemma. Ik vind dat je je goed geweerd hebt. Bram heeft misschien de boodschap niet helemaal begrepen, maar hij heeft je toch je zin gegeven. Heb er Wikipedia voor je op nageslagen, maar Krunsj kan voor niemand bezwaarlijk zijn. 😀

pepe · 12 november 2008 op 07:40

Hij is weer prachtig. Met een lach op mijn snuit gelezen deze honderdeneenste.

Wat lijkt Bram toch erg op zijn … :lach:

Fem · 12 november 2008 op 07:41

van mijn dochter mag ik haar levensgevaarlijke vis niet vernoemen naar Osama of Saddam. Hij verdient zo’n naam maar is uiteindelijk gedoopt tot Spetter…

KingArthur · 12 november 2008 op 09:23

Wat een heerlijke voorzet om ‘vogelvrij’ op te kunnen schrijven. Ik heb veel lol kunnen beleven aan deze uitdaging.

lisa-marie · 12 november 2008 op 10:19

Vanmorgen de ander vogelvrij van King gelezen en ik vind deze tweeluik in een woord geweldig!
Ik heb genoten en ga ze zeker nog een keer lezen 😀

Dees · 12 november 2008 op 10:23

Haha prachtig. Vooral oook het einde als je tandenknarsend en acht maagzweren verder en nog vele maagzweren in het verschiet toegeeft (ik neem aan dat je die rotparkiet als het Hitler was gebleven door de wc had gespoeld uiteindelijk? ;-)) en hij in volle onschuld met Krunsj aan komt zetten. Erg leuk.

Overigens, misschien een leuk kinderboek voor je zoon (en zeker voor jezelf) “Hitler’s kanarie”.

DreamOn · 12 november 2008 op 12:50

Mooie column, Arta!
Ik ben wel benieuwd, hoe de vogel jou begroette, als je de kamer binnenkwam… 😀

Liefs, DO.

WritersBlocq · 12 november 2008 op 23:35

[quote]Als een volleerde guerrilla probeer ik Bram in mijn woordenval te lokken, maar hij ontpopt zich als een ware boeienkoning. [/quote]
Kijk, dít is schrijven zoals ik je graag lees, en de lat mag (van mij, maar wie ben ik :eh: ) best zo hoog blijven liggen.

Ik lees ‘me’ in dit stukje, en er ontbreekt een letterlijke punt na een zin. Had je geen zin 😉

Liefs, Pau

KawaSutra · 13 november 2008 op 01:26

Leuke doordachte woordspelingen.
Ik kan Bram best volgen hoor, Hitler was toch ook volslagen krunsj?

arta · 13 november 2008 op 18:26

Dank jullie voor de reacties!

@ Pally: Nee, het is oud-Brabants…
@ Anne: Krunsj (eigenlijk Crunch) is een karakter in een spelletje.
@ Ma3: Een pak van mijn hart!
@ King: Nou, die lol was absoluut wederzijds!
@ Dees: Ik ga eens op zoek naar dat boek. Tnx!
@ Do: Geen idee, ik versta hem niet. Hij fluit Duits.
@ WB: Bedoel je deze, of lees ik weer eens over een foutje heen? [quote]maar ik geef me niet zomaar gewonnen.[/quote] Van het missende leesteken maak ik maar geen punt…:-D
@ Kawa: Jaa, en na King’s vervolg is ie echt geKrunsjt!

WritersBlocq · 14 november 2008 op 00:08

[quote]@ WB: Bedoel je deze,[/quote]

Nee…
[quote] of lees ik weer eens over een foutje heen?[/quote]

Ja!

[quote]Eigenwijs kijkt het beestje me met zijn enge prikoogjes aan[/quote]

liefs, Pau

arta · 14 november 2008 op 11:47

😆
Hmm, jeetje, er staat er nóg één!
Ik ga nóg beter opletten, dus…
🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder