Iedere man overkomt het. Dat hij zich nieuwsgierig of vertwijfeld afvraagt wat er omgaat in het hoofd van een vrouw. Ik ben daar geen uitzondering op. En ik wil dat fascinerende probleem demonstreren met een situatie die voor bijna iedereen herkenbaar is. Die kan zich even goed voordoen bij de koffieautomaat op het werk als bij de borreltafel op een feestje. Je bent in gezelschap van een vrouw. Het kan een collega zijn of een kennis van een kennis. Of een totaal onbekende. Die vrouw is gekleed op een wijze die tegenwoordig volledig ingeburgerd is en zelfs in de gemiddelde werkomgeving in het geheel niet uit de toon valt. Bloesjes die aan de onderkant de navel niet halen en van boven het uitzicht op de borsten grotendeels vrijlaten. Een minirok die zo kort is of een broek die zo laag hangt dat nog korter of lager porno zou zijn. De resterende stof strak om het lijf en min of meer transparant zodat wat nog bedekt is weinig te raden overlaat.
Als man krijg je daar dwanggedachten van. In de vorm van scenario’s van pornofilms. Maar het is intrigerender om eens stil te staan bij wat zo’n vrouw of meisje op zo’n moment zou kunnen denken. Praktisch gesproken is ze min of meer naakt. Dat weet ze want ze heeft zichzelf uitgebreid voor de spiegel geïnspecteerd. En ze weet welk effect ze op mannen heeft. Zo stond ik laatst te praten met een kunstenares. Als zij haar woorden kracht bij zette met gebaren zag ik door de doorschijnende stof van wat meer conceptueel dan feitelijk een bloesje was, haar stevige borsten op en neer en heen en weer bewegen. Haar blote buik reikte tot diep in haar liezen. Terwijl ik mijn ogen steels maar begerig over haar lichaam liet dwalen hadden we het over het universum in het algemeen en de zin van het leven in het bijzonder. Verhit probeerde ze aan te tonen dat het leven een zin had. De enige zin die ik op dat moment bespeurde was de zin die ik had om haar de conceptuele kleding van het lijf te rukken. Maar wat ging er nu echt in haar om? Dachten we toch alletwee aan hetzelfde? En zo ja, was dat dan de zin van het leven of neuken?
Ik heb het vermoeden dat vrouwen het antwoord op zulke vragen zelf ook niet kunnen geven. Of niet willen weten. Er wordt wel eens beweerd dat ze hun verleidingsshow niet voor mannen opvoeren maar voor zichzelf of voor elkaar. In dat geval zouden ze het dus ook doen als mannen geen rol spelen. Maar wie zich het symbool herinnert van de jaren 70 pottencultuur weet beter. Het tuinpak, een radicale verklaring dat het afgelopen was met het verleiden van mannen. Maar de natuur is sterker dan de leer. De verleidingscultus is sterker dan ooit. Vrij naar Descartes is het motto: “Ik verleid dus ik besta”. En het zal me eigenlijk een zorg zijn wat er in het hoofd van een vrouw omgaat. Wat valt er te klagen? Het gevaar van de tuinbroek is voorlopig geweken. Laten we geen slapende honden wakker maken.
8 reacties
Modo · 26 maart 2003 op 13:10
Hoe noemde we zo een figuur als jij ook alweer? Oh ja, een droog geiler. Jij hebt verstand van vrouwen 0! Maar daar was jij als eeuwige vrijgezel zelf wel al achter gekomen niet waar! Je bent TV programmamaker staat er in je cv, dan ben jij vast verantwoordelijk voor programma’s als WAKU WAKU en natuurlijk KNOOP IN JE ZAKDOEK want anders zou ik jou gedachtengang niet kunnen plaatsen in je column
Kobus · 26 maart 2003 op 16:09
Ik weet nooit zo goed wat ik met jouw columns aan moet Maurits. Ben je nu iemand die vooral observeert en die vervolgens zijn gedachten aan het papier toevertrouwt. Of moet ik je zien als een perverse gluurder, die er blijkbaar erg onder gebukt gaat, dat vrouwen kleding dragen. Ik heb er nog maar eens wat oudere columns van je opna gelezen. Veel van je columns hebben het gehalte van ‘slanke blote benen’. ‘Wat zou ze er onder dragen, hooguit een minirok, misschien alleen lingerie? Of helemaal niets?’. En nu deze column weer. Een vrouw verdient beter, terwijl het thema
best interessant kan zijn. :dunno:
gast · 26 maart 2003 op 18:41
Het klopt Modo, jij kunt mijn gedachtengang niet plaatsen, en daarom gok je ook helemaal verkeerd met het soort programma’s dat je noemt. En Kobus, ook jouw observatie klopt, je weet niet wat je met mijn columns aan moet. Misschien moet je je gewoon niet teveel verzetten tegen de tekst en hem gewoon te nemen zoals hij is.
