Op een matrasje lik ik mijn wonden. De grauwe muren lijken niet op de omgeving die ik gewend ben. Ik mis mijn dekentje en verlang naar de liefkozende hand van mijn baasje. Uren heb ik rondgedwaald, voordat ik werd meegenomen door die vreemde mensen met hun busje. Met een lange stok hebben ze mij gevangen. Ik voelde dat ze geen kwaad wilden, maar ik was zo bang dat ik toch naar ze gegromd heb. Het begon allemaal een paar dagen geleden. Ik schrok wakker van een harde knal. Mijn baasje zei me dat ik me geen zorgen hoefde te maken, maar de dagen die volgden waren een hel. Steeds vaker hoorde ik het angstaanjagende gedonder met af en toe een knal vlabij. Hoe lang ging dit nog duren? Toen de geur van het vuurwerk steeds dichterbij kwam, groeide mijn angst om de deur uit te gaan. Schichtig liep ik door de straat en keek mijn baas aan. Ik wilde dit niet! Ik wilde niet lopen in een straat waar het donderde en trok mijn baas steeds weer terug naar huis.
Hij nam mij mee naar het park, waar de knallen niet hoorbaar waren en ik vrij kon bewegen. Hier genoot ik met volle teugen en kreeg de kans om mijn angst los te laten. Ik speelde met mijn vriendjes en waande me veilig in deze omgeving omdat hij zo vertrouwd was en ver weg van de enge geluiden.
Toen zag ik ze staan. Blij liep ik op het groepje jongens af omdat ik verwachtte dat zij met mij wilden spelen.
Een oorverdovende knal en sterke geur brandde in mijn neus. Een waas voor mijn ogen en een intense angst. Zonder ook maar na te denken, rende ik weg van het geluid. Toen volgde een tweede knal. In blinde paniek stak ik de verboden straat over, richting onbekend terrein. In de verte hoorde ik de stem van mijn baas, maar mijn angst maakte mij doof voor zijn wanhopige geroep. Ik kon niet meer nadenken en herkende mijn omgeving niet meer. Ik was gedesoriënteerd. Het werd donkerder en mijn paniek groeide.
Nu lig ik hier op het kleine matras. Mijn baas zal zich zorgen maken en ik kan hem niet troosten. Het wordt het steeds stiller. Heel in de verte klinkt nog af en toe een klein plofje en het daglicht keert terug.
Waarom is mijn veilige plek onveilig gemaakt?
12 reacties
DACS1973 · 29 december 2009 op 07:21
🙁 arme hond. Mooi stuk.
SIMBA · 29 december 2009 op 08:26
Dat wekenlang geknal maakt veel honden van streek, ik vind het vreselijk als ik onze hond weer ineengedoken van angst naar zijn hok zie rennen.
Mooi stukje Fem!
LouisP · 29 december 2009 op 10:37
Fem
terwijl ik dit lees kijken vier lieve ogen mij aan….’k ga d’r alles aan doen om ze veilig en gerust naar het volgend jaar te troosten..
mooi stukje Fem..
Louis
Hero · 29 december 2009 op 11:12
Fem
Ik had je het al gezegd. Een mooi stukje.
Louis, respect!!! :duimop:
Avalanche · 29 december 2009 op 12:43
Mooi Fem; ook onze kat vindt deze tijd van het jaar afgrijselijk – terwijl zij niet eens buiten komt.
Prlwytskovsky · 29 december 2009 op 13:27
Mooi verwoord hoe een hond zou kunnen denken.
@LouiP: heeft jou hond vier ogen? :eh:
Kwiezel · 29 december 2009 op 21:30
Misschien is zijn vrouw ook bang voor vuurwerk 🙂
KawaSutra · 30 december 2009 op 02:03
Ik ben niet zo’n hondenliefhebber maar door jouw prachtige verhaal hoop ik toch dat hij zijn baasje terug zal vinden. Moet lukken.
arta · 30 december 2009 op 19:18
Ja, bah, dat rotvuurwerk! (mijn kat is er sinds gisteravond spoorloos door :duivel:)
Mooi neergezet, Fem! Goed, om even stil te staan bij onze viervoeters…
🙂
pally · 30 december 2009 op 23:02
Mooi geschreven stukje van uit honds perspectief, Fem!Wat zullen al die beesten blij zijn als nieuwjaar voorbij is.
groet van Pally
Ma3anne · 31 december 2009 op 09:38
Ik weet niet hoe oud de hond is, maar ik vind, dat hij behoorlijk moeilijke woorden gebruikt af en toe. 😉
Altijd goed om aandacht te vragen voor dit probleem voor dieren. Heppie mooi gedaan, Fem.
Fem · 31 december 2009 op 10:48
Geen oude hond, maar wel een oeroud ras… 😉
De belangrijkste boodschap die ik mee wil geven is dat bepaalde plekken in deze tijd van het jaar vuurwerkvrij zouden moeten zijn. Stuur kinderen niet naar het park omdat je last hebt van het geknal en hou rekening met de angst van alle huisdieren…
Bedankt voor de complimentjes en voor iedereen:
Een heel gezond, gelukkig, wijs, leerzaam en inspiratievol 2010!! 😀