Een tuinfeest geven in Nederland brengt risico met zich mee.
Jaren hebben we “mooi weer” geluk en is het een daverend succes.
Maar o wee, als je slecht weer treft. Teleurstellend, hoeveel afzeggingen je dan krijgt.
Een vreemd virus waart plotseling rond in Overijssel.
Oppasmeisjes blijken in grote getale onbereikbaar. Mannen komen snel even alléén langs en doorgeefcadeau`s worden van de kelderplank geplukt.
Deze keer beging iemand zelfs de blunder ons een cadeau terug te geven die wij een half jaar geleden aan hém schonken. Het briefje met onze naam lag nog onder de flessen in de doos.”Bedankt, geniet er van.”
Ik vier m`n verjaardag het liefst in eigen kring. Mét een paar vrienden die er écht toe doen.
Het is toch prachtig, cadeautjes uit pakken die met zorg zijn uitgezocht door de mensen die je dierbaar zijn.
Zoals die keer dat mijn twee mannetjes, toen zes en negen jaar oud, me verrassen met een paar knalroze hakschoenen voorzien van gele strikjes, van de rommelmarkt. Gekocht van hun zakgeld.
“Ze staan zo mooi bij je nieuwe pakje mam.”
Ik herinner me nog goed hoe ze glunderden terwijl ik liep te strompelen op de twee maten te grote monstertjes.
“Ik kreeg een schok door me heen toen ik dit ding voor jou ontdekte” zegt m`n dochter die zich al een week verkneutert om het me te geven.
Zonder uitpakken weet ik al dat dit geschenk me meer waard is dan duizend echte parels.
Mijn man wil nog wel eens overdrijven met waardevolle geschenken om mij z`n liefde te bewijzen. Maar laatst kreeg ik iets heel simpels waar ik zéér aan gehecht ben. Een hartje van rode stof aan een sleutelring.
“Ik heb je lief” staat erop.
Ook zo ontroerend vind ik de ingelijste plaat van Herman Brood, met twee innig geliefden.
“Als ik jou niet had…” staat er onder.
Gekregen een jaar na z`n hartoperatie.
Maar m`n meest waardevolle cadeau pak ik nu al jaren elke dag een paar keer vast. Streel het liefdevol.
Het maakt me telkens weer zó blij, dat ik zélfs af en toe vlinders voel.
Ik krijg er nooit genoeg van.
Het blijft me ontroeren, troosten en hartkloppingen bezorgen en dat zal nog jaren zo zijn.
Ik kreeg haar op mijn verjaardag, zes jaar na de tweede zoon.
Saskia, mijn schat, onze dochter.
Ik noem haar nog altijd “mijn cadeautje” en druk haar regelmatig op het hart dat ik haar nóóit zo maar weg zal geven.
Maar ooit zal het zover komen. Dat mijn cadeautje in pakt en weer uitgepakt zal worden door degene waar ze ánders van zal houden.
Misschien stop ik er wel een briefje bij:” Geniet er van.
Maar wees er zuinig mee, dit is een zéér waardevol geschenk.”
12 reacties
bert · 6 augustus 2005 op 11:20
[quote]Misschien stop ik er wel een briefje bij:” Geniet er van.[/quote]
Een bijzonder lieve column over de fijne kleine dingen in het leven.
Met heel veel plezier gelezen. 🙂 🙂 🙂
Domicela · 6 augustus 2005 op 13:51
Die doorgeefcadeau’s weten wat …. Lief einde van een leuk stukje.
Groetjes,
Mila
KawaSutra · 6 augustus 2005 op 14:04
Leuk verhaal, Sally. Ik heb er weer van genoten. En met een prachtig slot. Sommige cadeautjes kun je jammer genoeg niet voor jezelf houden; die zul je een keer moeten doorgeven. 🙂
Li · 6 augustus 2005 op 14:44
[quote]Ik kreeg haar op mijn verjaardag, zes jaar na de tweede zoon[/quote]
Ik heb ook zo’n cadeautje. Vlak na mijn verjaardag, ongeveer zes jaar later dan onze tweede zoon, werd onze derde zoon geboren. 🙂
Dat is volgende week alweer 18 jaar geleden.
Hartstikke leuke column weer Sally.
Li
Troy · 6 augustus 2005 op 16:03
Je hebt mooi verwoord waar het uiteindelijk allemaal echt om draait. Ps: volgend jaar weet je in ieder geval wie er weer een doos met wijn krijgt 😛 (zal een erg komische situatie worden denk ik…)
Grt Troy
klungel · 6 augustus 2005 op 20:27
Erg leuk om dit zo te lezen.
Maar toch een vraagje,
[quote]“Ik kreeg een schok door me heen toen ik dit ding voor jou ontdekte” [/quote]
wat zat er nou in dat pakje:-?
Ik vraag altijd blije mensen op mijn verjaardag.
En als dat niet lukt probeer ik ze blij te maken op mijn verjaardag 🙂
Wright · 6 augustus 2005 op 20:34
Leuk geschreven, Sally!
sally · 6 augustus 2005 op 21:09
Klungel, ik dacht dat alleen vrouwen zo nieuwsgierig waren.
Maar ik vertel je bij deze naar waarheid wat er in het pakje zat.
Een beeldje van twee elkaar omhelzende mensen.
Is het niet prachtig dat ze dat zo perfect bij mij vond passen?
liefs
Sally
Ma3anne · 7 augustus 2005 op 00:59
Mijn kinderen zijn op Sinterklaas en moederdag geboren. De mooiste cadeautjes ooit gekregen. Maar inderdaad… het zijn doorgeefcadeautjes. Wat een vondst om het zo te beschrijven, Sal! Het mooiste wat je ooit kreeg, kreeg je om weg te geven….
Louise · 7 augustus 2005 op 07:37
Wat een ongelooflijk lief stukje…
Het allermooiste kadootje ooit en waarschijnlijk ook nog eens met veel plezier zelf gemaakt 😉
sally · 7 augustus 2005 op 22:31
Bert:
[quote]Misschien stop ik er wel een briefje bij:” Geniet er van.[/quote]
Net als het briefje in de doos wijn, had ik bijna geschreven: “misschien stop ik wel een briefje in de doos.”
😛
Maar dat vond ik toch niet zo bij de column passen… 😉
klungel · 8 augustus 2005 op 08:42
Ach Sally,
Misschien ben ik wel een beetje vrouw :-P.
Ja, zo’n beeldje krijgen van je kids met de opmerking dat ze het helemaal voor jou vonden is inderdaad een heel groot compliment 😀