Hier en nu is wat telt, zegt een dierbare vriend van me vaak. Hij is de mening toegedaan dat ik me te zeer fixeer op problemen in de toekomst, die zelfs nog ‘geboren moet worden’.
Dat boeddhistische sausje overgiet mijn van nature cynische, ergo moeilijk te verteren, ingesteldheid soms met net de gepaste mildheid, en maakt contact met de buitenwereld voor een zwartgallig schepsel zoals ik toch nog mogelijk…maakt van mij zelfs bijna een mooier mens. Hij heeft dus gelijk, maar vandaag brengt deze ‘hier en nu’ geen soelaas. Ik, kind van deze welvaartstijd, heb geen zin om vandaag zelfs maar een poging tot overeind komen te doen. Hangen, vegeteren, wijn drinken en wegkwijnen wil ik! Alle levenslust en enthousiasme haalt vandaag de neus op voor dit futloos hoopje deprimering, en verkiest zich hier dan ook afzijdig van te houden.
Zin om die gruwelijk vrolijk dingdongende deurbel te beantwoorden heb ik dus ook niet, of het zou moeten zijn dat ik er een vrijgeleide bij krijg iedereen die me onder ogen komt, met mijn verbale speerwerpen kennis te laten maken. Mikken moet je immers oefenen.
Die dierbare vriend van me, die niet ‘mijn vriend’ is, zou me vragen wat er dan concreet aan de hand is.
“Algehele lusteloosheid”, zou ik schouderophalend blazen.
“Concreet meisje, concreet alsjeblieft”, zou hij me verzoeken, terwijl hij mijn kin tot zijn ooghoogte zou opheffen en ik blozend het gelaat zou afwenden.
“Aha, een acuut geval van verwendnestitis”, zou hij superieur glimlachend concluderen, radend wat er aan de hand was, maar de goedheid hebbend me niet met mijn neus in de genante feiten te drukken.
Binnenkort lieve mensen, wordt het herfst, en een heel pak kouder, mogelijk tot uwer aller spijt, maar niet die van ondergetekende. Verkleumde handen en een rillend lichaam vormen altijd een mooi excuus om een beetje dichter tegen die ene aan te kruipen.
10 reacties
rrobin · 19 september 2004 op 15:13
Jammer dat net op dit moment hier de zon schijnt.. Concreet, een mooie column en met plezier gelezen 🙂
Mosje · 19 september 2004 op 16:57
Ik zal je een geheim verklappen: heb helemaal geen excuus nodig, dat aankruipen doe ik zomers ook!
Leuk verhaaltje.
melady · 19 september 2004 op 18:16
[quote]“Concreet meisje, concreet alsjeblieft”, [/quote]
Wat kort en goed is, is twee keer goed!
Mooi Anima!!
ignatius · 19 september 2004 op 19:17
Leuk verhaal!
[quote]“Concreet meisje, concreet alsjeblieft[/quote]
Zeg het is toch geen welzijnswerker he? 😉
Louise · 19 september 2004 op 20:08
[quote]Verkleumde handen en een rillend lichaam vormen altijd een mooi excuus om een beetje dichter tegen die ene aan te kruipen.[/quote]
Haha, zo had ik het nog nooit bekeken.
Leuk!
KingArthur · 19 september 2004 op 20:13
Mooi geschreven. Helaas voeren weemoed en nostalgie de boventoon bij mij in dit seizoen
pepe · 19 september 2004 op 20:46
[quote]Verkleumde handen en een rillend lichaam vormen altijd een mooi excuus om een beetje dichter tegen die ene aan te kruipen.[/quote]
Bij ijsklompjes werkt dit excuus ook goed, voor geen prijs zou ik mijn kacheltje willen missen.
Leuk geschreven 😉
Raindog · 19 september 2004 op 23:07
Ik zal de raad ter harte nemen en eens kijken of ik een ene kan ritselen deze winter. Het vooruitzicht dat je schetst klinkt namelijk hartverwarmend.
Mup · 20 september 2004 op 11:25
[quote]terwijl hij mijn kin tot zijn ooghoogte zou opheffen en ik blozend het gelaat zou afwenden[/quote]
Blozend? In de herfst zou ik er meteen op willen slaan. Baas van eigen kin. Alhoewel…
Herfstachtig kleurrijke column, groet Mup.
Dees · 20 september 2004 op 18:38
Vandaag kun je je hart ophalen (en je lijf opwarmen). Mooi geschreven!