Vuile poot

Even bij de Dokter Oetker Kliniek langs. Daar lag Jan Joost van Gangelen. “Hee kerel! Alles goed? Vertel eens, wat had je nou tegen die Van Gaal gezegd, afgelopen zaterdag?” Een stuurse blik, en geen antwoord. Maar na enig aandringen van mijn kant bleek Jan Joost toch bereid, iets los te laten over zijn lastige vraag, die voor Van Gaal aanleiding was om te ontploffen en een camera van de NOS een rotklap te verkopen. Jan Joost mompelde: “Ben ik nou zo slim, of ben jij nou zo dom?” Duidelijk in de war, onze fijngekrulde sterreporter. Zo enorm aan de koorts dat ‘ie zijn eigen uitspraken niet weer weet te onderscheiden van de teksten van de chagrijnige voetbalcoach… Wat een sukkel, die Van Gaal. Een camera een oplawaai geven, terwijl je wordt gefilmd door een andere. Briljant. Echt. Meesterlijk. Maar goed, nog wel even aan Jan Joost gevraagd, wat hem eigenlijk mankeerde. Bleek ‘ie een ontstoken been te hebben, in de volksmond een “vuile poot”… Herstel zal nog wel even duren, vrees ik, en dat is jammer. Want ik vind hem op televisie wel een leuke vent, en nu is ‘ie dus even uitgeschakeld.

Over ellende qua poten gesproken. Ook met het onderstel van volkszanger Wolter Kroes gaat het niet zo lekker. Bij het skiën is zijn been op vijf plaatsen gebroken. Allemaal wel weer redelijk aan elkaar gegroeid hoor, maar nu moet ‘ie wat optredens afzeggen omdat de chirurg nog wat puntjes op de i moet zetten. Fijn. Heel wat knullen halen opgelucht adem. Hun vrouwen zijn stapelgek op de mollige entertainer, en willen naar een optreden. Maar die zijn nu dus even afgelast, dus in plaats van naar die rotherrie luisteren, kunnen de heren zich lekker met een zak chips en een krat bier nestelen op de bank. Vraag ik mij even af, wie er nu het ordinairst zijn: Wolter Kroes, de doublébehangen aanbidsters of de bierzuipende vriendjes. Wie het weet mag het zeggen…

Nog mazzel dat Mollige Wolter zich beperkt tot het Nederlandse repertoire. Hoeft ‘ie met zijn liedjes niet hele Europa door. Want dat wordt binnenkort voor de wat corpulentere types nog een dure grap. Ryanair overweegt als eerste Europese vliegmaatschappij, aan dikke mensen een hoger tarief in rekening te brengen, en aan dunne mensen korting te verlenen. Op zich lijkt me dat wel een goed idee. Immers, een postpakket van een kilo verzenden is ook duurder dan een brief van 20 gram. Ik zie trouwens in het openbaar vervoer ook ongekende mogelijkheden. Bij de poortjes van de metro in de grond een weegschaal. Reizigers van minder dan 50 kilo betalen 9 cent per kilometer, voor reizigers van minder dan 70 kilo kost het 10 cent, en zwaardere klanten lappen 11 cent voor iedere gereisde kilometer. Eerlijk is eerlijk… En wellicht is een geurdetector bij het poortje ook nog een idee. Reizigers die omgeven zijn door verstikkende wolken goedkope aftershave betalen een euro per kilometer, zij die een penetrante walm van oud zweet verspreiden betalen € 2,50 en voor figuren die uit hen bek stinken kost een kilometer met de metro € 27,50. Kijk, dát is nog eens een staaltje marketing, en een goede bijdrage tegen de agressie onderweg! Immers, stinkerds kunnen zich de metro niet meer veroorloven, en een beetje cameratoezicht doet de rest.

Behalve het cameratoezicht in Opsporing Verzocht natuurlijk. Daar kwam een onschuldige meneer die ergens wat geld uit de muur haalde in de uitzending terecht omdat hij het desbetreffende pinpasje had gestolen. Bleek niet het geval te zijn. Iets met een tijdregistratie mis ofzoiets, zodat niet de pinpasdief, maar deze onschuldige meneer voor het oog der natie voor schut stond. Prutsers!

Ook een prutser is de Rotterdamse Verkeers- en OV-wethouder Baljeu. Ze stapte met haar mede-VVD’er uit het college omdat ze het niet eens is met het raadsbesluit, de heer Ramadan niet uit gemeentedienst te ontslaan. Haar eigen partij heeft daar enorm bij lopen zigzaggen. Rotterdam kan opgelucht ademhalen. De belangrijkste bezigheid van Baljeu was het overeind houden van het vervoerbedrijf RET. Een buitengewoon slecht bedrijf, waar veel trambestuurders en buschauffeurs aan het begrip klokkijken een geheel eigen interpretatie geven, zodat van de dienstregeling weinig terecht komt. Daarnaast hebben nogal wat trambestuurders het onderweg druk met hun mobieltje. Maar Baljeu heeft altijd geweigerd, iets een deze erbarmelijke vervoerskwaliteit te doen. Het gevolg daarvan is, dat nagenoeg uitsluitend kansarmen die zich niets anders kunnen veroorloven, noodgedwongen van de RET gebruik maken. Het aandeel van de RET in de mobiliteit zou veel hoger kunnen en moeten zijn. Nu staat iedere dag de halve Rijnmond in de file, bij gebrek aan beter… En de daverende apotheose was een flinke aanrijding tussen twee trams, waarvan er (zoals ik reeds eerder vermoedde) eentje niet volgens de dienstregeling reed, en een bestuurder wordt vervolgd omdat ‘ie bezig was met andere zaken dan het veilig besturen van een tram. Wil mevrouw Baljeu mij even beloven dat ze zich nooit, maar dan ook nooit meer met het Openbaar Vervoer zal bemoeien?

Maar de grootste prutser van deze week is natuurlijk de Gemeente Nijmegen. Die blijken een theaterdirecteur te hebben aangenomen, die valselijk had beweerd dat ‘ie piloot bij de KLM was geweest, namens Philips jaren in Japan had gewerkt en wethouder was in Rotterdam. Allemaal verzonnen. Jarenlang kwam niemand daar op het idee, het door de heer Krielen bij elkaar verzonnen c.v. eens even te checken. Nu maar hopen dat degene die mij hier destijds als columnist heeft aangenomen, niet even checkt of ik in 2001 écht de P.C. Hooftprijs heb gekregen…

Tot zover mijn poging tot maatschappijkritiek met een grappig sausje voor vandaag, beste lezer. Niet mijn beste verhaal ooit. ’t Is me niet bijzonder goed gelukt, dit keer. Sorry. Ik ben nogal ondersteboven van de wrede en voortijdige dood van topcolumnist en stadsgenoot Martin Bril. Die P.C. Hooftprijs had aan hém toegekend moeten worden.