Kobus · 26 maart 2003 op 23:19
Ik heb juist een beetje de indruk dat je juist schrijft om reacties uit te lokken. Dan moet je ook niet verwachten dat ik jouw teksten maar voor lief neem. Een columnist(e) herken je aan de combinatie van de manier van schrijven en de levensvisie. Daar probeer ik rekening mee te houden in mijn reactie. Bij jou herken ik alleen de manier van schrijven. En dat is jammer.
gast · 27 maart 2003 op 17:19
Maurits jij bent PRECIES als deze site!!
http://www.klikhierniet.tk
IHM
Clueless · 28 maart 2003 op 11:32
Opvallend is dat er nog geen enkele reactie van een vrouw is geplaatst, alhoewel wij hier toch het onderwerp van de verwondering zijn. Ik heb het gevoel dat de mannen hier onze eer proberen te verdedigen en dat is heus erg charmant. Ik vraag me alleen of of we dat in dit geval wel verdienen. Want alhoewel veel vrouwen zich waarschijnlijk niet kleden met het doel mannen te verleiden of zoveel mogelijk te neuken, zijn zij zich wel degelijk bewust van het effect dat ze met deze sexy kleding bij mannen teweegbrengen. Dus ik vind jouw vraag best legitiem, Maurits. Het enige antwoord dat ik je kan geven, is dat er vaak maar bar weinig omgaat in het hoofd van de vrouw, als het gaat om mode. Het gros van de trendy jeugd volgt gewoon de grillen van de mode-industrie, zonder zich al te veel te verdiepen in de achtergronden of de effecten.
Neem nou al die slipjes, truitjes, shirtjes, broeken en petjes in legerstijl en camouflagekleuren. Ik vind het werkelijk schokkend dat een dergelijke modebeweging vanuit de VS klakkeloos wordt overgenomen, terwijl het gros van de Nederlanders zegt tegen een oorlog te zijn. Toch steekt men zich juist nù in combatclothes, alsof men hiermee een statement wil afgeven. Gek genoeg zijn het dezelfde modebewuste mensen, die zich een dag later in felgekleurde peace-shirtjes steken. Zonder ook maar een moment na te denken over de gemengde boodschap die zij hiermee uitdragen. Ja, er zullen heus een paar mensen zijn die verder kijken dan de mode en zich wel iets aantrekken van de betekenis achter deze kleding. Maar vooralsnog concludeer ik dat er helemaal niets omgaat in het hoofd van de trendy jeugd (en niet alleen vrouwen) als het gaat om mode. En ik vind het helemaal niet zo slecht als iemand hier eens in de zoveel tijd eens vraagtekens bij zet, zoals Maurits dat hier op een wat onbeholpen manier doet. Eigenlijk wou ik er zelf ook al een column over plaatsen, maar da’s niet meer nodig nu (zie Volkskrant Magazine van morgen).
Overigens vind ik Maurits z’n column meer een weergave van de werkelijkheid dan een belediging aan het adres van vrouwen. Ik moet ook de eerste (heteroseksuele) man nog tegenkomen die geen lustgevoelens krijgt van een weinig verhullend geklede, sexy vrouw. Alleen kan ik niet beamen dat een dergelijke kledingstijl is ingeburgerd op het werk. Ook niet in de televisiewereld. Of werk je soms bij Veronica? Daar schijnt het immers al gebruikelijk te zijn dat de mannen zelfs met de billen bloot gaan (zie posters).
Nou ja, tot zover mijn amateur-psychologie. Hierbij wil ik alvast in reactie op een toekomstige column (noem mij maar helderziend, met al die inzichten in toekomstige schrijfselen) opmerken, dat de termen psychologie en psychiatrie niet met elkaar te verwarren zijn. Jij (Maurits) noemt deze begrippen in één adem, zonder onderscheid aan te brengen. Het gebruik van het woord psychiatrie is hier echter onrechtmatig en zou vervangen moeten worden door psychologie. Niemand pretendeert hier nl. dokter te zijn en vooralsnog heeft niemand jou een geestesziekte toebedeeld 😉
Groeten,
Clueless
Rachida · 3 april 2003 op 17:01
Dag allen,
Hihihi, heb net als clueless de gedachte dat de lieve heren hierboven een poging doen de vrouw te verdedigen….
Over het algemeen vinden we steeds meer kleding zoals (op een onhandige, maar eerlijke en grappige wijze) in de column beschreven.
Pas geleden besprak ik mijn manier van kleding -ietwat wijdere kleding, gecombineerd met hoofddoek- met een aantal vrouwelijke medestudenten. We bespraken allerlei mogelijke combinaties en wisselden onze ervaringen op het gebied van mode uit.
Over het algemeen kwamen onze ideeen overeen: we houden allen van modieuze, aparte en dure merkkleding..
Toch stuitte ik op een opmerkelijk verschil, een aantal van de vrouwtjes had het hier namelijk over doorschijnende, laag uitgesneden truitjes. Iets waar ik niet helemal op in ging, totdat mij een vraag te binnen schoot: “Waarom?”
Het antwoord op deze vraag verbaasde mij enorm. “het is toch leuk om aandacht te krijgen van de mannetjes” Ligt het aan mij, of ontbreekt het deze dames aan zelfvertrouwen?
Om een lang verhaal kort te maken, het draaide de dames over het algemeen om seks.
Ik verbaasde mij om hun eerlijkheid maar ik bleef doorvragen. Nadat ik aangaf dat ik dat eigenlijk best triest vond, reageerde een van de dames dat het juist draaide om hun plezier. Het was immers “heerijk als een sekssymbool te fungeren in het studentenhuis???”
Hoe diep kunnen dit soort vrouwen zinken?
MVG,
Rachida
gast · 4 april 2003 op 02:43
Bedankt dames (Clueless en Rachida) voor de support. De heren die reageerden mogen zich wel eens achter hun oren krabben. Ze lopen een beetje achter de realiteit aan.
Maurits